رفیق علی رضا جالینوسی در ششم مرداد ماه ۱۴۰۲ با رفتنی خودخواسته از میان ما رفت. بدون این که به کسی بگوید؛ به راهی که همیشه گفته بود، رفت «که هیچگاه تسلیم ناتوانی جسمی و روحی خود در ادامه دادن به زندگی ام نخواهم شد».
رفیق قدیمی، پر شور و خوش رو و به قول خودش؛ خوش لباس و خوش تیپ درجه یک تهرانی ما، از محله قدیمی در سه راه ژاله، راه خود را از جوانی در حمایت از دوستانی که با آن ها بزرگ شده و در این جنبش از دست داده بود، با پیوند عاطفی قدرتمندی با جنبش چپ انقلابی مسلحانه آغاز کرده بود. دوره سربازی را به عنوان سربازی نا آرام، تنبیهی و تبعیدی در بلوچستان گذراند. آن جا با محرومیت، تبعیض و فقر مردم نجیب آن دیار آشنا شد.
در انقلاب ۵۷ فعالانه مشارکت داشت. در اولین سال پس از انقلاب، در ابتدای تاسیس سازمان ما، با انتخابی اگاهانه و به قول خودش درجه یک، با استفاده از همه امکاناتش، به فعالیت تبلیغی و کمک به راه اندازی چاپ و انتشارات سازمان و بساط گذاری جلوی دانشگاه همت گماشت. در اوایل سال شصت به شکار کامیونی از اوباشان حزب اللهی درآمد و با ستون فقراتی شکسته و سراپا خونین به زندان قزل حصار فرستاده شد. در بیدادگاه انقلاب به عنوان مبلغ پر سرو صدای کمونیست ها در جلوی دانشگاه تهران، شناسایی و به سه سال زندان محکوم شد. به گفته هم بندی هایش در این دوران خونبار؛ دورۀ خشونت بارحاج داود رحمانی زندان قزل حصار، رفیق علی در این سه سال، به خاطر روحیه دادن به همبندی هایش، به دلیل چاق سلامتی با همه زندانیان در راه بازگشت از زیر هشت، برای نادیده گرفتن قرارهای زندان، جیرۀ شلاق داشت. او سرفراز و سر زنده با استقامتی درجه یک دوران شکنجه و زندان را به پایان برد.
رفیق علی با ادامه فشار و تهدید های سال های پس از زندان، ناگزیر به مهاجرت به فرانسه شد، مهاجرتی که هیچگاه نتوانست با آن سازگار شود. با آن که فارغ التحصیل امور اداری دانشگاه تهران بود و مقام بلند پایه اتاق اصناف تهران، به عنوان کارگر دوره دیدۀ تعمیرکار شوفاژ، مشغول به کار شد. رفیق علی در تمامی این سال ها، پای همیشگی سازماندهی تبلیغاتی و تظاهرات سازمان ما در پاریس بود. با این تاکید ویژه و دایمی اش بویژه در کنگره های سازمانی، که رهایی ما و مردمان زحمتکش و محروم کشور ما، تنها به دست طبقه کارگر امکان پذیر است و همه فعالیت های ما می باید در این راستا و بر این محور انجام گیرد.
در نهایت، سال های طولانی تنهایی و زندگی ناسازگار تبعیدی، طاقت رفیق مان را به تحلیل برد و به بازگشت مایوس کننده به کشور و پایان راه زندگی اش کشاند. زندگی ای که در راه آرمان پیروزی و بهروزی زحمتکشان طی شده بود. یاد عزیز رفیق علی جالینوسی، رفیق مقاوم، مبارز و رزمنده و وفا دار مان را گرامی می داریم.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
جمعه ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ برابر با ۰۴ اگوست ۲۰۲۳