روز ۲۶ بهمن ۱۴۰۱، برابر با پانزدهم فوریه ۲۰۲۳ بیست تشکل صنفی و مدنی درایران منشور مطالبات حداقلی خود را منتشر کردند. این منشور به سرعت در داخل و خارج مورد حمایت وسیع نیروهای چپ، کمونیست و آزادیخواهان قرار گرفت. آنها با اشاره به کمبود ها منشور مطالبات حداقلی را مبنای خوبی جهت بحث و تبادل نظر یافتند.
از نقاط قوت منشور باید به تایید متحدانه 20 تشکل کارگری، زنان، دانشجوئی و دانش آموزی در داخل اشاره کرد. اتحاد مذکور در دل انقلاب “زن، زندگی، آزادی” ممکن شده است. آنها نیروهائی هستند که سال هاست با هار ترین دیکتاتوری مذهبی سرمایه دارانه در داخل کشور مبارزه ای فداکارانه و پرهزینه را پیش برده اند. مطالبات منشور نیز بر متن انقلاب “زن، زندگی، آزادی” تدوین شده و جوهر چپ آنرا منعکس کرده است. در ضمن منشور سطح بالای سیاسی و آینده نگری شرکت کننده در انقلاب را نمایان می سازد. در این منشور مطالبات دموکراتیک و آزادیخواهانه در کنار خواست هائی مطرح گردیده که برای تحقق عدالت اجتماعی و برآورده کردن نیازهای معیشتی و سیاسی کارگران و مردم زحمتکش و تحت ستم ضروری هستند. منشور بدیلی برای حکومت بعد از جمهوری اسلامی است.
امضا کنندگان منشور خود روی ضرورت تکمیل آن از طریق بحث و تبادل نظر تاکید گذاشته اند. در همین راستا همایشی برای حمایت و اظهار نظر پیرامون منشور سازمان داده شده که روز 22 آوریل، برابر با دوم اردیبهشت 1402، در شهر کلنِ آلمان برگزار خواهد گردید. دهها حزب و تشکل چپ و کمونیستی و بیش از هزار فعال سیاسی چپ و سوسیالیست از همایش پشتیبانی کرده اند. تاکنون در کنار حمایت ها اظهار نظرها و انتقادات راهگشائی نسبت به کمبودها در داخل و خارج انجام گرفته است.
سندیکای کارگران شرکت واحد نیز طی اطلاعیه ای، که در روز سوم اسفند منتشر شد، از ” تلاش مشترک افراد و نهادهائی که متن منشور را تهیه و جهت امضا به سندیکا نیز ارسال نمودند،” قدردانی نمود.
کارگران شرکت واحد ضمن اشاره به کمبود ها در بخشی از بیانیه خود آورده اند:
“می‌توان به عدم اشاره مشخص به نقش کلیدی طبقه کارگر و خانواده‌های کارگری و زحمتکش، بعنوان اکثریت مطلق جامعه (ضمن تکثر و تنوعات منطقه‌ای، ملیتی، جنسی و جنسیتی، زبانی، فرهنگی، مذهبی، سنی، صنفی و بخشی و شغلی (صنعتی، کشاورزی، خدماتی، آموزشی، بهداشتی و غیره)، در مبارزه با نظام سرمایه‌داری و حکومت آن، و همچنین سرنوشت ساز بودن مبارزه همه جانبه طبقاتی در هرگونه تحول اساسی و رهایی بخش در ایران اشاره کرد.”
گروه اتحاد بازنشستگان در ششم اسفند 1401 نوشت:
” اقدام این دوستان را به خاطر انتشار منشوری که قصد آن طرح خواست های حداقلی در شرایط کنونی برای ارائه به جنبش و به طور مشخص به خیزش کنونی است، ارج می نهیم.” اکثریت قریب به اتفاق این خواست ها مورد تایید ما و اغلب تشکل های سیاسی و حرفه ای مستقل کارگری، زنان، معلمی، بازنشستگی، جوانان و دانشجویی هستند. این خواست ها بارها در سطح جنبش مطرح گردیده اند، هرچند ممکن است با جملات و عبارات دیگری بیان شده باشند. اما ویژگی این منشور گرد آوردن اکثر آنها در یک سند و امضای مشترک ۲٠ تشکل در تأیید مفاد آن است.”
حزب کمونیست ایران و کومه له که در همایش روز 22 آوریل در شهر کلن آلمان شرکت دارند، فعالان سیاسی را به شرکت در این همایش فرا می خوانند. ما امیدوار هستیم که این همابش سرآغازی باشد برای همگرائی بیشتر احزاب و سازمانها و نهادهای چپ و سوسیالیست در خارج کشور. این همایش در عین حال ارج نهادن به تلاشهای انقلابی و مسئولانه تشکل های صنفی و مدنی در داخل کشور است که با این ابتکار خود انقلاب «ژینا» را غنای بیشری بخشیده اند.