حزب کمونیست ایران

کودک آزاری ، پدیده ای که هر روز تولید و باز تولید میشود

 

عــــزیز آجیکند

اکنون دیگر کودک آزاری پدیده‌ای چندان ناآشنا و جدید در جامعه نیست و پدیده کاملا شناخته شده وتقریبا اکثر افراد درباره آن شنیده یا خوانده‌اند.متاسفانه میلیون‌ها کودک و خانواده درجهان گرفتار این پدیده روحی و اجتماعی هستند.

بخش قابل‌توجهی از کودک‌آزاری‌ها محصول بی‌توجهی یا غفلت عاطفی است که به اشکال مختلف اتفاق می‌افتند،مانند بی‌توجهی به توصیه و مراقبت های بهداشتی، محرومیت از غذا و گرسنگی، بی‌توجهی به رشد جسمی و روحی کودک، قرار گرفتن کودک در معرض مواد مخدر و عدم مراقبت‌کافی از کودک و بی‌توجهی به تحصیل کودک.

همچنانکه گفته شدکودک‌آزاری ازجمله معدود پدیده‌های انسانی در سطح جهانی است که به‌رغم تلاش‌های گوناگون بین‌المللی در جهت حمایت و جلوگیری از تضییع حقوق کودکان، همچنان شاهد برخوردهایی نامعقول و غیرمنطقی با کودکان در جامعه و خانواده هستیم.

شواهد حاکی است که دلایل مشترکی برای بروز کودک‌آزاری وجود دارد که براساس فرهنگ و باور جوامع مختلف بعضی از این عوامل چشمگیرتر است .امروزه کودکان تحت خشونت‌های بی‌رحمانه از خفیف‌ترین شکل آن، که همان نگاهی منتقد یا کلامی طعنه‌آمیز است تا شدیدترین آن که تنبیه بدنی است، قرار دارند. ابعاد تأثیرگذاری آزار جسمی که شامل آزار جنسی و عاطفی است همه‌جانبه است که البته در مواردی اثرات آن تا پایان عمر باقی خواهد ماند. در این مورد شاید بتوان بی‌مهری‌ها و تهاجم بدنی را فراموش کرد اما آزار جنسی را کمتر کسی به فراموشی خواهد سپرد.

طبق آمارهای رسمی ٢٠ درصد جمعیت ایران را کودکان زیر ١٢ سال تشکیل می‌دهند که از این تعداد ١٢ تا ١٥ درصد آنان مورد کودک‌آزاری قرار می‌گیرند. فقر، فضای نامساعد خانواده، بروز پدیده‌های اجتماعی مانند مهاجرت، بلایای طبیعی و انسانی، اعتیاد و بیماری‌های روانی و در مواردی هم مشکلات درسی کودکان را می‌توان از شایع‌ترین دلایل کودک‌آزاری از سوی والدین آنها برشمرد.

بزرگ ترین قربانیان کودک آزاری در ایران شاید کودکان طلاق باشند، کودکانی معصومی ، که از مهر مادری یا لطف پدری محرومند. بخش مهمی از موارد کودک آزادی به کودکانی اختصاص دارد، که گرفتار تک سرپرستی یا سرپرست نامناسب پس از طلاق هستند. در مواردی مشاهده شده که نامادری یا نا پدری در اثر غفلت یا بی توجهی والدین اصلی، کودک را مورد آزار جسمی و یا جنسی قرار داده اند.

و اما اعتیاد

اعتیاد والدین به دلیل خصوصیاتی که در آنها ایجاد می کند، مانند پرخاشگری، بی مسئولیتی، کاهش عاطفه وسبب می شود تا کودکان مورد آزار، بیشتر مورد سوء استفاده قرار گیرند. وجود بیش از ٢ میلیون معتاد در کشوری که ٦٠ درصد از ٩٥ درصد آنها، پدر خانواده هستند، منجر شده تا اغلب آنها به دلیل مصرف مواد مخدر، تعادل روانی خود را از دست داده و زن و فرزندان خود را مورد آزار واذیت و انواع خشونت های خانوادگی قرار دهند. غالب پرونده های کودک آزاری در ایران در مورد کودکانی تشکیل شده که والدین معتاد داشته اند.اعتیاد، به ویژه در خانواده های فقیر، توانایی های تربیتی والدین را ساقط کرده و ایشان را در شرایطی قرار می دهد، که همواره به خود زحمت فکر در عمق اعمال خویش را نمی دهند و آسان ترین و سریع ترین راه را برای سرکوب فرزند در پیش می گیرند. ایشان به دلیل نیاز مالی مرتکب سوء استفاده از کودک در اموری؛ چون فحشاء، تکدی گری، نقل و انتقال مواد مخدر می شوند. در حداقل موارد نیز کودک را مجبور به کارهای سخت می نمایند..

همچنین گسترش معضل مرگبار اعتیاد به موادمخدر بین فرزندان معتاد تاثیر به سزایی متاسفانه داشته است. در این زمینه، کارشناس و پژوهشگر حوزه اعتیاد تاکید داشته اند که حدود ۱۴تا ۲۰درصد خانواده‌های دارای والدین معتاد، فرزند معتاد دارند. ضرر اعتیاد والدین به مواد مخدر گریبانگیر همه افراد خانواده شده است و عوارض بسیاری از جمله: اعتماد بنفس پایین، افزایش احتمال ابتلا به اعتیاد، بسته شدن مسیر پیشرفت و ترقی خانواده و رهاشدن فرزندان، بالاتر بودن آمار افسردگی و خشونت اجتماعی، روابط نامشروع، سرقت، طلاق و سایر ناهنجاری‌های اجتماعی از جمله این عوارض هستند.

بنابراین، در خصوص غرق شدن کودکان در دریای مرگبار اعتیاد به موادمخدر، در واقع، از یک سو، دولت و دستگاههای آن و از سوی دیگر، خانواده‌ها، هر دو از اهمال شدید در واجبات خود در برابر حفاظت از کودکان مقصر هستند.

امروز ایران و بسیاری از کشورهایی که به چارچوب همکاری‌های بین‌المللی و قوانین حقوق بشری (علی الخصوص حقوق زنان و کودکان)، پایبند نیستند، دچار انزوا شده‌اند. در واقع، از سال ۱۹۷۹ یعنی از اولین روز به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی تا کنون در وضع قوانین و اتخاذ اقدامات لازم برای حفاظت و تامین حقوق کودکان و همچنین مراقبتهای شایسته و صحیح در آموزش و پرورش آنها موفق نبوده‌اند. در این بین، براساس گزارش سازمانهای بین المللی حقوق بشر، ایران یکی از بدترین کشورهای جهان در زمینه حقوق کودکان معرفی شده است.

امروز فقط با یه انقلاب دیگر می توان آرزوهای انسانی و از جمله کودکان را برآورد کرد.

نه به کودک آزاری

زنده بادیکدنیایآزادانسانیبهرهبریطبقهکارگر