در روزهای یکشنبه و دوشنبه سیزدهم و چهاردهم مرداد جمعیت کثیری از معلمان بازنشسته، شاغل و حق التدریسی در شهرهای تهران، اصفهان، تبریز، اهواز و کرمانشاه در اعتراض به سیاست های دولت و برای پیگیری خواسته هایشان در مقابل مراکز آموزش و پرورش تجمع کردند. در تجمع اعتراضی تهران بیش از هزار نفر از معلمان حق التدریسی برای دومین روز متوالی بر خواست استخدام فوری خود تأکید کردند و با حمل پلاکاردهایی که بر روی آنها نوشته شده بود، “معلم حق التدریس، استخدام” و “بودجه تعیین شده کجا هزینه می‌شود” و با سر دادن شعارهایی چون ” معیشت، منزلت حق مسلم ماست” و ” تا حقم را نگیرم، از اینجا نمی رم” تا ساعت ها به اعترض خود ادامه دادند.
در تبریز در پاسخ به فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان جمعیت نسبتا وسیعی از معلمان شاغل و بازنشسته در اعتراض به بی توجهی به مطالبات شان در مقابل اداره آموزش و پرورش تجمع کردند. آنها با حمل تراکت ها و پلاکاردهایی که روی آنها نوشته شده بود: “ما خواهان افزایش حقوق معلمان هستیم”،”جای معلم زندان نیست”،”ما خواهان آموزش رایگان و با کیفیت هستیم”، “ما خواهان ایمن سازی و نوسازی مدارس هستیم” و با تأکید بر خواست بیمه تکمیلی عزم خود برای پیگیری خواسته هایشان را نشان دادند.
در اصفهان معلمان شاغل و بازنشسته طی بیانیه ای ضمن تأکید بر مشترک بودن خواسته هایشان با معلمان سراسر ایران بار دیگر مطالبات خود مبنی بر خواست آزادی فعالان صنفی فرهنگی و بسته شدن همه پرونده ها و لغو وثیقه های سنگین، رفع موانع قانونی برای فعالیت رسمی و آزاد تشکلهای معلمان، توقف سیاست پولی سازی مدارس، اجرای تمام و کمال نظام رتبه بندی معلمان، ترمیم اساسی حقوق فرهنگیان و پرداخت تمام معوقات آنها اعم از اضافه کاری، مطالبات معلمان خرید خدمت، حق التدریسی، و همسان سازی حقوق بازنشستگان فرهنگی با شاغلان و ارتقای آن به بالاتر ازحد خط فقر هفت میلیونی، را اعلام و بر ادامه مبارزه تا تحقق کلیه خواسته هایشان تأکید کردند. بنا بر گزارش ها و عکس هایی که در شبکه های اجتماعی منتشر شده اندنیروهای امنیتی رژیم در اصفهان مانع پیوستن والدین دانش آموزان به تجمع اعتراضی معلمان شده اند.
در کرمانشاه معلمان شاغل و بازنشسته در جریان تجمع اعتراض خود با سر دادن شعارهایی از قبیل “معیشت، منزلت، حق مسلم ماست”، “معلم زندانی آزاد باید گردد”، “جای شما عالیه، سفره ما خالیه”، “اینهمه بیعدالتی هرگز ندیده ملتی” بر ادامه اعتراضات خود تا رسیدن به خواسته هایشان تأکید کردند.در اهواز معلمان معترض ضمن تأکید بر خواسته های اقتصادی و صنفی خود و اعتراض به پشت گوش انداختن مطالباتشان از جانب مقامات حکومتی با حمل یک بنر پارچه ای که بر روی آن نوشته شده بود ” جای معلم زندان نیست” و حمل عکس هایی از معلمان زندانی نفرت و انزجار خودشان را از سرکوبگری های رژیم در قبال جنبش حق طلبانه معلمان ابراز داشتند.
بعد از اعتصابات سراسری و پی در پی معلمان در ماههای آخر سال ۹۷ و تجمع های اعتراضی گسترده آنان در روز معلم سال جاری و چندین تجمع اعتراضی دیگر، برگزاری تجمع های اعتراضی اخیر معلمان در تهران و چند شهر دیگر ایران نشان دهنده آن است که به رغم، تأثیرات منفی تشدید تحریم های اقتصادی و فقر و فلاکت عمومی و تشدید فضای امنیتی بر زندگی و آهنگ رشد و گسترشاعتراضات معلمان،مبارزات آنان همچنان ادامه دارد و فشار فقر و سرکوب نتوانسته معلمان ایران را از مبارزه برای پیگیری خواسته هایشان منصرف نماید.
مبارزات معلمان با وجود این فشارهای روزافزون و بگیر و ببند فعالین آن، هم به لحاظ شکل و هم به لحاظ شعارها و مطالباتی که در جریان آن مطرح شدند، بطور عینی از دایره قوانین اسلامی و چهارچوب های تنگی که برخی از تشکل های صنفی طرفدار اصلاح طلبان حکومتی برای آن تعریف می کردند، بسیار فرا تر رفته است.در واقع بعد از خیزش سراسری تهیدستان شهری در دی ماه ۹۶ جنبش مطالباتی معلماننیز عمیق تر و گسترده تر شده است. این خیزشزمین سیاسی برای گسترش جنبش مطالباتی کارگران، معلمان و فرودستان جامعه را شخم زد و نقطه عطفی در دامن زدن، عمیق تر کردن و سیاسی تر کردن این جنبش مطالباتی بود. در این دوره از آنجا که معترضان به خوبی این امر را دریافته اند که تحت حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی امکان پاسخ گویی به مطالبات آنها در سطح کلان وجود ندارد، اعتراضاتشان ابعاد سیاسیِ پیدا کرده و کلیت رژیم اسلامی را به چالش می کشند. مبارزات معلمان با عبور از استراتژی تشکل های صنفی طرفدار اصلاح طلبان حکومتی ظرفیت های خود را برای تأثیر گذاری بر فضای سیاسی جامعه نشان داده است. معلمان با تأکید بر خواست تحصیل رایگان برای همه کودکان و رفع تبیعض ها و افزایش حقوقها به بالای خط فقر و خواست منع کالایی شدن آموزش و درمان رایگان، در عالم واقع خواستهای کارگران و بخش های وسیعی از مزدبگیران و اقشار فرودست جامعه را نیز مطرح کرده اند. معلمان، که اکثریت آنها به زندگی کردن در پائین تر از خط فقر سوق داده شده اند، مطالباتی دارند که برای تحقق آنها به یک مبارزه یکپارچه در اتحاد با بقیه بخش های جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی و اتخاذ تاکتیکهای مناسب برای هر چه سراسری تر کردن این اعتراضات نیاز دارند. با توجه به موقعیت و وزن اجتماعی که معلمان دارند و از طریق میلیون ها دانش آموز با جامعه مرتبط هستند و مسائل و مشکلات مربوط به زندگی و معیشت آنها بطور گسترده ای در جامعه انعکاس پیدا می کند، در موقعیت اجتماعی مناسبی برای ارتقاء مبارزات خود قرار دارند و اعتراض و اعتصاب آنان در فضای سیاسی ملتهب جامعه روحیه مبارزه جویی را بالا می برد.