امروز پنجشنبه ۵ اکتبر، برابر با۱۳ مهرماه، روز جهانی معلم است. این روز در سال 1994 توسط سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل (یونسکو) و سازمان جهانی کار (آی ال او) به عنوان روز جهانی معلم نامگذاری شد. هدف از اعلام چنین روزی “بها دادن به معلمان، قدردانی از آنها و بررسی مشکلاتشان در سراسردنیا ” اعلام شده است.
در ایران روز ۱۲ اردیبهشت روز معلم نامگذاری شده است. از نظر معلمان مبارز مناسبت آن جانباختن ابوالحسن خانعلی معلم ۲۹ساله دروس فلسفه و زبان عربی بود که روز ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۴۰با گلوله اسلحه رئیس کلانتری بهارستان جانباخت. در آن روز هزاران معلم در اعتراض به پائین بودن میزان حقوقشان در مقابل مجلس شورای ملی تجمع کرده بودند. اما از نظر رژیم مناسبت روز ایرانی معلم به ترور مرتضی مطهری از آخوندهای نظریه پرداز رژیم اسلامی مربوط می شود که روز ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ به دست گروه فرقان در تهران ترور شد و خبر آن بایک روز تاخیر اعلام شد.
بر اساس آمارهای “یونسکو” یک سوم معلمین در جهان زیر خط فقر زندگی میکنند. این در حالی است که سرمایه داران دانش را چون کالا میفروشند و از قبل زحمات معلمان سودهای نجومی به جیب میزنند. روز جهانی معلم برای کارگران آگاه نیز یادآور بی حقوقیهای تحمیل شده به همه زحمتکشان جامعه، ارج نهادن مبارزات آنها علیه این بیحقوقی ها، بازنگری دستاوردهای آنان و ضرورت دفاع از مطالباتشان می باشد.
از آنجایی که اولین جرقه های اندیشیدن، در مدارس زده می شوند و شکوفا می گردند، جهان امروز بیش از هر زمان دیگری به معلمانی متخصص، آسوده خیال، کم دغدغه و با روحیه متعالی انسانی، نیازمند است. اما آیا در جامعه ایران حرمت و منزلت معلم آنگونه که شایسته است، حفظ می شود؟ آیا به معلمان که از اقشار زحمتکش جامعه اند، چنان توجهی می شود که بی غم از نیازهای مادی به تقویت و ارتقاء دانش و دانستنیهای خویش بپردازند؟ واقعیات زندگی روزمره معلمان، بیانگر این است که بیشتر معلمان بیش از آنچه که میباید به فکر ارتقاء دانش و آگاهی خود باشند، اجباراً به دنبال یافتن کار دوم و سوم هستند. بیش از سه چهارم معلمان ایران زیر خط فقر زندگی میکنند و بقیه نیز با داشتن شغل دوم و سوم و بهره برداری از درآمد همسر خانواده شان خود را از زیر خط فقر بیرون کشیده اند. در کنار این دسته از معلمان زحمتکش، مجموعه ای از جاسوسان و تربیت شدگان رانتخوار حوزه های ضد علمیه حضور دارندکه مسئول اجرای طرحهای ضد فرهنگی و تحقیرآمیز رژیم در مراکز آموزشی هستند. وضعیت معیشت معلمان بازنشسته به‌مراتب اسفبارتر است،معلمان بازنشسته که دوران جوانی و میان‌سالی، توان خود را با حقوق ناچیز و تحمل همه این سختیها در خدمت به امر آموزش و پرورش در این کشور صرف کرده اند، در دوران کهن سالی بجای برخورداری از آرامش و آسایش، در نهایت تنگدستی زندگی میکنند.
اما مشکلات زندگی این بخش محروم جامعه، تنها در این خلاصه نمی شود که از یک زندگی شایسته برخوردار نیستند، بلکه به آنان تحمیل می شود که مروج آموزش و پرورشی هم باشند که عمیقا با خرافه و ارتجاع در هم آمیحته است. یکی از رنج های بزرگ معلمان شریف و مبارز، نفوذ مذهب در امر آموزش و پرورش است. معلمان ایران محکوم اند که از نزدیک شاهد اجرای طرح های ارتجاعی رژیم در مراکز آموزشی از جمله جدا سازی جنسیتی، چنین شرایطی است که تن معلم را خسته و فرسوده و روانش را پریشان و آزرده می سازد.
معلمان زحمتکش و محروم در ایران، انسانهای شریفی هستند که خواسته های عادلانه ای دارند و شایسته گسترده ترین و پیگیرترین پشتیبانی هستند. جمهوری اسلامی به جای رسیدگی به خواسته های برحق آنان، با زندانی کردن و اخراج به این خواسته ها پاسخ میدهد. هم اکنون دهها معلم مبارز در زندانهای سراسر ایران به بند کشیده شده اند.
با این همه علیرغم فشارها و سرکوبگری ها، مبارزه معلمان برای تحقق خواسته های برحق و عادلانه شان، برای آزادی همکارانشان بدون وقفه ادامه دارد. در سالهای اخیر جنبش معلمان و فرهنگیان ایران، بر محور خواستهای آزادی معلمان زندانی، لغو سیاست خصوصی سازی آموزش و پرورش، رسمی شدن معلمان حق التدریسی، پیش دبستانی و شرکتی که با واسطه شرکتهای پیمانکاری برای آموزش و پرورش کارمیکنند، افزایش حقوق، پرداخت حقوقهای معوقه، آزادی تشکل و فعالیتهای صنفی، در مقیاس توده ای و گستردهای ادامه یافته است. دستگیری ها، اخراج ها، ایجاد محدودیتهای شغلی و غیره معلمان را مرعوب نکرده و از پیگیری خواسته ها باز نداشته است.
روز جهانی معلم را به همه معلمان مبارز، زحمتکش و دلسوز شاد باش میگوئیم و اطمینان داریم که جنبش کارگری و جنبش معلمان ایران در یک صف متحد، همراه با همه زحمتکشان و محرومان و ستمدیدگان این جامعه، سرانجام بساط رژیم ارتجاعی و ضد مردمی جمهوری اسلامی را از صحنه سیاسی ایران جمع خواهندکرد.