طبق آمارهای منتشر شده، در عرض 20 روز از مهرماه 1402، دستکم 15 زن در شهرهای مختلف ایران توسط اعضا خانواده خود به قتل رسیدند که 7 مورد آن با انگیزه ناموسی بوده است.
افزایش و شدت گیری زن کُشی ها در ایران،نگرانی ها در مورد شرایط ناامن زندگی برای زنان را بیش از پیش بالا برده است.این آمار تکان دهنده از زن کُشی ها که در دل یک انقلاب عظیم برای رهایی زن از شر حجاب و قوانین ضدزن رژیم حاکم رخ میدهد،نشان‌دهنده این است که زنان در بستر انقلاب زن زندگی آزادی و در لایه های زیرین جامعه در حال عصیان علیه بردگی جنسی اند.شدت گیری عدم تمکین زنان به شوهر، نافرمانی از پدر و برادر و فرهنگ مردسالارانه موجود،حاکی از آن است که هم اکنون نسلی از زنان بر این باورند که باید حقوق انسانی و مسلم خود را طلب کنند.از آنجایی که در جامعه ایران تحت حاکمیت زن ستیز اسلامی نه تنها زنان از هیچگونه حمایت قانونی،دولتی و قضایی برخوردار نیستند،بلکه تمام حق و حقوق انسانی و کرامت و منزلت آنها در وهله اول توسط رژیم اسلامی پایمال می شود..