فرهاد شعبانی
«قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه پاسداران» بعنوان زیرمجموعه استانی قرارگاه خاتم( بازوی اقتصادی سپاه پاسداران) در آبانماه سال 1395 و در دوران فرماندهی جعفری در سپاه، تشکیل شد. این قرارگاه استانی همانند سایر نهادهای سپاه پاسداران که عناوین فریبنده آنها با محتوای فعالیت شان همخوانی ندارد، با توجه به ویژگیهای کردستان، در اینجا نیز شروع به فعالیت کرد. در واکنش به تشکیل این قرارگاه که موجودیت آن توسط پاسدار رمضان شریف مسئول روابط عمومی سپاه اعلام شد، «محمد حسین رجبی»، فرمانده وقت سپاه بیت المقدس کردستان چنین گفت : «هدف از این طرح “محرومیت‌زدایی” در استان‌ها بوده که تلویحا شباهت آن را با جهاد سازندگی تائید می کنند.»
سالها از فعالیت این قرارگاه در کردستان می گذرد. تمام شواهد و داده‌ها نشان می‌دهد که، این قرارگاه نه تنها محرومیتی را از مردم زحمتکش و بویژه روستائیان کردستان نزدوده است، بلکه همانند سایر ارگانهای سخت افزاری سپاه پاسداران در راستای تحقق استراتژی امنیت پایدار وپیش برد سیاستهای میلیتاریستی سپاه در مناطق کردنشین ایران از جمله، استانهای آذربایجان غربی و کردستان بویژه در روستاهای مرزی فعالیت کرده است.
درآمد این ارگان وابسته به سپاه از غارت منابع طبیعی کردستان و استثمار نیروی کار ارزان کارگران تأمین و از سوی دیگر تحت عنوان «کمک سپاه پاسداران در راستای محرومیت زدائی» در تلاش برای جاسوس پروری و مسلح کردن برخی از اهالی روستاهای مرزی تحت عنوان «بومی سازی امنیت» هزینه می شود.
اظهارنظر تنی چند از مسئولان قرارگاههای حمزه و سایر مسئولان استانی سپاه برای پی بردن به ماهیت امنیتی فعالیت‌های این قرارگاه جای تعمق و توجه است.
سرهنگ پاسدار علی خدابخش، معاون «به اصطلاح» مردم یاری و محرومیت زدائی قرارگاه حمزه در خصوص فعالیت‌های محرومیت زدائی سپاه در دو استان کردستان و آذربایجان غربی می‌گوید : «این قرارگاه سالانه حدود 40 میلیارد تومان هزینه می کند. وی اضافه می‌کند که، «نیروی زمینی قرارگاه حمزه در راستای برقراری امنیت پایدار مردمی و حفظ اقتدار دفاعی، نظامی و امنیتی رسیدگی به مشکلات مردم را در اولویت برنامه‌های خود قرار داده است.»
بنابراین و با تکیه بر این اظهارنظر متوجه می‌شویم که، فعالیت‌های «به اصطلاح» محرومیت زدائی سپاه در کردستان که چپ و راست و در مناسبتهای گوناگون حول آن کلیپ ها و گزارش‌های تبلیغاتی تهیه و منتشر می کنندو اساساً در روستاها و بویژه روستاهای مرزی کردستان صورت می‌گیرد در چه زمینه ائی است؟ این «به اصطلاح» پروژه های محرومیت زدائی اساساً به ساخت و ترمیم مساجد، خانه عالم، تسطیح جاده های برخی روستاها و مرمت پلهای برخی روستاها که سپاه به حضور نظامی در آنها نیاز دارد اختصاص دارد و نه بیشتر. به این اعتبار این فعالیت‌ها اساساً جنبه امنیتی دارد و هیچ ربطی به محرومیت زدائی و توسعه و پیشرفت در کردستان ندارد. در شهرها نیز ورود سپاه به محلات حاشیه نشین شهرها،فعالیت در حوزه های به اصطلاح فرهنگی و اجتماعی در همین راستاست و اصولا دو جنبه دارد. یک جنبه آن تبلیغاتی و نمایشی، انتقاد فریبکارانه از کم توجهی فعالیت ارگانهای دولتی و به قول دولتی ها موازی کاری با آنها و جنبه دیگرآن علاوه بر استقرار و تحکیم موقعیت پایگاههای بسیج در این محلات، اعزام ماموران اطلاعاتی سپاه در پوشش نهادهائی نرم افزاری به این محلات جهت کنترل زمینه‌های اعتراض و نارضایتی اهالی محروم این محلات و شناسائی فعالین این اعتراضات را مد نظر دارد.
