با نهایت تأسف خبر رسید که امروز دوشنبه ششم مردادماه، با جان‌باختن خبات امینی، جوان مبارزی که در تلاش برای مهار آتش‌سوزی کوه آبیدر سنندج زخمی شده بود، شمار جان‌باختگان این رویداد به سه تن رسیده است. عزیزان حمید مرادی، چیاکو یوسفی‌نژاد، خبات امینی، انسان‌های وارسته‌ای بودند که در راه خدمت به آرمان‌های سیاسی و اجتماعی خود سر از پا نمی‌شناختند و آماده جانبازی در راه پُرافتخاری بودند که در جبهه مبارزات مدنی و اجتماعی کردستان در پیش گرفته بودند. بدون شک نام آن‌ها در تاریخ جنبش انقلابی مردم کردستان همیشه زنده و جاوید خواهد ماند.
آن‌ها مبارزینی بودند که در غم و شادی مردم همواره حاضر بودند و به این اعتبار و نیز به اعتبار آرمان‌های سیاسی والایشان، در دل مردم کردستان جای داشتند. تصادفی نیست که می‌بینیم چگونه مردم مبارز شهر سنندج که این‌گونه عزیزان را در دامان خود پرورش می‌دهند، این‌چنین با برپایی مارش عظیم توده‌ای از آنان تجلیل می‌کنند. خانواده‌های این جان‌باختگان در یک هفته گذشته مردم شهر سنندج و همه کردستان را در کنار خود یافتند و چون تنی واحد، اندوه از دست دادن این عزیزان را با مردم قسمت کردند.
اما بیان این واقعیت و شکوه این همبستگی نمی‌تواند ما را غافل کند از اینکه خون این جوانان جگرگوشه مردم به گردن رژیمی است که به کمترین وظیفه خود در هنگام وقوع چنین حوادثی عمل نمی‌کند. آخر چگونه می‌توان با دستان خالی به جنگ آتش ویرانگری رفت که وزش باد هر دم از این سو به آن‌سویش می‌برد؟
در حالی‌که سوختن این طبیعت زیبا و این مأمن صدها نوع از جانوران کمیاب، در مقابل چشمان دستگاه‌های عریض و طویل نظامی و اداری رژیم می‌سوزد، هیچ اقدام مؤثری برای متوقف کردن آن صورت نمی‌گیرد. این تنها مردم محل هستند که در این‌گونه مواقع، با دستان خالی و با به خطر انداختن جان خود، هر اندازه از محیط زیست را که می‌توانند از چنگ شعله‌های آتش رها می‌کنند. خاموش کردن آتش در چنین ابعاد وسیعی جز با وسایل مدرن امروزی، از جمله هواپیماها و بالگردهای آب‌پاش مقدور نیست. سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی که هر روز در گوشه‌ای از ایران دست به مانورهای پرهزینه و پرسروصدا می‌زنند و در بسیاری مواقع خود مسبب این‌گونه آتش‌سوزی‌ها هستند، از در اختیار گذاشتن تجهیزاتی که برای خاموش ساختن حریق در اختیار دارند و از سفره‌های خالی همین مردم و ثروت‌های عظیم این کشور تأمین کرده‌اند، خودداری می‌کنند. آن‌ها که با شنیدن کوچک‌ترین خبری از یک تظاهرات و حرکت اعتراضی در سریع‌ترین زمان ممکن، خود را برای سرکوب مردم معترض به محل می‌رسانند، در حالی‌که آتش جنگل‌ها و مراتع غرب ایران را در خود می‌بلعد، عکس‌العملی از خود نشان نمی‌دهند.
سخنی نیز با جوانانی که این‌چنین مسئولانه احساس وظیفه می‌کنند و در این راه از بذل جان دریغ نمی‌کنند، داریم: عزیزان! جنبش ما به وجود شما و حیات شورانگیز شما، در دوره خطیر و سرنوشت‌سازی که در پیش داریم نیاز دارد. مبارزه مدنی شما و تلاش برای حفظ محیط زیست، در عین اینکه ستایش‌آمیز است اما قبل از هر چیز باید به اعمال فشار بر رژیمی تبدیل شود که به وظیفه خود عمل نمی‌کند. ما نمی‌خواهیم در عرصه مبارزه با طبیعت به سوگ عزیزانمان بنشینیم. این جان‌های شیفته را برای بنیان نهادن فردای روشن باید حفظ کرد.
ما بار دیگر به مناسبت جان‌باختن عزیزان: حمید مرادی، چیاکو یوسفی‌نژاد و خبات امینی به خانواده آن‌ها و به مردم سنندج و به همه مردم کردستان از صمیم قلب تسلیت می‌گوییم و عمیقاً در اندوه آنان سهیم هستیم. ما از روحیه ازخودگذشتگی و فداکاری آن‌ها برای مبارزات سیاسی و اجتماعی سرنوشت‌سازی که در پیش داریم، درس می‌گیریم. یادشان گرامی باد.
کمیته مرکزی کومه‌له
(سازمان کردستان حزب کمونیست ایران)
۶ مرداد ۱۴۰۴