پس از تجاوز ارتش روسیه به اوکراین در 24 فوریه امواج سهمناکی از دروغ در رسانه های خط رسمی و بورژوایی دو طرف جنگ شامل کشورهای عضو ناتو شروع شد. این رسانه ها تلاش کردند از حرکت تجاوزکارانه پوتین و الیگارشی فاسد روسی برای تطهیر سیاستهای دولت آمریکا استفاده کنند. آنها دولت آمریکا، امپریالیست بزرگ جهان، را به عنوان حافظ به اصطلاح ارزشهای انسانی، دموکراسی، صلح و ضد جنگ و بمباران دوباره جا بیاندازند. این رسانه ها کوشش کرده و میکنند تا دولت آمریکا را حامی “حاکمیت ملت ها” جلوه دهند. این تلاشی عبث است. قلم بدستان و تصویر فروشان فراموش کردند که هنوزم که هنوز است مردمان هیروشیما و ناکازاکی در ژاپن از عوارض بمباران شیمیائی آن دو شهر از طرف هیئت حاکمه وقت آمریکا در سال 1945 میلادی رنج میبرند. از آن پس تاکنون هیچ کابینه و صاحب سرمایه و قدرتی در آمریکا آن بمباران را محکوم نکرده است. بمباران های مردم و حتی جنگل ها با گاز فسفر توسط امپریالیسم آمریکا در ویتنام نیز شامل این داوری است. از این گذشته بمباران کشنده و ویرانگر دولت وقت آمریکا در یوگسلاوی سابق و بمباران های اخیر در کشورهای افغانستان، عراق، سومالی، سوریه و لیبی در حافظه زندگان است. در تجاوزهای امپریالیسم آمریکا به کشورها، که به چند نمونه از آن اشاره شد، تنها چیزی که معنی نداشته حاکمیت ملت ها بوده است.
در طرف مقابل هیئت حاکمه روسیه قرار دارند که حمله به اوکراین را به عنوان دفاع از جان و مال مردم شرق اوکراین جلوه دادند و رسانه های حامی آنها تمام تلاششان به کار بردند تا این دروغ را در اذهان رخنه دهند. در حالیکه آنها نمایش مشت آهنین به غرب از طریق یورش به اوکراین را از قبل تدارک دیده بودند. در غیر این صورت دولت روسیه می توانست با اتکا به افکار جهانی ضد جنگ پیشروی ناتو به سمت مرزهای روسیه جلوگیری کند. کابینه پوتین و نهاد فاسد حاکمیت در روسیه، حتی سرنگون کردن کابینه زلنسکی و استقرار حکومتی مطیع را تدوین شده در کشوها داشتند. در چنین شرایطی حمله ارتش اوکراین به استقلال طلبان دونتسک و لوهانسک در 17 فوریه به گسترش و توجیه دروغ فوق کمک کرد.
در مقابله با این دروغ ها رسانه های چپ و استفاده وسیع آنها از شبکه های اجتماعی یاری رساند تا تبلیغات جنگی پرو غرب مطبوعات و شبکه های خبری چه در ایران و چه در سایر کشورهای جهان به راحتی جانیافتد. تظاهرات ضد جنگ در شهر های اروپا، آمریکا، استرالیا، و تا حدودی آسیا شاهد این مدعاست.
در همان شروع جنگ در اوکراین در 24 فوریه، مردم صلح طلب در روسیه با شعار نه به جنگ در 35 شهر تظاهرات مخالفت آمیز خود را شروع کردند. این تظاهرات ها با برخورد وحشیانه پلیسِ از قبل آماده شده روبرو شد. از روز تهاجم ارتش روسیه تا دوم مارس پلیس 5 هزار و 794 معترض و بیش از 70 روزنامه نگار را دستگیر کرد. اما مردم عقب ننشستند. اینگونه تظاهرات ها در آلمان بسیار باشکوه بود. در 27 فوریه صدها هزار نفر در برلین با مشت های گره کرده علیه دولت روسیه و تجاوز آن به اوکراین شعار “نه به جنگ” دادند. نیروهای چپ نیز شعارهای علیه سیاست های تجاوزکارانه سران ناتو را به شعار مذکور افزودند.
سازماندهندگان کارناول کلن مراسمهای خود را به صورت “نه به جنگ، بله به صلح” در آوردند. به قول پلیس 250 هزار و به قول سازماندهندگان کارناوال 500 هزار نفر در آن تظاهرات شرکت کردند.در فرانکفورت و مونیخ نیز تظاهرات ضد جنگ انجام گرفت.همه تظاهر کنندگان امکان جنگ در اروپا را وحشتناک توصیف کرده و خواهان اقدامات فراگیر برای جلوگیری از وقوع احتمالی آن شدند. در لندن در 27 فوریه صدها معترض با پرچم و بنر در مقابل سفارت روسیه گردآمدند و با خطاب کردن پوتین به عنوان دیکتاتور خواهان بیرون کشیدن سربازانِ مهاجم از اوکراین شدند. آنها سیاست جنگ افروزانه کابینه محافظه کار بریتانیا در مقابل حوادث اوکراین را نیز محکوم کردند. تظاهرات مشابهی در شهرهای برایتون، اکستر، اکسفورد، ادینبورو و منچستر نیز انجام گرفت. تظاهر کنندگان در دوبلین، پایتخت ایرلند جنوبی، نیز حمله ارتش روسیه به اوکراین را محکوم کرده و خواستار توقف تهاجم و عقب نشینی نیروها شدند. در فرانسه تظاهر کنندگان در مقابل سفارت روسیه علیه تهاجم به اوکراین شعار دادند و خواستار توقف یورش ارتش روسیه به مردمی شدند که در مقابل مهاجم به دفاع از خود و مقاومت پرداخته اند. تظاهر کنندگان در همانحال سیاست های ناتو در مقابل روسیه را مورد انتقاد قرار دادند.
گذشته از این شهرها تظاهرات ضد جنگ در برن، نیویورک، توکیو، سیدنی، تورنتو، بوستن، لیسبون، کره جنوبی، تهران، بیروت، باکو، تل آویو، مکزیکوسیتی، پراگ، دهلی نو، مادرید، بارسلونا، رم، ملبورن، شیکاگو، بوداپست، استکهلم، مالمو، آمستردام، بروکسل، استانبول و دهها شهر دیگر سازمان داده شد. تظاهرکنندگان ضمن محکوم کردن تهاجم روسیه مقاومت ساکنان کیف، پایتخت اوکراین، را ستایش کردند و در بعضی شهرها مردم برای اهدای خون و اهدای سایر کمک ها صف بستند.
در این روزهای پر از مرگ و دربدری برای مردم اکراین باید دروغ پراکنی رسانه های امپریالیست ها و کلیه دولت های سرمایه داری را با روشنگری و پخش حقایق خنثی کرد. کمونیست ها از حق تعیین سرنوشت و یک زندگی آرام و بری از خطرِ مردم دونتسک و لوهانسک پشتیبانی میکنند. آنها با محکوم کردن سواستفاده ی سران روسیه از حقوق و امنیت مردم شرق اوکراین و بهانه قرار دادن آن برای تجاوز شجاعت مردم مقاوم کیف و سایر شهرهای غرب اوکراین در برابر ارتش تجاورکار روسیه را می ستایند. طبعا کمونیست ها در همه کشورها تلاش خواهند کرد تا نیروهای ضد جنگ هرچه بیشتر تقویت شده و راه هرگونه جنگ ارتجاعی در حال و آینده را ببندند، جنگ هایی که نیاز سرمایه و سرمایه داران باشد.