اسرین رحیمی
سال رزم و رنج 1401 را پشت سرگذاشتیم. بزرگترین رویداد نه تنها در ایران، بلکه در جهان جاری شدن انقلاب “زن، زندگی، آزادی” در آن سال بود که به نام ژینا امینی رقم خورد. این انقلاب با نقش برجسته زنان شروع شد و ادامه یافت. اینکه این انقلاب با پیشتازی مبارزات زنان شناخته شد امری تصادفی نبوده و نیست. زنان در ایران (شامل کردستان) از همان 17 اسفند سال 57 (هشتم مارس، روز جهانی زن) در برابر فرمان و فتوای خمینی ایستادند و موجب تداوم مبارزه متوقف ناپذیری شدند که همیشه یکی مبارزات موثر علیه جمهوری اسلامی بوده است مبارزات زنان بویژه در سالهای 78، دیماه 96 و آبان 98 نمود چشمگیری پیدا کرد. آنها با پیشینه مذکور شروع کننده انقلاب ژینا شدند.
مردم مبارز بخصوص زنان در شعار “زن، زندگی، آزادی” سطح آگاهی و مطالبات کنونی و آینده را اعلام کردند. آنها به طور مشخصتر شعار دادند “حکومت اسلامی نمیخوایم، نمیخوایم.” آنها با شعار “مرگ بر ستمگر + نه شاه می خواهیم نه رهبر” اعلام کردند که نه حاضر به قبول حکومتی هستند که 44سال پیش ساقط شده و نه خواهان حکومتی هستند که 44 است بجز فقر و گرسنگی، سرکوب، شکنجه، اعدام و نظایر آنها چیزی دیگری برای شهروندان ایران به ارمغان نیاورده است.
اعتراضات برجسته-ی جوانان و از جمله زنان و دختران در چهارشنبه‌سوری و نوروز امسال نشان داد که این انقلاب سر باز ایستادن ندارد. آنها رو در روی خیل مزدوران تا دندان مسلح شعارهای “مرگ بر دیکتاتور “و”مرگ بر خامنه ای” را تکرار کرده و جسارت خود را بار دیگر به نمایش گذاشتند. خانواده ی جانباختگان خیزش ژینا نیز با سخنان رزمنده خویش بر مزار عزیرانشان در پنجشنبه آخر سال بار دیگر از پویایی این جنبش خبر دادند. زنان سیاسی زندانی نظیر سپیده قلیان، زهرا محمدی، گلرخ ایرائی، بهاره هدایت و دهها زندنی سیاسی زن دیگر نیز با پیام های نوروزی و شعارهایشان این داوری نرگس محمدی را تایید کردند که در پیام نوروزیش نوشت:
“پیروزی ساده نیست، اما قطعی است.”
این زندانیانِ قهرمان، بخشی از زندانیان سیاسی زن دیگری چون زینب جلالیان هستند که سالهاست پرچم مبارزه و مقاومت در زندان را برافراشته و الهامبخش زندانیات دیگر و جامعه شده اند.
جمهوری اسلامی از هر روشی استفاده کرده تا با دستگیریهای گسترده و کشتار و استفاده از اعترافات اجباری و یا روی آوردن به مسمومیت دختران و پسران دانش آموز و دانشجویان و سرکوب آزادی سیاسی و انسانی مبارزین را به تسلیم وادارد. اینها همه فاکتورهای هستند که جمهوری مرتجع اسلامی به آن روی آورده تا انقلاب زن زندگی آزادی را در نطفه خفه کند، ولی مردم حق طلب و آزادی خواه ایران، مدتهاست ماهیت ننگین جمهوری اسلامی را شناخته اند به هیج وجه حاضر نیستند به دوران قبل از انقلاب ژینا برگردند. برای نمونه مراسم های خاک سپاری، سه روزه، هفته و چهلم که پیشتر رنگ و بوی مذهبی داشت اکنون کاملا غیر مذهبی شده و به صحنه ی اعتراضات ضد دولتی تبدیل گردیده است. یا همانطور که گفته شد مادر جانباختگان راه آزادی با جسارت و شجاعت بر سر مزار عزیزان خویش سخنرانی های سیاسی و به تمامی غیر مذهبی ایراد کرده و می کنند.
مبارزات گذشته و حال زنان در کنار مردان آزاده علیه استثمار و استبداد و بر بستر انقلاب “زن، زندگی، آزادی” تا همین جا عقب نشینی های مهمی را به رژیم تحمیل کرده است. همین مبارزات نوید بخش تداوم مبارزه تا سرنگونی جمهوری اسلامی می باشد.