موج دستگیری‌های سیاسی حکومت اسلامی ناشی از هراس و وحشت رژیم از گسترش اعتراضات مردم درشرایط کنونی است . زندانها و بازداشتگاه‌های ایران پر از زنان و مردانی شده که شعار آنها “زن .زندگی .آزادی” و “مرگ بر دیکتاتور” است .حاکمان جنایتکار اسلامی بیش از ۳۲۶ نفر ازمعترضین را به قتل رسانده ، هزاران نفر را زخمی و طبق آمار موجود حداقل پانزده هزار نفر را زندانی کرده اند،
هم زمان نمایندگان خامنه ای در مجلس حکومتی خواهان اشد مجازات ،یعنی اعدام برای زندانیان سیاسی هستند . مسئولین ریز و درشت حکومتی هراسان از سرنگونی رژیم چنگ و دندان نشان داده و خواستار بالاترین خشونت ها برای دستگیرشدگان سیاسی هستند.
هدف رژیم از دستگیری‌های وسیع و زندانی کردن هزاران نفر از معترضین و تهدید به اعدام شماری از آنها جلوگیری از تحقق سرنوشتی است که در انتظار جمهوری اسلامی است.اما امروز اینگونه تهدیدها برای جمهوری اسلامی نتیجه معکوس دارد. ترس مردم از زندان شکسته است. خیزش توده ایی دو ماه گذشته می رود تا در تداوم خود سران جمهوری اسلامی را از تخت قدرت به زیربکشد. همین واقعیت رژیم را دچار وحشت کرده است.
روشن است که مردم مبارز نه زندانیان سیاسی در زندانها و نه خانوادههای آنان را در بیرون زندان تنها نمیگذارند.
تشدیدفعالیت گروهی و هدفدار، تشکیل کمیته ها و گروههای همبستگی با زندانیان سیاسی در داخل و خارج کشور بادوری گزیدن از هرگونه فرقه گرایی، جمع آوری کمکهای مالی برای خانواده های زندانیان سیاسی و توزیع دقیق و سنجیده آنها. لازم است شعار “زندانی سیاسی آزاد بایدگردد” وحدت بخش همه فعالیت ها گردد.
جمهوری اسلامی در چهل و سه سال گذشته صدها هزار نفر را در زندانهای سیاسی شکنجه و زندانی کرد . در دهه شصت چند هزار زندانی سیاسی را در مدتی کوتاه و مخفیانه اعدام کرد . خاوران نامی آشنا برای مردم است که حکومت اسلامی حتی زندانیان سیاسی اعدام شده را بدون اطلاع خانواده هایشان و مخفیانه در لعنت آبادها و نقاط دیگر بخاک سپرد .
بدون زندان و زندانی سیاسی حکومت اسلامی یک روز در قدرت نخواهدماند . مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و دفاع از خانوادههای زندانیان سیاسی گامی جدی در خدمت سرنگونی جمهوری اسلامی و بنا نهادن نظامی است که در آن خبری از اعدام و خبری از وجود زندانی سیاسی نباشد. لازم است در شرایط انقلابی فعلی پا به پای شعارهای دیگر ،«شعار زندانیان سیاسی آزاد بایدگردند» به یکی از شعارهای اصلی مردم معترض تبدیل شود. این شعار از دیرباز از شعارهای موثر در عرصه مبارزه علیه دیکتاتوری بوده است. این شعار در انقلاب ۵۷ قبل از سقوط رژیم هم نتیجه داد. در روز سوم آبان ۵۷ یعنی ۳ ماه و نیم پیش از پیروزی انقلاب یک‌هزار زندانی سیاسی که با دستان توانای مردم آزاد شدند.
بدون شک باسرنگونی حکومت اسلامی درهای زندانهای سیاسی شکسته خواهند شد و انسانی شریفی که برای رسیدن به آزادی و عدالت شکنجه و مرگ را پذیرا بوده اند باسربلندی به آغوش مردم باز خواهندگشت. اما تا روز باز کردن در زندانها ضروری است ملیونها معترض هر آنچه را در توان دارند برای جلوگیری از اعدام و شکنجه زندانیان سیاسی و برای آزادی آنها بکارگیرند .
زندانیان سیاسی آزاد بایدگردند
