«در خلوت روشن با تو گریسته ام
برای خاطر زندگان
و در گورستان تاریخ با تو خوانده‌ام
زیباترین سرودها را
زیرا که مردگان این سال
عاشق ترین زندگان بودند» بخشی از شعر عشق عمومی– احمد شاملو
با تأسف و اندوه فراوان و با دردی عمیق، با خبر شدیم که آقای فریبرز رئیس دانا، نویسنده، اقتصاددان و یکی از مبارزان پیگیر عدالت اجتماعی در ایران و عضو فعال، شجاع و تاثیرگذار کانون نویسندگان ایران در صبح روز دوشنبه ۲۶ اسفند در بیمارستان تهران پارس درگذشت. هنوز علت فوت ایشان مشخص نیست و در بیانیه کانون نویسندگان ایران نیز به آن اشاره دقیقی نشده است. گفته شده وی:« در تاریخ بیست اسفندماه ۱۳۹۸ به دلیل احتمال ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان تهرانپارس بستری شد» و به نظر می‌رسد که علیرغم تلاش‌های فراوان کادر درمانی، متأسفانه بدن ایشان تاب نیاورد و از میان ما رفت.
آقای فریبرز رئیس دانا متولد ۱۳۲۷ بود و در طی ۷۱ سال عمر کوتاه اش کارهای بسیار ارزشمندی انجام داد. ایشان نویسنده و مترجم کتاب‌ها و مقاله های زیادی در حوزه مسایل اقتصادی و اجتماعی بود و ۱۵ کتاب از مهم‌ترین آثار ایشان است. وی هم چنین سخنرانی توانا و جسور بود و در اغلب مراسم ها، بخصوص در مراسم های کانون نویسندگان ایران و در فضاهای عمومی بی پروا و با صدای بلند عقایدش را علیه سانسور، تبعیض، بی عدالتی و جنایت های حکومت اسلامی ایران بیان می‌کرد. این از ویژگی‌های تاثیرگذار ایشان بود که فضای رعب و وحشت را می شکست و به دیگران نیز جسارت حرف زدن با صدای بلند می داد. او هم چنین همراهی وفادار برای «برخی» از خانواده‌های زخم خورده و دادخواه و خانواده‌های زندانیان سیاسی بود و حضور پر‌رنگ اش در مراسم های یادبود در منازل و در خاوران و جلوی زندان ها، مایه دلگرمی این خانواده‌ها بود، خانواده‌هایی که تمایل داشتند این مراسم ها فراگیرتر شود و تنها در چارچوب خانواده‌ها باقی نماند.
برخی از دانشجویان چپ و هم چنین برخی از فعالان کارگری او را معلمی تاثیرگذار برای رهایی از بی‌عدالتی‌های اقتصادی و اجتماعی در ایران می دانستند. برخی نیز با او اختلاف عقیده داشتند، ولی اغلب افراد جسارت و پایداری اش را می ستودند. او بارها برای فعالیت‌هایش مورد اذیت و آزار و بازجویی و احضار ماموران حکومتی قرار گرفت و به زندان محکوم و زندانی شد.
وی سال‌های زیادی از عمرش را برای رسیدن به آرمان‌هایش در راه تحقق عدالت اجتماعی در ایران مبارزه کرد و همواره به آرمان‌هایش پایبند بود. او علاوه بر اینکه روشن‌فکری فعال بود و کتاب می‌خواند و می‌نوشت و صحبت می کرد، کنشگری فعال در عرصه فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی نیز بود و همواره در صف اول مراسم ها و سخنرانی‌ها حضور داشت. ایستادگی و جسارت وی برای بازگویی عقایدش برای برقراری سوسیالیسم و عدالت اجتماعی در دیکتاتوری مذهبی و قرون وسطایی در ایران واقعاً قابل تقدیر است.
متأسفانه آقای رئیس دانا در شرایطی بیمار شد که سیستم ایمنی بدن وی به دلیل بیماری دیابت و سرطان سابق ضعیف بود و سرایت عفونت نیز در بیمارستان های ایران بیداد می‌کند. به ویژه اینکه پنهان کاری مسئولان حکومتی در ابتدای شیوع ویروس کرونا در قم باعث شد که این ویروس به سرعت در سراسر ایران و بیمارستان ها گسترش یابد و به مساله ای جدی و همه گیر بدل شود. این فاجعه خطر مبتلا شدن دیگر بیماران و کادر درمانی و همراهان بیماران را نیز به شدت افزایش می دهد.
با تأسف فراوان، ساختار نظام بهداشتی درمانی ما در ایران آن‌چنان دچار نابسامانی شده است که کادر درمانی نیز از مدیریت آن عاجزند، چه رسد به بیماران و همراهان بیمار که اختیاری برای نجات جان خود ندارند. چگونه می‌توان این همه درد و غم را دید و تاب آورد و چه کسی پاسخ گوی این ساختار غیر انسانی و ناعادلانه است؟
ما مادران پارک لاله ایران، در غم جان کاه رفتن زود هنگام این انسان مبارز و عدالت جو و خستگی ناپذیر با خانواده ی محترم او، با اعضای کانون نویسندگان ایران و با تمامی مردم آزادی خواه و مبارز و عدالت جوی ایران شریک ایم و این غم بزرگ را به همگان و به خودمان تسلیت می گوییم.
باشد تا دیگر همراهان شجاع اش در این ناکجا آباد که جان انسان‌ها و به ویژه فعالان سیاسی و اجتماعی برای این حاکمان جنایت کار و دروغ‌گو پشیزی ارزش ندارد، سلامت باشند و به بندی دوباره گرفتار نشوند و چراغ راه شان برای ما ره پویان رهایی از بیداد روشن بماند. ما به این امید زنده‌ایم و تلاش می‌کنیم تا بالاخره روزی بتوانیم با همراهی و همیاری یکدیگر دنیایی عادلانه و به دور از آزادی کشی و ستم و تبعیض و نابرابری بسازیم، دنیایی که حق زندگی انسانی سالم، برابر و عادلانه، فارغ از انواع تبعیض ها و آزادی کشی ها، اولیه ترین اصل ساختار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نظام یک کشور باشد.
مادران پارک لاله ایران
۲۷ اسفند ۱۳۹۸