روز شنبه دوازدهم مرداد هشتمین دور گفتگوهای آمریکا با نمایندگان طالبان در”دَوحه”پایتخت قطر برگزار شد. در طی این هشت دور گفتگوها چنین به نظر می‌رسد آمریکا که خود با گروه طالبان وارد مذاکره شده بود، بدون حضور نمایندگان دولت افغانستان به سازش و توافقاتی دست یافته اند. هفته گذشته سهیل شاهین سخنگوی دفتر سیاسی طالبان از قریب الوقوع بودن امضای توافق بر سر همه موارد گفتگو میان طالبان و آمریکا خبر داد. او گفت بدون شک انتظار داریم چین و روسیه به عنوان ناظر و ضامن توافق آینده میان ما با آمریکا حضور داشته باشند. البته نماینده طالبان اضافه نمود که توافق صلح پس از اتمام توافق بر سر همه بندها، طی مراسمی با حضور ناظران بین‌المللی و نمایندگان دولتهای همجوار به امضا خواهد رسید. علیرغم اینکه قبلأ طالبان گفته بود حاضر نیست با دولت دست نشانده اشرف غنی به گفتگو بپردازد، اما ذبیح اله مجاهد سخنگوی طالبان اعلام کرد که پس از توافق با آمریکا، مذاکرات “بین الافغانی”را آغاز می کنیم. حکومت افغانستان نیز اخیرأ با تشکیل هیأتی ۱۵ نفره، خود را برای مذاکره با نمایندگان طالبان آماده کرده است.
گرچه اخبار ضد و نقیضی از بندهای مورد گفتگو و توافق انتشار یافته است، اما رویکرد اصلی این مصالحه به رسمیت شناختن طالبان از جانب آمریکا به عنوان یک جریان سیاسی در افغانستان است. با این وجود منابع مطلع از توافق بر سر چهار موضوع خبر داده‌اند. از جمله خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان مطابق یک جدول زمانی، آتش بس فراگیر، عدم استفاده از خاک افغانستان بر ضد کشورهای دیگر و شروع گفتگوی “بین الافغانی”. اصطلاحی فریبکارانه و حیله شرعی که طالبان برای انجام مذاکره با دولت افغانستان به کار می برد. زیرا قبلأ گفته بودند به هیچ وجه با حکومت افغانستان گفتگو نخواهند کرد. سخنگوی طالبان تأکید کرد که هنوز مسائل جزیی هم باقی است که مورد بحث هست و هیأتی مشترک مشغول نوشتن توافق نامه هستند.
مذاکرات میان آمریکا با طالبان از ماه اکتبر پارسال طی ملاقاتی میان زلمای خلیل زاد نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا با ملا عبدالغنی برادر، معاون رهبر طالبان در”دَوحه” آغاز شد. آمریکا از همان ابتدا اصرار داشت که هرچه زودتر توافق صلح با طالبان امضا شود. تعجیل آمریکا در امضای توافق با طالبان و خروج بخشی از نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان بیشتر از آن جهت است که دولت آمریکا می خواهد از آن به عنوان برگ برنده ای در تبلیغات انتخاباتی آتی برای انتخاب مجدد ترامپ بهره برداری کند.
آمریکا هفده سال پیش و پس از انفجار دو برج در نیویورک با لشکر کشی به افغانستان این کشور را به آشغال خود در آورد و حکومت طالبان را که از نظر آمریکا به عنوان رژیم تروریستی که در انفجار۱۱ سپتامبر دست داشت سرنگون ساخت. اما کیست که نداند این خود دولت آمریکا بود که با کمک به ایجاد و تقویت جریانات ارتجاعی و جنایت کار اسلامی در افغانستان در دهه ۸۰ میلادی به منظور مقابله و رقابت با اتحاد شوروی در ساقط کردن دولت نجیب اله در سال ۱۳۷۱ نقش اساسی داشت. با به راه افتادن جنگ داخلی میان گروههای اسلامی بالاخره در سال ۱۳۷۵ کابل به دست گروه طالبان افتاد. حکومت اسلامی طالبان طی پنج سال حاکمیت ضد انسانی جنایتها آفرید و جامعه افغانستان را با حاکم کردن قوانین شریعت در جنگ و خونریزی و ویرانی غرق نمود. فقر و گرسنگی غیر قابل تحملی به اکثریت مردم تحمیل شد. زنان را با قوانین زن ستیز اسلامی از کلیه حقوق انسانی محروم ساخت. مردم افغانستان هرگز این جنایات را فراموش نخواهند کرد. اینک آمریکا با مذاکره و سازش با گروه طالبان از بالای سر مردم افغانستان و به نیابت آنان مردم و جامعه افغانستان را بار دیگر با چالشی عظیم روبرو می‌سازد و مردم را در جهنمی دیگر گرفتار می نماید.
بازگشت و دسترسی مجدد طالبان به حکومت آن خطری است که به ویژه زنان افغان را بسیار نگران ساخته است که دستاوردهای مبارزاتی دو دهه شان بر علیه قوانین زن ستیز اسلامی و مرد سالاری از سوی آمریکا مورد معامله قرار گرفته است و در معرض تهدید می باشد. زنان می‌دانند که موضع طالبان دایر بر رعایت حقوق زنان مطابق قوانین اسلام معنایی جز خانه نشین کردن زنان برای خدمت به مردان، تحمیل حجاب و روبند و سلب آزادی و حقوق انسانی و فقر و بیکاری برایشان ندارد. “کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان”مطابق آخرین تحقیقاتی که تحت عنوان”زنان ، صلح ، امنیت”به عمل آورده اعلام نموده: “زنان افغانستانی مخالف بازگشت طالبان با افکار متحجر و بنیادگرایانه و استقرار حاکمیت آنان بر مبنای شریعت هستند. زیرا کشور را از توسعه باز می‌دارند و مردم را به زور شلاق به خاموشی وامی دارند. مردم افغانستان و فعالان مدنی از مشارکت طالبان در نظام سیاسی آینده کشور با همان طرز فکر زن ستیزانه و افراطی بسیار نگران هستند”. در دوره حاکمیت طالبان زنان افغان متحمل بیشترین خسارت و بی حقوقی شدند.در دو دهه گذشته تشکلهای زنان افغانستان با مبارزه و تلاش خود توانسته اند بخشی از حقوق اجتماعی و سیاسی خود را باز یابند. کنفرانسها و همایشهای زیادی در رابطه با بهبود شرایط زندگی و موقعیت اجتماعی زنان برگزار شده است.
تشکلها و فعالین جنبش زنان افغانستان اعلام کرده‌اند که نخواهند گذاشت بار دیگر قربانی معاملات و توطئه های پس پرده قدرتهای جهانی و منطقه ای و احزاب سیاسی گردند و هیچ گروه داخلی و خارجی حق ندارد به نمایندگی از جانب آنان تصمیم بگیرد. شبکه زنان افغان در این رابطه کمپینی تحت نام “زنان افغان به عقب بر نمی گردند” به راه انداخته اند. آنان می‌گویند ما صلحی به این قیمت نمی‌خواهیم. هزینه انتخاباتی ترامپ را ما نمی پردازیم. آنان اعلام کرده‌اند که از دستاوردها و منافع خود به تمام قدرت حفاظت و نگهداری خواهند کرد.