کمیته مرکز کومه له روز ۱۶ مرداد در رابطه با تازه ترین مورد تیراندازی ماموران رژیم به سوی کولبران اطلاعیه ای منتشر کرد در این اطلاعیه آمده است :
« شامگاه یکشنبه ١۵ مردادماه ١۴٠٢، نیروهای هنگ‌مرزی در نوسود به سوی گروهی از کولبران آتش گشودند که در نتیجه آن یک کولبر به نام آسو کریمی جانباخت و ۷ تن نیز به شدت زخمی شدند. متاسفانه آمار این جنایت روز به روز رو افزایش است. به طور متوسط یکصد نفر در سال جان خود را برای تامین یک زندگی بخور و نمیر در کوره راه های مرزی بر اثر تیراندازی مزدوران رژیم اسلامی از دست داده اند و چند برابر این رقم زخمی و از کار افتاده شده‌اند».
با استناد به آمار ثبت شده در کولبر نیوز در ۶ ماە نخست سال ۲۰۲۳میلادی، ٦١ کولبر در مناطق مرزی و مسیرهای بین جاده‌ای استان‌های آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه بر اثر عواملی هم‌چون تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی رژیم، بهمن و سرمازدگی، رفتن روی مین، سقوط از کوه و ارتفاع و سایر موارد کشته و زخمی شده‌اند.
کولبری شغل نیست اما برای انسانهای شریفی که آهی در بساط ندارند و در جستجوی تأمین معیشت خود و خانواده شان تن به هر مخاطره ای می دهند ”شغل” به حساب می آید.در شهرها و روستاهای مرزی کردستان توده وسیعی از کارگران بیکار برای نجات از فاجعه اجتماعی بیکاری و پیامد تباهی آور آن به کولبری روی آورده و در زیر سایه مرگ در جستجوی نان هستند. در کردستان آمار دقیقی از جمعیت کولبران در دست نیست، اما آمارهای غیر رسمی از نزدیک به ۲۰۰ هزار تن سخن می گویند.
وقتی فاجعه فقر و بیکاری خانوده های کارگری و مردم زحمتکش را در چنگال بی رحم خود می فشارد ، تلاش برای بقا، مرزهای سنی را پشت سر می گذارد. در میان کولبران نوجوانان ۱۳ سال و مردان بالاتر از ۶۰ سال و زنان تک سرپرست خانواده هم دیده می شوند. تعداد زیادی از کولبران جوان، تحصیلکرده هایی هستند که در اردوی ذخیره کار رها شده و تاکنون نتوانسته اند کاری گیر آورند.کولبرانی که به کار حمل محموله در نوار مرزی روی آورده اند، در واقع نیروی کار اجیر شده تجار و دلالانی هستند که در شهرها و روستاها مرزی مستقر هستند، اجناسی را از یک نقطه مرزی روانه و یا دریافت می کنند و بالاترین منفعت ها را بی آنکه هیچ خطری تهدیدشان کند به جیب می زنند و دستمزد ناچیزی به کولبران می پردازند.
رژیم جمهوری اسلامی برای توجیه جنایات خود در حق کولبران زحمتکش مناطق مرزی، آنان را قاچاقچی، اخلال گران اقتصادی و مجرم معرفی می کند، آنان را متهم به حمل کالایی می کند که حق قانونی و گمرک آن پرداخت نشده است. عوامل رژیم در شرایطی این کولبران زحمتکش را مجرم و اخلال گران اقتصادیمعرفی می کنند که هرکس یک‌بار به شهرهای مرزی کردستان سر زده باشد، می‌بیند که کولبری یک کار غیر متعارف و از روی ناچاری برای امرار معاش روزانه است. در این مناطق مردم زحمتکش دخالتی در قاچاق سازمان‌یافته که توسط سپاه پاسداران و برخی نهادهای رسمی و نیمه‌رسمی وابسته به آن سازماندهی و مدیریت می‌شود، ندارند. این روزهانه تنها مردم کردستان، بلکه اکثریت مردم ایران هم بخوبی می دانند که کولبران در شرایطی جاده مرگ و راه پر مخاطره نوار مرزی را برای تامین هزینه های سرسام آور حداقل زندگی در پیش گرفته اند که در زیر حاکمیت این رژیم جنایتکار هیچ راه دیگری برای امرار معاش برای آنان باقی نمانده است.
این شرایط سخت و دشواری که رژیم به زحمتکشان نوار مرزی تحمیل کرده گوشه ای از پیامدهای سیاست شوونیستی جمهوری اسلامی علیه مردم کردستان است که طی چهار دهه گذشته با تکیه به میلیتاریزه کردن این منطقه و اعمال سیاست های سرکوبگرانه و امنیتی کردن فضای شهرها آن را پیش برده است. همین سیاست و پافشاری رژیم جمهوری اسلامی بر آن، زمینە تداوم جنبش انقلابی کردستان را فراهم کردە است. جنبش رادیکالی که کارگران و زحمتکشان و کولبران کردستان نیروی محرکه اصلی آن هستند، جنبشی کە چنین محرومیت ها و بی حقوقی هایی را سرنوشت محتوم مردم ستمدیده کردستان نمی داند و می خواهد به این همه مصائب و محرومیت و ستمگری ها پایان بخشد. بدون شک کارگران و مردم زحمتکش در کردستان در این مبارزە انقلابی و حق طلبانه تنها نیستند و کارگران و مردم زحمتکش سایر نقاط ایران را کە آنها نیز از حاکمیت اسلامی بە تنگ آمدەاند با خود به همراە دارند.
در شرایطی که کشتار کولبران ادامه دارد، مردم کردستان نباید در مقابل این جنایت و زورگویی آشکار رژیم جمهوری اسلامی دست روی دست بگذارند. مردم مبارز کردستان که در سال های اخیر با ابراز خشم و اعتراض علیه جنایات نیروهای انتظامی رژیم در مرزها، با اعتراض علیه بی حقوقی زنان، در اعتراض علیه ناأمنی جاده ها و بی توجهی کارگزاران حکومتی به این امر، در اعتراض به مجازات اعدام و در گرامیداشت یاد جانباختگان دفاع از محیط زیست و سرانجام در انقلاب زن زندگی آزادی جرقه خروشی سرتاسری را دز ایران زدند، صحنه های پر شوری از مبارزه علیه زور و اجحاف رژیم را به نمایش گذاشته اند، نباید نسبت به کشتار کولبران بی تفاوت باشند. تنها با اعتراضات متحدانه است که می توان رژیم اسلامی را وادار کرد تا از تعرض به جان و مال کولبران دست بردارد.