همانگونه که پیش بینی می شد به دنبال خروج سربازان آمریکا و دیگر نیروهای ناتو از افغانستان، دولت این کشور سقوط کرد. اشرف غنی رئیس جمهور پیشین و همراهان نزدیک او از کابل پایتخت افغانستان گریختند و نیروهای طالبان وارد ارگ ریاست جمهوری این کشور شدند. بدین ترتیب بار دیگر تاریخ پر از فراز و نشیب چند دهه اخیر افغانستان ورق خورد و یک بار دیگر ارتجاع طالبانی بر کشور افغانستان مسلط گردید. اگرچه عواقب سلطه طالبان بر افغانستان برای مردم این کشور دردناک خواهد بود، اما زنان نخستین قربانیان امارت اسلامی افغانستان خواهند بود. در دور قبلی حکومت طالبان و در طی پنج سال زنان افغانستان دشوارترین روزگار خود را تجربه کردند و اینک دستاوردهای دو دهه فعالیت و مبارزات آنها بار دیگر در خطر جدی است و بیم و اضطراب زنان افغان تیتر خبر تمام رسانه های معتبر جهان است.
اما بدون شک طالبان نخواهد توانست آنگونه که به سادگی، قدرت را از چنگ دولت فاسد و دست نشانده آمریکا به درآورد، به همین آسانی بر مردم افغانستان حکومت کند و دستآوردهای ارتجاعی خود را برای مدتی طولانی حفظ کند. اخلاق و فرهنگ و اهداف ارتجاعی طالبان ها، خصلت نمای جامعه افغانستان نیست. بیداری سیاسی و اراده مبارزاتی مترقی و پیشرو که بویژه در میان توده زنان و در شهرهای بزرگ این کشور شکل گرفته است، دیری نخواهد گذشت مقاومت اجتماعی نیرومندی را شکل خواهد داد.
امروز افراطیون اسلامی از جمهوری اسلامی ایران تا امارت اسلامی طالبان در افغانستان ، از خلافت اسلامی عراق و شامِ سابق تا حشد شعبی ، از اردوغان در ترکیه تا پاکستان ، جنگی علنی و خشونت بار را علیه زنان اعلام کرده اند. از اینرو جبهه مبارزه زنان بر علیه طالبان در افغانستان به گستردگی همه خاورمیانه خواهد بود. بنیادگرایان اسلامی می خواهند نصف جامعه ، یعنی مردان را به عامل و فاکتور فشار و تبعیض علیه نیمه دیگر جامعه ، یعنی زنان تبدیل کنند .وظیفه زنان از دیدگاه این مرتجعین، ازدواج زودرس، ماندن در خانه ، بچه دار شدن و عدم شرکت در هرگونه فعالیت اجتماعی در خارج خانواده است .آنچه امروز در افغانستان در دشمنی و ضدیت با زنان و حقوق آنها اتفاق می افتد، مشابه آنرا در حکومت اسلامی ابران و در خلافت داعش به روشنی دیده و تجربه کرده ایم .
خمینی بیست سال قبل از به قدرت رسیدن، به طور علنی و صریح با دادن حق رای به زنان مخالفت نمود و هرگونه فعالیت آنها را در خارج خانه حرام اعلام کرد. کتاب توضیح المسائل خمینی ، بطور بسیار روشنی زنان را بعنوان ابزاری برای لذت مردان معرفی می کند. مرد می تواند هم زمان چند همسر داشته و در “صورت لزوم” خشونت فیزیکی هم علیه آنها بکار گیرد. خمینی حتی ازدواج کودکان دختر نه ساله را برای مردان حلال و جایز اعلام کرد.
بر اساس چنین برنامه ای جمهوری اسلامی ایران از روز اول قدرت گیری، سرکوب زنان را با حجاب اجباری و تصفیه وسیع نیروی کار زنان در جامعه شروع کرد. پاره ای از شغل ها را برای زنان ممنوع نمود، حق طلاق و سرپرستی کودکان را از آنها سلب کرد، موقعیت حقوقی دو زن در برابر یک مرد قانونی شد، رضایت و اجازه همسران برای بسیاری از کارها و مسافرت برای زنان الزامی گردید، نهادها و گشت های ویژه را برای سرکوب زنان سازمان دادند ،حکومت اسلامی ایران برای ارضای جنسی مردان تن فروشی اسلامی تحت نام صیغه را سازمان داد و این تجارت سکسی را به منبعی مالی برای نهادهای مذهبی و آخوندها تبدیل کرد.
با تغذیه از همین سرچشمه ارتجاعی خلافت اسلامی عراق و شام، هزاران زن کُرد ایزدی را به بازار برده فروشی کشاند. تحت حاکمیت آنها اراذل و اوباش داعش برای هرگونه تجاوز و خشونت علیه زنان آزادی تام و تمام داشتند.
اما اگر زنان نوک حمله همه بنیادگرایان مذهبی و مرتجعین هستند، مقاومت، مبارزه و دادخواهی زنان نیز نقطه ضعف و شکننده افراطیون مذهبی است. همچنانکه خلافت ارتجاعی داعش شکست خورد و زنان از بردگی جنسی آزاد شدند و بسیاری از زنان کُرد ایزدی در سطح جهان از ترور و دستگاه جهنمی امیران و جانیان داعش داستان‌ها گفتند، امارت اسلامی طالبان و حکومت اسلامی ایران هم سقوط خواهند کرد و زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب از طلیعه داران و پیشقراولان این آزادی و بنیاد نهادن جهانی انسانی و دموکراتیک خواهند بود. شرکت فعال ، آزاد و برابر زنان در همه امور جامعه ، پیش شرط دموکراتیزه شدن جامعه و نهاد خانواده است. یکی از جدی و مهم ترین شاخصها برای سنجش آزادی در جامعه ای، میزان آزادی زنان و حقوق برابر آنها در همه شئون حیات اجتماعی است . تقویت مبارزه زنان ، حمایت پرشور و بی دریغ از حقوق برابر زن و مرد، محکوم کردن هرگونه تبعیض و بی حقوقی بر زنان شرط پیروزی و متحقق شدن جامعه ای آزاد و برابر است. زنان و همه مردم شریف و مبارزه خاورمیانه فراموش نخواهند کرد که چه نیروها و حکومت هائی به قدرت گیری داعش ، طالبان و جمهوری اسلامی ایران کمک کردند، آنها را تجهیز کردند و در مقابل جنایات آنها سکوت کردند.