امروز شنبه 26 بهمن روز کومه له است. تلویزیون حزب کمونیست ایران، فرارسیدن این روز را به همه رفقای حزبی، به همه آنهائی دل در گرو آرمان ها و اهداف کومه له دارند، به همه عزیزانی که با جانبازی در صفوف این تشکیلات، آسیب جسمی دیده اند، به همه آنهائی که در زندانهای جمهوری اسلامی به دلیل فعالیت در صفوف کومه له شکنجه شده اند، به همه خانواده های مقاوم و سربلند جانباختگان کومه له و حزب کمونیست ایران، صمیمانه تبریک می گوید.
کومه له بمثابه سازمانی سیاسی با اهداف، برنامه ، استراتژی و آرمان های کمونیستی و کارگری، که امروز با زندگی و مبارزه و احساس میلیونها انسان زحمتکش درهم آمیخته است و قلبش با قلب کارگران و زحمتکشان و محرومان جامعه می تپد، سالهای پر از مبارزه، مقاومت وسرسختی کم نظیری را پشت سرگذاشته است.
کومه له 50 سال قبل در پائیز سال 1348 در متن شرایط اجتماعی خاصی بوجود آمد. شرایطی که با تسلط مناسبات سرمایه داری و فروپاشی نظام فئودالی، روی آوری زحمتکشان روستائی به شهرهای ایران و رشد کمی طبقه کارگری که غیر از نیروی کارخود هیچ وسیله دیگری جهت تامین زندگی خود نداشت، مشخص می گردد. رشد این طبقه اجتماعی و تمرکز آن در شهر ها سیمای سیاسی جامعه را دگرگون ساخت . همه مسائل اجتماعی را تحت الشعاع قرار داده و کشمکش های جدیدی را در تمامی گوشه و زوایای جامعه بوجود آورد، کشمکش کارگران با سرمایه دارن بر سر حیاتی ترین مسائل، بر سر ابتدایی ترین حقوق خود، بر سر نفس زندگی کردن، برسرچگونگی تامین نان ومسکن و لباس، بر سر استراحت و بهره مندی از امکانات زندگی شایسته انسان . چنین کشمکش های گسترده واجتماعی ای که در شهر و روستا در جریان بود، جواب انقلابی خود و مبارزه نوینی را می طلبیدند. هسته های اولیه کومه له و آن روشنفکران انقلابی که در آن دوران، نسبت به مسائل کارگران و زحمتکشان همدلی واحساس مسئولیت می کردند؛ تلاش کردند تا به این مسائل و نیازهای مبارزاتی این دوره جواب دهند.
کم نبودند فعالین کمونیست کومه له که کاروان های کارگران کردستان را تا معدن های سمنان و دامغان، تا باراندازهای بندرعباس، تا اهواز و آبادان، تا کرمان و رفسنجان، تا تهران و اصفهان، همراهی می کردند و دوش بدوش آنها کار کرده و در میانشان بذر آگاهی می پاشیدند؛ آنها را با درد و رنج و مصیبت های دنیای سرمایه داری، و راه رهایی از ستم و استثمار آشنا می کردند؛ اعتصابات و مباراتشان را سازمان می دادند و رهبری می کردند!
در آغاز انقلاب سال 57 کادر ها و فعالین صفوف کومه له در بین زحمتکشان و مردم آزادیخواه، به چهره های سرشناس پیشرو و مورد اعتماد مردم بپاخاسته و رهبر مبارزات توده ای در همه شهرها و مناطق کردستان تبدیل شدند.
کومه له در جواب به مسائل جدید اجتماعی و سیاسی که در آغاز انقلاب بهمن 1357 مطرح شده بودند، اولین کنگره سازمانی خود را در پاییز سال 1357 برگزار کرد. هر چند دیکتاتوری رژیم شاه فرصت تدارک سیاسی و تشکیلاتی لازم برای پاسخگویی به مسائل آن دوره را به کومه له نداده بود، اما کومه له قاطعانه تصمیم گرفت که با تمام توان خود مبارزه توده ای در کردستان را در راستای منافع کارگران و زحمتشکان سراسر ایران به پیش برد. از همان زمان تاکنون کومه له آن سازمانی است که نسبت به مسائل و مشکلات کارگران و توده های زحمتکش مردم ، پایمال شدن حقوق و آزادی های آنها، بی حقوقی زنان و تحقیر هر روزه آنان حساس بوده و برای تقویت و هدایت مبارزات آنان با احساس مسئولیت رفتار کرده است. کومه له بنا به توان خود و آمادگی نیروهای اجتماعی حاضر در صحنه، بی دریغ درجهت پیشروی و پیشبرد مبارزه کارگران و محرومین جامعه و در جهت تامین منافع آنها مبارزه کرده و بدین ترتیب پیوند بین خود و توده زحمتکشان را عمیق و محکم تر ساخته است.
