روز دوازدهم خرداد 1362 کردستانِ انقلابی شاهد یکی دیگر از جنایات بیشمار رژیم جمهوری اسلامی بود. 38 سال پیش در چنین روزی 59 تن از مبارزان و نوجوانان شهر “مهاباد” بدست جلادان رژیم اسلامی تیرباران شدند و در گورهای بی نام و نشان به خاک سپرده شدند.
38 سال پیش در چنین روزی، رژیم جمهوری اسلامی برای ارعاب مردم کردستان و انتقام گیری از مردم مهاباد، 59 تن از جوانان و نوجوانان این شهر را دسته جمعی به جوخه اعدام سپرد. بیشتر اعدام شدگان را در ماههای فروردین و اردیبهشت به طور تصادفی در خیابان های شهر ربوده و به گروگان گرفته بودند. تعدادی از آنان نوجوانان کمتر از 18 سال بودند و چند نفر از آنان در دبیرستان های مهاباد تحصیل می کردند.
در روز دوازدهم خرداد 1362 مردم مهاباد با یک اعلامیهِ صادر شده از جانب فرمانداری مواجه شدند که در سطح شهر پخش شده بود، در این اعلامیه اسامی 59 نفر از اعدام شدگان اعلام شده بود. فرماندار وقت مهاباد، “حمید رضا جلایی پور” دستور پخش این اعلامیه را در سطح شهر داده بود.
در آن روزها “محمد بروجردی” مغزِ متفکرِ سپاه پاسداران در جبهه نبرد با پیشمرگان کشته شده بود. کشته شدن بروجردی برای رژیم اهمیت زیادی داشت. وی فرمانده اصلی عملیات سپاه در غرب کشور بود و تمامی عملیات های سپاه را او هدایت می نمود. کشته شدن او واکنش شدید همه مقامات حکومت را بر انگیخت. میرحسین موسوی نخست وزیر به شدت به گروههای سیاسی کردستان حمله می کند و در خواست شدت عمل مینماید و به احزاب کردستان هشدار می دهد. “هاشمی رفسنجانی” نیز به شدت به احزاب کردستان حمله می کند و تهدیدها را تکرار می کند. “محسن رفیق دوست” وزیر سپاه پاسداران نیز از انتقام دم می زند. رژیم که در جبهه های نبرد با پیشمرگان ضربات سختی خورده بود، مانند مارِ زخم خورده به خود می پیچید، تصمیم گرفت که با ریختن خون جوانان و نوجوانانی که بدون هیچ مدرکی ربوده و زندانی کرده بود، از مردم کردستان و به ویژه از مردم مقاوم شهر مهاباد انتقام بگیرد.
“حمید رضا جلایی پور” فرماندار مهاباد، “محمد ابراهیم سنجقی” فرمانده قرارگاه حمزه ، “ناطق نوری”، وزیر کشور،” حسین شیخ عطار” استاندار وقت آذزبایجان غربی و از متهمان قتل شاپور بختیار، “غلامرضا حسنی” امام جمعه شهرستان ارومیه، عامل کشتارهای قارنا و قلاتان، “سید حسین موسوی تبریزی” دادستان کل، “صیاد شیرازی” فرمانده نیروی زمینی ارتش از جمله کسانی هستند که نامشان در لیست عاملین مستقیم این جنایت آمده است.
این 59 نفر از بازداشت شدگان، به شهر تبریز انتقال داده شدند و در یک دادگاه چند دقیقه ای، بدون اینکه هیچ اتهامی بر علیه هیچکدام از آنان اثبات شود، به اعدام محکوم و به جوخه های مرگ سپرده شدند. خانواده این قربانیان هرگز از محل دفن عزیزان خود با خبر نشدند. این نحستین بار و آخرین بار نیز نبود که رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی با اعدام های دسته جمعی در زندانها حمام خون به راه می انداخت. این جنایات در تمام طول دهه شصت ادامه داشت و درسال 1367به اوج خود رسید و تا به امروز هرگز متوقف نشد. اعدام 59 جوان و نوجوان که باهدف انتقام جوئی از مردم شهر مهاباد برنامه ریزی شده بود، یکی از ددمنشانه ترین نمونه های آن بود.
در پاسخ به این اقدامِ جنایتکارانه روز 17 خرداد 1362، با فراخوان کومه له، حزب دموکرات کردستان ایران و ماموستا شیخ عزالدین حسینی، کردستان یکپارچه به تعطیل کشیده شد. این اعتصاب در شهر مهاباد برای چند روز ادامه داشت. این نخستین اعتصاب عمومی بود که با هماهنگی نیروهای سیاسیِ فعال در کردستان و با پشتیبانی قاطعانه مردم به اجرا در آمد. حرکتی که در سالهای بعد نمونه های ارزشمند دیگری در همین زمینه به دنبال داشت.
جانباختگان جنایت روز 12 خرداد 1362 عبارت بودند از:
غلامرضا بارزی
حسن جهانیان
علی بانه یان
محمد علیالی
محمد امین صفا
همایون نیلوفری
محمود ریازی
محمد حسینی
عباس حسین پور
کاظم خاتونی
علی مزنه
عبدالله تحریریان
رحمان رحیمی
علی گلپرست
مصطفی عسمتی
خالق بارزانی
یوسف ایازی
کمال چاوشینی
حسن رحمانیان
خالد رحیمی آذر
خالد صفایی
سید ابراهیم احمدی
محمد مسعودی
محمد ابوبکری
وفا الیاسی
منصور جناح
محمد امین احمدی
محمد سلیمی
فریدون شنگه
علی بازیان
خضرر رنگین
ابوبکر شکری
ماشاالله نادری
هژار کریمی
کمال کریمی
کریم رحیمیان
یوسف حبیب پناه
محمد فاروق بازیار
ابراهیم امینی
صالح مام ابراهیمی
شکری نادری
مصطفی فقری
علی غواره
علی صلاحی
ملا حسن لاجوردی
سلیمان حسن زاده
یوسف حسن زاده
کریم کاوه
سید محمود سید محمودی
حامد محمود کندی
حسین کلهری
عباس یوسفی
سیامک سقزی
علی آباده
کامران ظاهر حجازی
صالح فرهودی
مقصود محمودی
احمد کروبی
رحمان خضرپور
در سالروز این اقدام جنایتکارانه یاد جانباختگان این رویداد را گرامی میداریم و مقاومت و بردباری خانواده های سرفرازشان را ستایش می کنیم.