تاکنون و به دنبال تشکیل این قرارگاه و سایر نهادهائی این چنینی هیچکدام از مشکلات اقتصادی و آسیب های اجتماعی دامنگیر مردم کردستان از جمله، بیکاری، حاشیه نشینی، اعتیاد، مهاجرت کاری، افزایش کودکان کار و خیابان، بی سرپناهی، کارتن خوابی و … در نتیجه فعالیت غوغاسالارانه «محرومیت زدائی» سپاه پاسداران در کردستان کاهش نیافته و برعکس شکافهای طبقاتی عمیق‌تر از هر زمان دیگری است.
مسئولین سپاه به مناسبتهای مختلف در باره اقدام‌ها و پروژه های «به اصطلاح» محرومیت زدائی خود در کردستان می‌گویند : «جنگ روانی گروهک‌های معاند برای جذب مردم منطقه و جوانان مرزنشین به سمت خود اگر با استمرار حل نشدن برخی مشکلات و کمبودهای رفاهی مردم روستاهای مرزی همراه باش، می‌تواند به فریب خوردن برخی جوانان ساکن در این منطقه بیانجامد.بنابراین اگر دولت هم بدلیل کمبود امکانات یا اعتبارات نتواند برخی از مشکلات را حل کند سپاه از توان خود برای رفع مشکلاتی همچون جاده ارتباطی، پل و برخی پروژه‌های محرومیت‌زدایی پیشقدم می‌شود، چون اجرای آنها را در راستای حفظ و گسترش امنیت می داند.»
اصغر عزیزی فر رئیس سازمان بسیج سازندگی کردستان نیز در همین راستا از اجرای پروژه‌های محرومیت‌زدایی در راستای ایجاد امنیت پایدار در سراسر استان خبر می دهد.
اظهارنظرهای مورد اشاره به روشنی اثبات می‌کنند که، تمام طرحها و پروژه های «به اصطلاح» محرومیت زدائی در کردستان چه آنهائیکه توسط سازمان بسیج، یا قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه انجام گیرد اساساً در راستای استقرار امنیت پایدار به اجراء در می‌آید که هیچ ربطی به توسعه اقتصادی و اجتماعی در کردستان ندارد.
با‌گذشت 40 سال از اشغال کردستان توسط سپاه پاسداران و سایر نیروهای مسلح رژیم در نگاهی کلی به موقعیت امروز مردم کردستان از نقطه نظر توسعه اقتصادی متوجه خواهیم شد که، سیاستها و فعالیت کلیه ارگانهای سخت افزاری و نرم افزاری نظام و سپاه با نگاهی دشمنانه به مردم کردستان طراحی می‌شود و فقر و نابرابری، شکاف طبقاتی، تبعیض بر اساس تفاوتهای ملی و مذهبی در کلیه حوزه های کار و زندگی علیه مردم کردستان بویژه مردم کارگر و زحمتکش را بطرز بیسابقه ائی شدت بخشیده است.
نرخ بیکاری در کردستان بیشتر از سایر نقاط کشور است. بیش از 150 هزار نفر از مردم کردستان از مناطق مرزی کرمانشاه تا ماکو به علت سیاست دشمنانه جمهوری اسلامی و سپاه با مردم کردستان به شغل مرگبار کولبری روی آورده‌اند که پدیده ائی کم سابقه در جهان است. سران سپاه پاسداران به خیال واهی خود مردم جهان این پدیده تحمیلی غیر انسانی به مردم کردستان را نمی بینند. میزان مهاجرت کاری از کردستان به سایر نقاط کشور و به اقلیم کردستان بیشتر از سایر نقاط کشور است 35 هزار کارگر مهاجر در اقلیم کردستان که در حال حاضر به خیل بیکاران پیوسته اند. نرخ سرمایه‌گذاری دولتی، خصوصی و خارجی در کردستان با وجود ادعا و جار و جنجال سپاه پاسداران مبنی بر برقراری امنیت پایدار می‌توان گفت که صفر است. نه دولت و نه خود سپاه پاسداران حاضر به سرمایه‌گذاری نه ساختاری و نه در سطح دیگر در کردستان نیستند.حاشیه نشینی و رشد آن در شهرهای کردستان و محرومیت مردم مناطق حاشیه نشین کردستان بیشتر سایر نقاط کشور است. از نقطه نظر آسیب های اجتماعی از جمله طلاق، اعتیاد، کودکان کار و خیابان و سایر مصائب اجتماعی، کردستان اگر رتبه اول را نداشته باشد سالهاست رتبه های دوم و سوم را کسب می کند. اگر با این معیارها و شاخص ها توسعه اقتصادی و اجتماعی در کردستان را مورد قضاوت قرار بدهیم باید بگوئیم که کردستان سرزمینی اشغال شده برای غارت منابع طبیعی و نیروی کار ارزان آن توسط اشغالگران است و کلیه ارگانهای سخت افزاری و نرم افزاری رژیم از جمله، «قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه» در این راستا عمل می کنند.