در مورد خیزش توده ای در عراق علیه رژیم مذهبی حاکم
به رغم برقراری حکومت نظامی و منع رفت و آمد و حضور گسترده نیروهای پلیس ضد شورش در خیابان ها، روز شنبه پنجم اکتبر برای پنجمین روز پیا پی اعتراضات در بغداد و چند شهر دیگر عراق ادامه داشت. سران حکومت عراق از ترس تداوم و گسترش این اعتراضات به مناطق دیگر به نیروهای پلیس دستور شلیک داده اند. شدت سرکوب نیروهای پلیس ضد شورش در نوع خود بی سابقه بوده است. بنا به گزارش ها تاکنون حدود یک صد نفر از تظاهرکنندگان جان خود را از دست داده و حدود دو هزار نفر زخمی و ۵۷۰ نفر دسگیر شده اند. نیروهای امنیتی تعدادی از زخمیها را در بیمارستانها دستگیر کرده اند. مردم معترض و جان به لب رسیده عراق که بر دریایی از ثروت و منابع طبیعی نشسته اند، از روز سه شنبه دوم اکتبر در پی اطلاع رسانی از طریق شبکه های اجتماعی در بغداد، بصره، کربلا، عماره، نجف و چند شهر دیگر موج جدید اعتراضات خود را علیه فساد و دزدی در دستگاه‌های دولتی و میلیشیای گروههای اسلامی، بیکاری گسترده، کمبود آب آشامیدنی، خدمات اجتماعی، قطع برق و وضع نابسامان معیشتی آغاز کردند و با خواست سرنگونی رژیم مذهبی حاکم، خشم و اعتراض خود علیه ادامه وضع موجود را ابراز داشتند.
مردم بپا خاسته عراق که از پیامدهای مداخله گری ها و سیاست های ویرانگر رژیم جمهوری اسلامی در عراق و نقش آن در به قدرت رساندن احزاب و گروه های ارتجاع مذهبی و تشکیل حشد شعبی آگاه هستند، این رژیم را یکی از مسببین اوضاع فلاکتباری می دانند که در عراق بوجود آمده است. در جریان این تظاهرات مردم عاصی و خشمگین با نیروهای امنیتی و حشد شعبی درگیر شدند، پرچم جمهوری اسلامی را به آتش کشیدند، علیه گروههای وابسته به آن شعار سر دادند و در تعدادی از استانها دفاتر احزاب اسلامی را آتش زدند. رسانه های حکومتی جمهوری اسلامی و گروههای اسلامی وابسته به آن، عوامل وابسته به دولت های عربستان سعودی و اسرائیل را محرک این اعتراضات معرفی می کنند.
سران حکومت عراق و گروه های مذهبی که از گسترش دامنه این اعتراضات به وحشت افتاده اند با سراسیمگی در تلاش هستند تا به هر نحوی که می توانند شعله های آتش خشم مردم را فرو نشانند. عادل عبدالمهدی، نخست وزیر عراق، طی یک سخنرانی تلویزیونی وعده داد که به “خواسته‌های مشروع” معترضان پاسخ خواهد داد و حکومت نظامی را هم لغو خواهد کرد. “کمیسیون مبارزه با فساد دولت” برای آرام کردن اعتراضات با دستپاچگی دستور اخراج هزار نفر از کارمندان دولتی را صادر کرد. آیت‌الله سیستانی، ضمن انتقاد از دولت به خاطر ناکامی آن در اصلاحات اقتصادی و مبارزه با فساد از همه طرف‌ها خواست “قبل از آن که خیلی دیر بشود” به خشونت‌ها پایان دهند. مقتدی صدر طی بیانیه‌ای عنوان کرد، برای اجتناب از خشونت‌های بیشتر “دولت باید استعفا دهد و انتخابات زودرس تحت نظارت سازمان ملل متحد برگزار شود.”
