به گزارش کانال مستقل کارگران نیشکر هفت تپه روز پنج شنبه هشتم آبان نیروی انتظامی سرکوبگر رژیم با هشت ماشین به منازل تعدادی از کارگران هفت تپه یورش برده و بدون ارائه هیچ دلیل و مدرکی چهار نفر از فعالین و نمایندگان کارگری به نامهای یوسف بهمنی، حمید ممبینی، ابراهیم عباسی منجزی و مسعود حیوری را دستگیر کرده و با خود بردند. البته قبلأ نیز تعدادی از فعالین کارگری تلفونی از جانب دستگاههای امنیتی مورد تهدید قرار گرفته بودند. به دنبال این دستگیریها کارگران نیشکر هفت تپه اعلام کردند چنانچه همکاران دستگیر شده شان آزاد نشوند، دست به اعتصاب و تجمع اعتراضی خواهند زد و در این رابطه فراخوانی نیز برای تجمع در روزهای شنبه و یک شنبه در مقابل مراکز رژیم در شهر داده شده است . این دستگیریها به دنبال آن صورت گرفت که در همان روز کارگران در اعتراض به عدم پرداخت دستمزد و اضافه کاری ١٧ نفر از همکارانشان، از حضور دو نفر از مدیران اخراج شده و از عوامل امید اسدبیگی، مدیرعامل فاسد و خلع ید شده شرکت جلوگیری کردند.
خلع ید و اخراج مدیران فاسد شرکت هفت تپه به دنبال اعتصاب سرفرازانه و متحد ۹۵ روزه کارگران و عقب نشینی هایی از جانب رژیم در مقابل آنان، با توافق و پذیرفتن بخشی از مطالباتشان در نشست روز نهم مهرماه صورت گرفته بود. این نشست و توافق میان جمعی از نمایندگان کارگران با اعضأ کمسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی و با حضورعلی نیکزاد نائب رئیس مجلس، رئیس سازمان خصوصی سازی، نمایندگان وزارت کار و اقتصاد و نماینده استاندار خوزستان تشکیل گردید. در پایان این نشست نیکزاد در مصاحبه‌ای اعلام نمود که: “ در این نشست چندین مصوبه به تصویب رسید. از جمله توافق شد تا ۱۵ مهر حقوق و اضافه کاری عقب افتاده دو ماه تیر و مرداد کارگران پرداخت شود و از آنجا که طبق نظر مسئولان حاضر متولیان فعلی اهلیت مدیریت شرکت کشت و صنعت هفت تپه را ندارند، مقرر شد تا یک ماه و نیم دیگر قرارداد شرکت با آنان فسخ و مدیریت جدید جایگزین شود. همچنین با پیگیری مجلس دفترچه بیمه تأمین اجتماعی کارگران نیز تا آخر سال تمدید شده است “.
بنابراین ممانعت کارگران از حضور آمیلی و صابریان از مدیران فاسد و برکنار شده در بخش اداری شرکت هفت تپه، در چارچوب توافق نشست مذکور بوده است و خلافی صورت نگرفته است. اما اعزام نیروهای یگان ویژه و نیروی انتظامی در روز پنج شنبه برای دفاع از مدیران و عوامل فاسد اسدبیگی و دستگیری و بازداشت فعالان کارگری و نمایندگانشان، دلیل بارزی از دفاع کارگزاران قضائی و نظامی رژیم اسلامی از مدیران فاسدی می باشد که به آنان رشوه داده‌اند تا علیه کارگران حکم صادر کنند و یا به آنان حمله ور می‌شوند. اما همانگونه که اسماعیل بخشی یکی از نمایندگان سرشناس کارگران هفت تپه نیز اخیرأ اعلام نموده، در سیستم سرمایه داری رانت و اختلاس، صحبت از حقوق بشر و حقوق کارگری شوخیی بیش نیست. دستگیری و زندانی کردن کارگران در حالی است که اسدبیگی کارفرمای سابق نیشکر هفت تپه علیرغم محکومیتش در دادگاههای رژیم به زندان همچنان آزاد است و با ترفند رشوه دهی و تطمیع مسئولان و کاربدستان رژیم، در تلاش است محکومیت خلع یدش از تملُک نیشکر هفت تپه را نادیده بگیرند تا همچنان به اختلاس و دزدی و رانت خواری ادامه دهد. در مقابل کارگران مقاوم و مبارز هفت تپه بار دیگر اعلام کردند تا زمانی که پنجاه تن از مدیران بازنشسته فاسد اخراج نشوند و از مدیرعامل فاسد و دارو دسته اش خلع ید نشود و وعده‌های داده شده عملی نشود به اعتراضات خود ادامه خواهند داد. کارگران همچنین خطاب به مسئولان رژیم اعلام نموده اند که : ” مجتمع صنعتی هفت تپه پادگان نظامی نیست. آوردن یگان ویژه و نیروی انتظامی به داخل شرکت برای ایجاد رعب در محل کار و بی احترامی به همکارانمان قابل قبول نیست و باید به این اقدامات پایان دهید. شما نمی‌توانید هر طور دلتان خواست با ما رفتار کنید“. قابل ذکر است تا کنون که یک ماه از آن نشست می‌گذرد هنوز خواستهای کارگران از جمله خلع ید از اسدبیگی و به طور کلی از بخش خصوصی و به رسمیت شناختن نظارت کارگران بر امورات تولید در این مجتمع، بازگشت کارگران اخراجی به کار و بستن پرونده قضائی آنان متحقق نشده است.
بدیهی است که کاربدستان و مسئولان رشوه خوار رژیم از کارفرمای سرمایه داری چون اسدبیگی دزد و فاسد حمایت می‌کنند. آنان تنها در شرایطی به خواستهای و مطالبات کارگران هفت تپه توجه می‌کنند که در کنار و همدوش هم در صف مقابل آنان بایستند. به قول اسماعیل بخشی “ اتحاد و حمایت کارگران و نمایندگان شان از همدیگر باعث تصویب خلع ید از بخش خصوصی شد. این اتحاد و حمایت متقابل کماکان ادامه خواهد داشت. ” این رمز دستاورد و پیروزیهای تا کنونی کارگران هفت تپه است. تجارب و سنتهای درخشان و ارزنده ای که کارگران در اعتصابات شکوهمند خود در مقابل ترفند و نیرنگهای کارفرمایان و حکومت شان به دست آورده اند می‌تواند توشه راه و راهنمای عمل مبارزات و اعتصابهای آیندۀ خود و سایر پیشروان و رهبران جنبش کارگری در دیگر مراکز کاری در سطح سراسری نیز باشد. رژیم کارگر ستییز جمهوری اسلامی در مانده از حل بحرانهای همه جانبه به آستانه ورشکستگی و فروپاشی رسیده است. اتحاد و همبستگی طبقه کارگر متشکل در مسیر مبارزات خود در سطح سراسری نه تنها رژیم را به عقب نشینی وادار می‌سازد بلکه در تداوم خود یقینأ می‌تواند بساط این رژیم اسلامی حامی سرمایه داران و کارفرمایان دزد و فاسد را نیز درهم پیچد.