اعلامیه مشترک
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)
حزب کمونیست ایران
به مناسبت دهم اکتبر
دهم اکتبر روز جهانی مبارزه برای لغو مجازات اعدام است. افزایش شمار کشورهائی که در آن ها صدور یا اجرای حکم اعدام ملغی می گردد، نشان میدهد که مبارزات تا کنونی در این زمینه ثمر بخش بوده است. یک بررسی آماری نشان می دهد که تا پایان سال ۲۰۲۲ در میان ۱۹۵ کشور جهان ۱۱۱ کشور مجازات اعدام را به طور کامل لغو کرده اند، ۲۴ کشور آن را به حالت تعلیق در آورده اند وسیاست ثابت عدم اجرای آن را در پیش گرفته اند، در ۱۰ سال گذشته هم اعدامی در آنها صورت نگرفته است. ۷ کشور نیز غیر از برخی موارد بسیار ویژه مانند جرائمی که در زمان جنگ روی میدهند ، صدور حکم اعدام را لغو کرده اند. با همه اینها این واقعیت که هنوز در ۵۰ کشور جهان مجازات اعدام وجود دارد نشان می دهد که بشریت هنوز با چه پدیده جان سختی روبرو است.
مدافعان صدور واجرای احکام مجازات اعدام آن را به عنوان وسیله ای برای کاستن از میزان ارتکاب جرم وجنایت، ارتقاء امنیت اجتماعی توجیه میکنند. اما اولاـ تجربه همه جوامع بشری وتحقیقات واطلاعات قابل اتکا نشان میدهند که در هیچ جامعه ای از طریق مجازات اعدام، میزان ارتکاب به جرم وجنایت کاهش نیافته است، بلکه بر عکس از آن جا که نفس اعدام حس انتقام جویی را تقویت میکند، عملا به خشونت در جامعه دامن می زند. وقتی قتل در برابر قتل به وسیله دولت مجاز شمرده شود، طبیعی است افرادی هم ترغیب شوند که به دست خود این به اصطلاح عدالت را اجرا کنند. ثانیاـ همین تحقیقات نشان میدهد در جوامعی که شکاف بین فقر وثروت عمیق تر می شود و نظام اقتصادی باعث فقیرتر شدن اکثریت مردم و هم زمان ثروت های کلان در دست گروهی کوچک انباشته می شود، همواره فقر و محرومیت های اجتماعی به بستری برای گسترش جرم و جنایت تبدیل می شود. در واقع این شرایط مادی زندگی اجتماعی است که انسان ها را به سوی بزه کاری وتبه کاری سوق می دهد ودولت ها وطبقات حاکم، مسئولان مستقیم تحمیل این شرایط مادی بر زندگی اکثریت مردم هستند.
اما در مورد جمهوری اسلامی به عنوان یک استبداد دینی ومتکی به شریعت، مسئله بسیار فراتر است. این رژیم به نسبت جمعیت در صدر کشورهائی قرار دارد که در آنها حکم اعدام اجرا می شود. این رژیم انسان ها را نه فقط به دلیل جرم وجنایت بلکه به خاطر باورهای شان و یا به دلیل مخالفت سیاسی با رژیم حاکم از حق حیات محروم می سازد. رژیم جمهوری اسلامی در طی۴۴ سال گذشته در کنار بساط زندان، شکنجه ودیگراشکال سرکوب، مجازات اعدام را به طور سیستماتیک وسازمانیافته علیه مخالفان سیاسی، ناراضیان اجتماعی وقربانیان آسیب های اجتماعی همین نظام ظالمانه سرمایه داری به کارگرفته است. این رژیم از طریق اجرای حکم اعدام تلاش میکند کل جامعه را مرعوب سازد وبه تمکین به وضع موجود وادار نماید. از این رو هر چند مبارزه برای لغو مجازات اعدام به عنوان قتل عمد دولتی به خودی خود امری است که باید پیگیرانه ودر هر شرایطی دنبال شود، اما اهمیت این مبارزه در شرایط کنونی که رژیم آشکارا حتی از اعدام محکومان جرائم عادی هم اهداف سیاسی مشخصی را تعقیب میکند، دو چندان ضروری می شود. این رژیم برای بقای خود به ماشین قتل وکشتار نیازمند است. این ماشین را باید متوقف ساخت ودرهم شکست.
در برابر ماشین کشتار جمهوری اسلامی که در چهل وچند سال گذشته، اعدام های غیرانسانی اش را از پشت بام مدرسه رفاه آغاز کرد، به کردستان وترکمن صحرا کشاند، به تمام دهه شصت گسترش داد، در تابستان 1367 آن جنایت علیه بشریت را در زندان ها مرتکب شد و به اعدام جوانان در سال های بعد و در خیزش انقلابی ژینا نیز پیوند داد، یک جنبش دادخواهی گسترده و مردمی شکل گرفته که حالا به یکی از ستون جنبش های اعتراضی ایران تبدیل شده است. در کنار آن، جنبش مبارزه برای لغو مجازات اعدام در میان روشنفکران، دادخواهان، فعالان مدنی وسیاسی داخل وخارج از کشور روز به روز گسترده تر می شود. از این رو بدون شک در فردای پایان عمر جمهوری اسلامی، نه تنها با هیچ توجیهی حکم سلب حیات هیچ انسانی پذیرفتنی نخواهد بود، بلکه به فرمان ارگان های قدرت مردمی، پرونده های جنایتکاران ریز ودرشت جمهوری اسلامی از طریق دادگاه های صلاحیت دار قابل پیگرد خواهد بود، اما نباید علیه هیچ کس حکم اعدام صادر شود وحبس ابد حداکثر حکمی خواهد بود که می تواند صادر شود. تنها از این طریق است که می توان به چرخه شوم انتقام پایان داد وزندگی سیاسی و اجتماعی در ایران آینده را بر قامت کرامت انسانی استوار ساخت. و چه به جاست که به این نکته دقیق «ویکتور هوگو» با دقت توجه کنیم:
«بنگرید، تأمل کنید وبیاندیشید! آیا گمان دارید درس عبرت است اعدام؟ چرا؟ به خاطر آنچه می آموزد؟ مگر چه می‌آموزید با این درس عبرت؟ این را که نباید کشت؟ نباید کشت را چگونه می‌آموزید؟ با کشتن؟ من در تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم مجازات مرگ تأمل کرده‌ام. چیست معنایش؟ هیچ، جز عملی نفرت انگیز وبیهوده، هیچ، جز خشونتی خونبار که اگر به دست فرد باشد جنایتش می گویند ودردا و دریغا اگر جامعه مرتکب شود، عدالت نام می گیرد! قانون‌گذار یا قاضی ویا هر کسی که هستید بدانید آنچه برای فرد جنایت است برای جامعه نیز جنایت خواهد بود».
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
پیروز باد انقلاب مردم ایران
زنده باد آزادی، دمکراسی وسوسیالیسم
حزب کمونیست ایران
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
يكشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۲ برابر با ۰۸ اکتبر ۲۰۲۳