هر چند سران حکومت و دار و دسته های حاکم با این ترفندها در تلاش هستند که اعتراضات مردم را به بیراهه بکشند، اما این اعتراضات که ریشه در اوضاع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی حاکم در این جامعه دارد، مانند آتش زیر خاکستر هر بار به مناسبتی زبانه می کشند. موج اخیر خیزش توده ای در عراق در ادامه اعتراضات سال های اخیر و در پی اعتراضات توده ای در سودان و الجزایر و در شرایطی بر افروخته است که بیش از نه سال از خیزشهای انقلابی در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا و سقوط دیکتاتورهای تونس، مصر، لیبی و یمن می گذرد. پیامدهای لشکرکشی آمریکا به عراق باعث شد که نسیم خیزش انقلابی در خاورمیانه با تأخیر در عراق به وزش درآید. خیزش های انقلابی در کشورهای تونس، مصر، سوریه، لیبی که برای بهبود وضعیت معیشتی و گشایش دمکراتیک در فضای سیاسی جامعه و در یک کلام برای نان و آزادی به میدان آمده بودند شکست خوردند. در جریان تمام این برآمدهای سیاسی، مردم بپا خاسته در برابر دو جبهه ضدانقلابی، نظام دیکتاتوری سابق و جبهه نیروهای اپوزیسیون مرتجع و ضد انقلابی قرار گرفت. اما به رغم شکست این خیزش های توده ای و به رغم دخالتگری های قدرتهای سرمایه داری جهانی و منطقه ای در کانون های بحران این منطقه و کشتارها و سرکوب هایی که به راه انداخته اند نطفه ها و جوانه های یک جنبش پیشرو و رهایی‌بخش در تمام کشورهای منطقه دیده می شوند. جوانه های انقلاب در زمین خاورمیانه روییده اند، چون زمینه های خیزش های توده ای و انقلابی از بین نرفته اند، چون هیچ کدام از خواسته هایی که مردم در راه تحقق آنها خونشان بر سنگ فرش خیابان ها ریخته شد پاسخ نگرفته اند. روند پیشروی جنبش کارگری و رشد جنبش های اعتراضی در ایران طی سال های اخیر، اعتصابات کارگری و جوش و خروش مبارزاتی در ترکیه، تجربه حکومت خود مدیریتی و خود گردان توده ای در کردستان سوریه، تحرک جنبش کارگری و جنبش چپ در تونس و آغاز دوباره اعتراضات در مصر … همه ظرفیت های نهفته در کانون جنگ و بحران خاورمیانه را نشان می دهند.
در عراق نیز اعتراضات توده ای مردم ریشه در اعماق محرومیت های اقتصادی و اجتماعی و بی حقوقی های آنان دارد. واقعیت این است تا زمانیکه در عراق گروه ها و دار و دسته های ارتجاعی قدرت را در دستان خود قبضه کرده اند و قدرتهای ارتجاعی منطقه مانند رژیم اسلامی ایران، رژیم فاشیست ترکیه و حکومت عربستان سعودی با تکیه به نیروهایی مانند حشد شعبی و حشد وطنی و آمریکا با استقرار نیرو و غارت منابع نفتی این کشور، عراق را به میدان رقابت های خود تبدیل کرده اند و در تلاش هستند که با دامن زدن به تفرقه و دشمنی های خونین توده های مردم رنجدیده را به حاشیه سیاست برانند، نه بغداد و نه بصره و نه هیچ جای دیگر در عراق چهره آزادی و امنیت و رفاه را بخود نخواهند دید. سرانجام همین توده های مردمی خشم فرو خورده ای که امروز در بغداد و شهرهای دیگر به خیابان آمده اند و علیه دولت مذهبی شعار سر می دهند، باید با تکیه بر تجارب مبارزات خود و درس گرفتن از تجارب خیزش های انقلابی در منطقه با متحد کردن صفوف خود و شکل دادن به رهبری انقلابی در جریان مبارزه، مردم سراسر عراق را از کابوس ناامنی و فقر و فلاکت و بیکاری و دستگاه فاسد حاکم نجات دهند. نیروهای کمونیست و آزادیخواه با عجین شدن با این موج های جوشان مبارزات توده ای می توانند در امر شکل دادن به یک رهبری انقلابی و روشن بین مؤثر واقع شوند.
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
۱۳مهرماه ۱۳۹۸
۵ اکتبر ۲۰۱۹