روز هشتم تیرماه ۱۴۰۳قرار است یکی دیگر از نمایشهای انتخاباتی رژیم حاکم بر ایران بر روی صحنه بیاید. از هم اکنون همه نشانه ها حاکی از آن است که این باصطلاح انتخابات با یکی از بی سابقه ترین و گسترده ترین تحریم ها در طول حیات ۴۵ ساله این رژیم روبرو خواهد شد.
کشاندن ٧٠ درصد از مردم به زیر خط فقر، آنهم در کشوری که بر دریائی از ثروتهای طبیعی نشسته است، محروم کردن شهروندان از ابتدائی ترین آزادیها و حقوق اجتماعی، کشتارهای جمعی، شکنجه، اعدام و ترور، اعمال ارتجاعی ترین قوانین بر زنان و بر زندگی احاد مردم، دشمنی با آزادی و حقوق ابتدائی ملتهای تحت ستم، گسترش فاجعه بارترین آسیبهای اجتماعی، این است کارنامه رژیم اسلامی در آستانه برگزاری آخرین نمایش انتخاباتی و بر بستر چنین وضعیت فاجعه باری است که نمایش انتخاب رئیس جمهور جدید به اجرا در می آید.
رویگردانی بزرگ اجتماعی درآخرین نمایش انتخاباتی رژیم، (مشارکت ۷ درصدی)، شکاف بین مردم و حاکمیت را با وضوح بسیار بیشتری نشان داد. پروژه یک دست کردن قدرت در بالا تنها راە کار حاکمیت در تقابل با چنین شرایطی است. این یک دست شدن به معنی آن است که رژیم اسلامی مانند بسیاری از دیکتاتوری های در آستانه مرگ، به تنها ابزار در دسترس خود، یعنی سرکوب بیشتر روی می آورد. از اینرو در جبهه مردم هم باید سیاستها و روشهای کاری را در دستور قرار داد، که رژیم را در اعمال سیاست سرکوب بی پروا ناتوان سازد. بایکوت فعال و قاطعانه این نمایش انتخاباتی از آن مواردی است که از یک سو قدرت مردم را نشان خواهد داد و از سوی دیگر به نمایش ضعف رژیم تبدیل می شود و از توان سرکوب رژیم هم کاری ساخته نیست.
تردیدی نیست آنکه از صندوق رای این نمایش انتخاباتی بیرون خواهد آمد، نمی تواند مطیع و بله قربان گوی خامنه ای و سپاه پاسداران نباشد. در این میان “مسعود پزشکیان” کاندید مورد نظر اصلاح طلبان حکومتی، آگاهانه از فیلتر شورای نگهبان عبور داده شده است تا برای انتخابات بی رونقشان قدری هم که شده بازار گرمی کند. شرکت باصطلاح اصلاح طلبان در این نمایش انتخاباتی نشان می دهد که این دارودسته تا چه حد از آنچه که در اعماق این جامعه می گذرد بی خبر هستند. آنها نمی خواهند این واقعیت را ببینند که مدتها است اکثریت قاطع مردم ایران امیدشان را به صندوق رای و اصلاح رژیم از درون از دست داده اند. مضافا که “مسعود پزشکیان” از هم اکنون در سخنرانی ها و گفتگوهای انتخاباتی، در کانالهای تلویزیونی و شبکه های اجتماعی، خود را مطیع رهبر و ادامه دهنده راه رئیسی معرفی می کند و از تکرار آنهم خسته نمی شود. دلیل آن روشن است، او اگر احتمالی هم ببیند که ممکن است سر از صندوق رای در بیاورد، به درستی دریافته است که برای تحقق آن نباید منتظر رای مردم باشد، بلکه شانسی اگر وجود داشته باشد، تنها در بیعت بی چون و چرای او با خامنه ای است.
روشن است که این بار اکثریت قاطع مردم به پای صندوقهای رای نمی روند. این واقعیت را خود رژیم نیز می داند و از اینرو دغدغه آنها ازجای دیگری است. مسئله مشارکت را با طرفندهای آشنا رفع و رجوع و مهندسی خواهند کرد. مسئله آنها کسب آمادگی در سطوح مختلف رژیم برای رویاروئی های سرنوشت ساز است که آنرا انتظار می کشند. آنچه اکنون سران رژیم را به شدت نگران کرده، بروز خیزشهای توده‌ای به دنبال این نمایش انتخاباتی است. از اینرو رئیس جمهوری آینده ایران کسی خواهد بود که امر سرکوب را برای ارگانهای سرکوبگر تسهیل و مدیریت کند.
امروز رژیم موفقیت خود را در برگزاری این باصطلاح انتخابات در این می بیند که بتواند آنرا به آرامی از سر بگذراند. دغدغه تشکیل صف های طولانی در باجه های رای گیری و غیره را ندارد. سپاهیان، بسیجی ها، ارتشی ها، بخشهای از عوامل دور و بر دستگاههای رژیم و خانواده هایشان برای یک نمایش حداقلی همیشه در دسترس هستند و این بار همین برایشان کافی است و با مشکل «رای من کو؟» هم روبرو نخواهند شد.
شکی در این نیست کە به دنبال این نمایش انتخاباتی و در تداوم انقلاب زن، زندگی، آزادی، مبارزات مردم درکردستان و در سراسر ایران بر علیه رژیم ابعاد گسترده تری پیدا خواهد کرد. جبهه های جدیدی از مبارزه سیاسی و طبقاتی گشوده می شوند. در دل گسترش چنین مبارزاتی است کە گام به گام الترناتیو انقلابی شکل خواهد گرفت. این روند قابل پیش بینی در عین حال وظایف نیروهای چپ و رادیکال جامعه را نیز مشخص می کند.
اما تا آنجا که به ویژه به مردم کردستان مربوط می شود، آنچنان که ۴۵ سال قبل رفراندم فریبکارانه “حکومت اسلامی نه یک کلمه زیاد و نه یک کلمه کم” را یکپارچه بایکوت کردند و سالهای بعد در بسیاری از صحنه های دیگر آنرا تکرار کردند، امروز قاطعانه تر از گذشته ارزشی برای این نمایش انتخاباتی هم قائل نخواهند بود. این بار نیز با ظاهر نشدن در پای صندوقهای رأی و تحریم گسترده آن، یکبار دیگر به این رژیم کشتار و جنایت، رژیم مسبب فقر و گرسنگی و بیکاری،رژیم گسترش اعتیاد و تن فروشی، رژیم دزدی و فساد و اختلاس”نه” قاطعانه ای خواهند گفت.
ما از مردم مبارز و حق طلب کردستان می خواهیم که این بار نیز با نرفتن به پای صندوقهای رای، بایکوت کامل نمایش انتخاباتی رژیم را به یکی دیگر از صحنه های پرشور جنبش انقلابی مردم کردستان تبدیل کنند.
کمیته مرکزی کومه له
(سازمان کردستان حزب کمونیست ایران)
۲۹ خرداد ۱۴۰۳