در آستانه شانزدهم آذر روز دانشجو قرار گرفته ایم. 66 سال پیش در شانزدهم آذر ۱۳۳۲ چهار ماه بعد از کودتای 28 مرداد، اعتصاب و تظاهرات دانشجویان در اعتراض به سفر معاون رئیس جمهور آمریکا و طراح اصلی کودتا، مورد حمله نظامی رژیم کودتا قرار گرفت. در جریان این حمله وحشیانه سه دانشجو به نامهای بزرگ نیا، قندچی و رضوی جان خود را از دست دادند.
به جرأت میتوانیم بگوئیم که در تمام این سالهای سپری شده، جنبش دانشجوئی به مثابه یک جنبش اجتماعی و یکی از سنگرهای مقاومت و مبارزه در جریان کشمکش های سیاسی و طبقاتی و انقلاب و ضد انقلاب عمل کرده است. اگر در دوره رژیم ستم شاهی آنها نقش برجسته ای در اعتراضات توده ای آن دوره و سپس در شکل گیری و تأسیس گروهها و سازمانهای چپ و کمونیست و سمتگیری به سوی کارگران و زحمتکشان و دفاع و پشتیبانی از مبارزات آنان دارند، با سرنگونی رژیم سلطنتی و در حالیکه جدال عمیقی بر سر چگونگی ادامه انقلاب جریان داشت، دانشگاه یکی از سنگرهای انقلاب و عرصه ای بود که نیروهای سیاسی گوناگون در مقابل هم صف آرائی کردند. روند تثبیت ضدانقلاب اسلامی از جمله بر بستر سرکوب همه جانبه جنبش رادیکال دانشجوئی صورت گرفت. اما با وجود این نه “انقلاب فرهنگی” رژیم اسلامی و هجوم افسارگسیخته ی باندهای حزب اللهی و نه بازوان اصلاح طلبان حکومتی در دانشگاهها نتوانست سنت انقلابی، چپ و آزادیخواهانه دانشجویان را از مسیر پیشروی خود خارج سازد.
اگر بخش رادیکال جنبش دانشجویی با حضور آگاهانه خود در خیزش سراسری دی ماه سال ۹۶ و با توده ای کردن شعار “اصلاح طلب، اصول گرا دیگر تمامه ماجرا” نقش خود را در پایان دادن به سلطه گفتمان اصلاح طلبی بر فضای سیاسی ایران ایفا کرد، در خیزش آبان ماه نیز در همبستگی با تهیدستان شهری، محیط دانشگاه را به کانون اعتراض علیه تعرض رژیم اسلامی به سطح معیشت مردم و سرکوبگری های آن تبدیل کرد. جنبش دانشجویی که در سال گذشته با حضور در آکسیون های اول ماه مه و اعتراضات معلمان و بازنشستگان با سر دادن شعارهای “فرزند کارگرانیم کنارشان می‌مانیم”، ” نان، کار، آزادی، اداره شورائی”، “دانشجو، کارگر، معلم، اتحاد اتحاد”، “دانشجو آگاه است با کارگرهمراه است”، به روشنی جهت گیری طبقاتی گرایش سوسیالیستی در جنبش دانشجویی را بازتاب دادند، در خیزش آبان ماه هم فریاد اعتراض خود را با فریاد اعتراض تهیدستان شهری و جوانان عاصی از بیکاری در هم آمیختند. خیزش سراسری آبان در ادامه خیزش دی ماه ۹۶ باز هم صف بندی درون جنبش دانشجویی تغییر خواهد داد. اگر بعد از خیزش دی ماه شعارها و راهکارهای تشکل ها و نهادهای وابسته به اصلاح طلبان حکومتی رنگ باخت و قدرت بسیج خود را از دست دادند، با خیزش آبان ماه نیز توهم و خوشباوری به راهکارها و استراتژی سیاسی آن بخش از اپوزیسیون بورژوایی که گذار مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی را موعظه می کردند فرو می ریزد و مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی وارد فاز جدیدی می شود. در این شرایط با گسست بخش های هر چه وسیع تری از دانشجویان از اصلاح طلبان حکومتی و لیبرالیسم بورژوایی ایران، زمینه مناسب تری برای رشد گرایش رادیکال و سوسیالیستی در جنبش دانشجویی فراهم آمده است. بخش چپ و رادیکال جنبش دانشجویی نه تنها به مثابه روشنفکران انقلابی باید به جنگ افکار پوسیده و مومیائی شده اسلامی و تهی ساختن کتاب های آموزشی از محتوای علمی و پیشرفته به جنگ جداسازی جنسیتی و خصوصی سازی دانشگاهها بروند، بلکه لازم است بعنوان حساسترین بخش روشنفکران جامعه همچنان به آگاهانه ترین و قاطع ترین وجه از منافع کارگران و اقشار فرودست و محروم جامعه حمایت کند.
در شرایطی که رژیم جمهوری اسلامی برای سرکوب خیزش تهیدستان شهری و مردم عاصی از وضع موجود به قهر عریان روی آورد و خون صدها تن از معترضان را به کف خیابان ریخت، صدها نفر را زخمی و بیش از هفت هزار نفر را دستگیر و روانه شکنجه گاهها کرده است، جنبش دانشجویی لازم است در پیوند با دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی ابتکارات خود را برای براه انداختن جنبشی اعتراضی جهت آزادی فوری دستگیر شدگان خیزش آبان ماه بکار گیرد. رژیم جمهوری اسلامی را باید به عقب نشاند. رژیم جمهوری اسلامی با ادامه موج دستگیری ها و وحشت پراکنی در مورد سرنوشت آنها می خواهد خود را از پیامدهای خیزش آبان ماه در امان نگاه دارد، اما خیزش آبان ماه ۱۳۹۸ نقطه عطفی دیگر در مبارزات پرشور مردم ستمدیده ایران برای سرنگونی جمهوری اسلامی بود و بدون تردید این رژیم جانی از پیامدهای آن جان سالم بدر نخواهد برد.
جنبش دانشجوئی به تجربه دریافته است تنها زمانی که در پیوند با جنبش کارگری، جنبش زنان و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی و در دل اعتراضات عمومی جامعه قرار گرفته و افق و دورنمائی فراسوی سرمایه داری در مقابل خود قرار داده، قادر شده به نحو مؤثر به رسالت تاریخی خود عمل نماید. تردیدی نباید داشت در شرایطی که میلیونها انسان در اردوی کار و زحمت، حاصل رنج وهستی شان به غارت میرود و در شرایطی که همه محرومیت های اقتصادی، اجتماعی و بی حقوقی های سیاسی که میلیونها انسان را به شورش می کشاند، همچنان پابرجایند، خیزش های نیرومند تر و گسترده تری در راه هستند. دانشجویان به مثابه یکی از شاخک های حساس جامعه میتوانند سهم بسیار ارزنده ای در تدارک این خیزش ها و ملزومات پیروزی داشته باشند.
گرامی باد ۱۶ آذر روز دانشجو
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
۱۱ آذر ۱۳۹۸
۲ دسامبر ۲۰۱۹