نمونه اى از کارنامه«مدارس جنبش مقاومت خلق کرد»در شهر بوکان.
شمس الدین امانتی
در تأريخ ١٤/٩/۵٩ از طريق راديو اروميه اعلام شد که مدارس بوکان از اين تأريخ تعطيل ميباشد و اگر چنانچه تا حال بازبوده اند کارشان غير قانونى بوده است.
بمنظور جلو گيرى از تأثيرات منفى اين سياست و هياهوى رژيم و بمنظور ادامه تحصيل دانش آموزانى که مدارسشان به دستور اين مأمور رژيم منحل شده بود،«جمعيت مستقل معلمان مبارز»،در اقدامى انقلابى رأسآ ادارۀ مدارس بوکان را در تأريخ ١٩/٩/۵۹ بر عهده گرفت.
طى مدتى که حاکميت مردم و نيروهاى انقلابى در شهر بوکان برقرار بود و مدارس جنبش مقاومت توسط معلمان آگاه و مبارز اداره ميشد، قيد نمرات درکارنامه به همان سبک سراسرى در ايران بود. آنچه که ظاهر اين کارنامه را از کارنامه هاى ديگر در ساير شهرهاى ايران متمايز ميکرد و براى اولين بار در طول تأريخ مبارزات مردم کردستان جلب توجه ميکرد قيد جمله اى بود بر روى اين کارنامه ها تحت عنوان «پيروز باد جنبش مقاومت خلق کرد» و همچنين در رديف نمرات دروس اين کارنامه قيد نمره به زبان کردى نيز جلب توجه ميکرد.
اما جنبه آموزش انقلابى در مدارسى که اين نوع از کارنامه ها را صادر ميکرد مهمترين حادثه اى است که در طول تأريخ مبارزات مردم کردستان تا آنجاييکه به دوران رژيم شاه ايران و جانشين خلف آن جمهورى اسلامى مربوط است نيز براى اولين بار توسط عده اى از معلمان چپ انقلابى و کمونيست در تشکيلات کومه له تدريس ميشد که توضيح مفصل آن در اين نوشته مختصر به استناد به مجموعه اى از نوشته هاى «جمعيت مستقل ..» که حاوى تصميماتى انقلابى همگام با مبارزات مشترک دانش آموزان و معلمان آنها، احساس مسئوليت و فداکارى والدين دانش آموزان، کمک و هميارى مردم انقلابى کردستان و سازمان هاى انقلابى فعال در منطقه ميسر شد.
شوراى معلمان و دانش آموزان مدارس يکى از مظاهر ارزشمند اين جنبه هاى انقلابى از آموزشى است که بر گرفته از سنت حاکميت کوتاه مدت شورايى در کردستان بود. اين کارنامه در ضمن جوابى انقلابى و غرور آميز به سياست ارعاب و وحشت جمهورى اسلامى در کردستان و مرتجعين محلى است. در شهر کاملآ محاصره شده بوکان که به دستور رژيم مدارس آن منحل شده بود ٢ هزار دانش آموز جهت ادامۀ تحصيل در مدارس «جنبش مقاومت خلق کرد» ثبت نام کردند و در فضايى صميمى و آزاد، به دور از ارعاب و وحشت، به مدرسه رفتند، درس خواندند، آموزش سياسى و انقلابى را آموختند، آزادانه در مورد مسائل سياسى بحث کردند، به زبان مادرى در مدارس خود نوشتند و خواندند و به همراه معلمين خود کار آماده سازى مدارس را بر عهده گرفتند. در مدارس شهر بوکان نه تنها به اعتقادات شخصى کسى توهين نشد بلکه در مقايسه با ساير دانش آموزان شهرهاى همجوار بوکان نمراتشان در دروسى که به زبان فارسى امتحان داده بودند به مراتب عالى تر بود. در ضمن نه بسيجى شدند، نه گول ملاها را خوردند و نه در جبهۀ جنگ ايران و عراق بر روى مين رفتند. اين اتحاد و همبستگى داوطلبانه حاصل فداکارى تعدادى از معلمان کمونيست و انقلابى به رهبرى کومه له ميسر شده بود که قبل و بعد از تدريس در اين مدارس در عرصه هاى مختلفى از مبارزه بر عليه رژيم جمهورى اسلامى متأسفانه جانباختند.