به مناسبت دهماکتبر روز جهانی مبارزه علیه مجازات اعدام
(۲۰۱۹)
اینک و در آستانه دهم اکتبر روز جهانی مبارزه علیه مجازات اعدام، گرچه در بسیاری از کشورهای جهان بر اثر مبارزات مردم آزادیخواه طی صد سال گذشته مجازات اعدام لغو گردیده است، اما ماشین کشتار جمهوری اسلامی همچنان با عمل جنایتکارانه اعدام جان انسانها را می گیرد. طبق اخبار منتشر شده سحرگاه روز پنج شنبه سوم اکتبر رژیم اسلامی در زندان رجایی شهر کرج چهار تن از زندانیان را اعدام نمود. روز قبل از آن نیز یک زندانی را در پارک دانشجوی رشت در ملا عام به دار آویختند. و روز سه شنبه اول اکتبر نیز جوانی به نام رزگار زندی را در سنندج اعدام کردند. این موارد اعدامهایی هستند که در سه روز متوالی توسط جمهوری اسلامی صورت گرفته واعلام شده است. بنا به گزارش “هرانا“ارگان خبری فعالان حقوق بشر در شش ماه اول امسال دست کم تعداد ۱۳۰نفر در ایران اعدام شده اند. این گزارش همچنین از قول معاون اول قوه قضائیه رژیم می افزاید که: “پس از تعطیلات فروردین امسال تا خرداد ماه بیش از ۳۵۰مورد اِذن شرعی اجرای حکم اعدام توسط رئیس قوه قضائیه صادر شده و نزدیک به۲۵۰ مورد دیگر هم آماده ارائه به او است“.البته مطابق گزارش نهادهای حقوق بشری حدود ۷۲در صد اعدامهایی که رژیم در ایران انجام می دهد، اطلاع رسانی نمی‌شوند و مخفیانه انجام می گیرند.براین اساس تعداد اعدامهایی که توسط جمهوری اسلامی صورت می گیرد بسیار بیش از ارقامی است که اعلام می کند. بی دلیل نیست که نام جمهوری اسلامی در میان دولتهای جهان همچنان در صدر لیست دولتهای قرار دارد که مرتکب عمل ضد انسانی و جنایتکارانه اعدام می شوند.
ننگین تر آن است در شرایطی که مجازات اعدام تقریبأ در دو سوم دولتهای جهان یا کاملأ لغو شده و یا به حال تعلیق درآمده است، در ایران در میان اعدام شدگان اسامی کسانی به چشم می خورد که هنگام ارتکاب جرم کودک وسن‌شان پایین تر از۱۸سال بوده است. از ابتدای به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی مجازات اعدام و در کنار آن ترور سازمان یافته مخالفین در داخل و خارج ایران، همیشه یکی از پایه‌های استراتژی بقای رژیم بوده و ماشین اعدام و ترور رژیم اسلامی هرگز متوقف نشده است. واقعیت این است که اعدام انسانها درجمهوری اسلامی همیشه تابعی از نیاز سیاسی رژیم برای ایجاد ارعاب و به سکوت واداشتن توده های مردم بوده. کشتار هزاران نفری سالهای دهه۶۰ و بخصوص کشتارسال ۶۷پس از شکست مفتضحانه جمهوری اسلامی در جنگ ارتجاعی ایران و عراق که یک میلیون نفر قربانی گرفت،نمونه بارز چنین سیاست خونبار و نشان دهنده ابعاد درنده خویی وقساوت سران رژیم اسلامی است.
به این ترتیب حاکمان جمهوری اسلامی تداوم حاکمیت دیکتاتوری و پیشبرد سیاستها یشان را بر ریختن خون زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی متکی کرده اند. از سوی دیگر دستگاه ترویج و تبلیغ ارتجاع مذهبی برای انحراف افکار عمومی در توجیه این سیاست جنایتکارانه، مجازات اعدام را اقدامی قاطع برای مقابله با بزهکاری و معضلات اجتماعی و ایجاد امنیت معرفی می نمایند. این توجیه با هیچ یک از اصول و مبانی علمی، انسانی و اجتماعی خوانایی ندارد. اِعمال مجازات اعدام در هیچ جایی نه تنها نتوانسته دامنه بزهکاری را محدود نماید، بلکه شرایط روانی مساعدی برای رشد خشونت و جرایم اجتماعی ایجاد کرده است و در تولید و بازتولید جرائم و بزهکاریهای اجتماعی تأثیرات زیانباری برجا می گذارد. امافقر و محرومیت و تعمیق شکاف طبقاتی در جامعه عامل مهمی در گسترش جرایم و بزهکاری های اجتماعی می‌باشد.
در شرایط کنونی که رژیم جمهوری اسلامی با بحرانهای همه جانبه و عمیقی دست به گریبان است و از پاسخگویی به مطالبات و نیازهای حیاتی توده های مردم کارگر و تهیدست جامعه عاجز و نا توان است، نگران از بروز خیزش توده های مردم به گسترش سیاست اعدام در ملأ عام و سرکوب و زندان روی آورده است. انتساب قاتل جنایتکاری مانند ابراهیم رئیسی که به عنوان عضو هیئت مرگ شهرت یافته با این هدف بوده که بتواند فضای رعب و وحشت را در جامعه تشدید نماید و از انسانهای مبارز و فعالین سیاسی در جنبش های اجتماعی و مطالباتی زهرچشم بگیرد و آنان را به سکوت وادارد. براین اساس چنانچه موقعیت رژیم در نتیجه رشد مبارزات توده های مردم بیشتر تضعیف گردد، جان هزاران زندانی بی‌دفاع محکوم شده و محکوم نشده به اعدام در بیدادگاههای رژیم جمهوری اسلامی در معرض خطر اعدام قرار می گیرد.اما حربه اعدام و کشتار جمهوری اسلامی را تنها با گسترش و دامن زدن به مبارزات جنبش کارگری و سایر جنبشهای اجتماعی می‌توان خنثی کرد و رژیم را وادار به عقب نشینی نمود و سرانجام تنها با سرنگونی این رژیم ضد انسانی می توان جامعه را از شرش نجات داد.
اعدام به معنای سلب حق حیات و زندگی از انسان است.کسی حق ندارد حق حیات این حق طبیعی را از انسان دیگری سلب نماید. اعدام انسانها توسط هرکس و هرحاکمیتی و تحت هر عنوانی قتل عمد و جنایت به حساب می‌آید و با ید محکوم شود. بنابراین تا زمانی که اعدام این قتل دولتی و خشونت سازمانیافته، از جانب حکومتهای سرمایه داری اِعمال می گردد، لغو و ممنوعیت مجازات اعدام و “نه به اعدام“باید به یکی از شعارهای مطالباتی در مبارزات روزانه توده های مردم آزادیخواه در ایران و سراسر جهان تبدیل شود.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
۱۳مهرماه ۱۳۹٨
پنجم اکتبر۲۰۱۹