کومه له پس از 9 سال و چند ماه فعالیت مخفی، به دنبال جانباختن رفیق محمد حسین کریمی از بنیانگزاران کومه له در گرماگرم قیام و خروش مردم ایران علیه رژیم شاه ،در پیشاپیش صفوف مردم بپاخاسته و انقلابی شهر سقز در روز 23 بهمن در حمله به شهربانی این شهر هدف گلوله مزدوران رژیم شاه قرار گرفت و در روز 26 بهمن با دلی آکنده از عشق به رهایی کارگران و زحمتکشان جانباخت. کومله همزمان با اعلام این خبر، موجودیت علنی خود را هم رسما اعلام نمود. علیرغم فعالیت مخفی در شرایط دیکتاتوری، فعالین کومه له برای توده های کارگر و زحمتکش، چهره های ناشناخته ای نبودند. همان یاران قدیمی آنها، مبارزان مقاوم زندانهای رژیم شاه، فعالین و مبارزین جنبش های کارگری و دهقانی، رهبران با نفوذ توده های وسیع مردم و رهبران مبارزه دوران قیام و شورش آنها بودند.
کومه له بعد از قیام سال 57 با سازماندهی مبارزه ای همگانی و توده ای و رهبری جنبش مقاومت در مقابل یورش ضد انقلابی جمهوری اسلامی، و همچنین مقاومت سرسختانه در برابر مرتجعین محلی، دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان و زنان ستمدیده جامعه را در سرلوحه فعالیت خود قرار داد.
آنچه که پس از قیام سرنوشت این تشکیلات را با سرنوشت میلیونها انسان ستمدیده و تشنه رهایی گره زد، مقاومت کومه له در مقابل دشمنان رنگارنگ و دوستان ریاکار و دروغین کارگران و زحمتکشان بود. دفاع از دهقانان در برابر مالکان، دفاع از زحمتکشان روستا در مصادره اراضی، دفاع از زنان در برابر ارتجاع حاکم و فرهنگ و سنت های پوسیده مرد سالارانه، دفاع از کارگران در برابر سرمایه داران، دفاع از مسلح ماندن مردم و تلاش برای مسلح کردن زحمتکشان، تشکل جمعیت های دموکراتیک، تشکیل اتحادیه دهقانان، شورای زنان و دانش آموزان، ودر همان حال تلاش درجهت به میدان آوردن وسیع و گسترده توده های مردم در مقابل تهدیدهای جمهوری اسلامی که در 28 مرداد 1358 به لشکرکشی سراسری منجر گشت. سازماندهی حرکت توده ای بزرگی چون کوچ تاریخی مردم شهر مریوان و سازماندهی دیگر تظاهرات و راهپیمائی ها که نماد دخالت دادن مستقیم مردم در عرصه مبارزه سیاسی بودند، موجب شدند تا کومه له بتواند بعد از یورش نظامی رژیم اسلامی نیز پرچمدار مقاومت توده ای و مسلحانه مردم کردستان در مقابل یورش نیروهای اشغالگر و سرکوبگر جمهوری اسلامی گردد.
امروز حاصل بیش از چهار دهه فعالیت علنی کومه له، حاصل فعالیت مشترک کومه له و توده های کارگر و زحمتکش را در میزان هوشیاری و توانائی، کارآئی و نفوذ اجتماعی این جریان می توان دید. حاصل این همه سال کار و تلاش در قدرت یابی صف انقلاب سوسیالیستی، در نفوذ برنامه و سنت های کمونیستی در بین کارگران کردستان، در آشنائی کارگران و زحمتکشان و زنان مبارز به حقوق پایه ای خود، تجلی یافته است. کارگران آگاه و هوشیار در کردستان امروز در مبارزه برای احقاق حقوق و مطالبات پایمال شده خود در مبارزه علیه ستم و استبداد رژیم اسلامی در ایران ، خود را در کنار کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز، هپکو و آذرآب، معلمان و بالاخره همه کارگران و جنبش آزادیخواهانه مردم ایران می بیند.
کومه له همراه و همدوش با مبارزات کارگران و زحمتکشان و توده های مردم حق طلب کردستان این راه را تا به آخر و تا رسیدن به فردای پیروزی با سربلندی ادامه خواهد داد.