شورای سازماندهی اعتراضات (ارکان ثالث) در 21 نوامبر، برابر با 30 آبان 1402، یادداشتی را خطاب به همکاران در صنعت نفت منتشر کرد و در آن به مسئله بسیار مهم ضرورت ایجاد وحدت در میان نفتگران پرداخت. یادداشت اینطور شروع میشود:
“همکارانگرامی،
کارگران ارکان ثالث نفت؛
سیاست لایه لایه نمودن مشاغل در نفت از لحاظ نوع استخدام و فعالیت در آن، قدمتی به آغاز به کار این صنعت در ایران در 115 سال قبل دارد. سیاستی با هدف تبعیض و شکاف طبقاتی در میان کارکنان نفت به دلیل تنوع در مطالبات صنفی و ملاحظات شغلی که همواره در شکاف و ناهماهنگی برای مبارزه بر علیه قوانین ضد کارگری در نفت از آن بهره برداری گردیده است.”
در یادداشت اضافه شده:
“هم اکنون بخشهای مختلف نفت، همکاران رسمی، قراردادی و حتی بازنشستگان نفت با استفاده از فرصت تشکل‌های مستقل صنفی از سیاست و ترفندهای تبعیض آمیز مدیریت نفت و نهادهای امنیتی عبور نموده، در اقدامی شجاعانه و هماهنگ، اعتراضات هفتگی را در پیش گرفته اند.”
در یادداشت پس از اشاره به حمایت شورای ارکان ثالث، تشکل‌های دانشجویی، کادر درمان و پرستاران، کارگران فولاد و دیگر صنایع و بازنشستگان تأمین اجتماعی و کشوری و لشکری از اعتراضات کارگران رسمی، قراداد موقت ،بازنشستگان و همه بخشهای معترض روی نکته حساسی تکیه شده است. در یادداشت دعوت شده که همه نفتگران با وحدت و انسجام به کارگران رسمی نفت پیوسته و به دام تفرقه افکنی از جانب مدیران، تشکل های دولت ساخته و مجریان قوانین ضد کارگری، این عاملان رنج و استثمار کارگران، نیافتند.
یادداشت اینطور پایان می یابد:
” فراخوان ما به همکاران ارکان ثالث نفت، عبور از سیاست های تفرقه آمیز و ایجاد هماهنگی جهت مشارکت در هفته های اعتراضی نفت توسط شورای سازماندهی اعتراضات کارگران ارکان ثالث است.”
کارگران رسمی نفت، که حدود ۶۱ هزار نفر از مجموع ۲۷۰ هزار نفری نفتگران را شامل می شوند، مدتی است قادر شده اند اعتصابات و مبارزات خود را به صورت هفتگی سازمان دهند. آنها که در بعضی فرصت ها از مطالبات جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی”، آزادی زندانیان سیاسی ، وحدت مبارزاتی کارگران و بویژه تمام کارگران دفاع کرده در این دوره عمدتا مطالباتی صنفی را مطرح کرده اند. آنها خواستار اجرای ماده ۱۰ قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت،حذف سقف حقوقی و پرداخت فوق‌العاده ویژه، حذف مالیات زیاد از حقوق‌ها، افزایش حقوق و دستمزد، پرداخت پاداش بازنشستگی، بهبود خدمات رفاهی و وضعیت بهداشت و درمان، ابطال اساسنامه صندوق نفت و رسیدگی به دیگر مطالباتشان هستند. از آنجا که باندهای گوناگونی نظیر قرارگاه خاتم الانبیاء،باند ضد کارگری“کمپین۱۴۰۲”، و نمایندگانمدیران گوناگون به تفرقه اندازی در بین نفتگران مبارز مشغولند فراخوان اخیرشورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت(ارکان ثالث) از اهمیت خاصی برخوردار میشود.
مبارزات و اعتصابات رو به رشد و افزایش کارگران نفت، یعنی صنعتی که بیش از ۹۰درصد بودجه دولت را تامین میکند، نه تنها برای کل جنبش کارگری امید بخش می باشد، بلکه برای تمام شهروندان سرنگونی طلب از اهمیتی ویژه برخوردار است. کارگران نفت بودند که ستون فقرات حکومت پهلوی در سال ۱۳۵۷را شکستند و با شعار “کارگر نفت ما + رهبر سرسخت ما” مورد استقبال توده های سرنگونی طلب آن زمان قرار گرفتند. اکنون به دلایل چندی نقش مبارزاتی کارگران نفت در جنبش کارگری و ازادیخواهانه اهمیت بیشتری نیز یافته است.این امری فاکتول است که خود کارگران نفت به لحاظ کمیت و میزان اکسیون های مطالباتی در جنبش کارگری با فاصله ای زیاد پیشتاز بوده اند. این مبارزات در شرایط رشد جنبش کارگری انجام گرفته است. قابل یادآوری است که مبارزات کارگری در سالهای اخیر و بویژه بعد از فروکش مبارزات انقلابی ژینا نمایانگر این واقعیت می باشد که توده های کارگر، کارگران آگاه، فعال و پیشرو، چپ ها و کمونیست ها در عرصه مبارزات چهل و چند سال گذشته علیه رژیم و سرمایه داران به هر لحاظ پخته تر شده اند. اکنون ایران یک کشور به تمامی سرمایه داری است و سرمایه داری و اسلام سیاسی در آن، همچون تمام جهان،به بحران هائی لاعلاج گرفتار بوده و تاریخا سوسیالیسم و کارگران به عنوان نیروی تامین کننده آن تنها راه حل مصائب نابود کننده ایست که سیستم سیاسی و اقتصادی حاکم در جهان و از جمله ایران بر مردم تحمیل کرده است. اکنون کارگران ایران و در پیشاپیش آنان نفتگران بتدریج دارند به لحاظ تعمیق آگاهی طبقاتی، همبستگی، سازماندهی و اتخاذ تاکتیک های مبارزاتی خود را برای انجام وظایفی تاریخی آماده میکنند و آنهم رها کردن کارگران، همه ستمدیدگان و نهایتا همه شهروندان زحمتکش ایران می باشد. هر تحول انقلابی در ایران، که یکی از حلقه های آن سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی طی یک انقلاب توده ای به رهبری طبقه کارگر می باشد، منطقه را به صورت مثبت متحول خواهد کرد. در چنین شرایطی فراخوان شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت(ارکان ثالث) جهت جلوگیری از تفرقه و پیوستن به صفوف مبارزاتی کارگران رسمی اهمیتی تاریخی دارد.