امسال در شرایطی بە استقبال اول ماە مە روز جهانی کارگر می رویم کە جنگی ضدانسانی در اوکراین کە با تحریک ناتو و در راس آن آمریکا و با یورش دولت امپریالیستی روسیە بە این کشور آغاز شد، بر تمام جهان سایە افکندە است. اگر جنگ برای قدرتهای امپریالیستی و سرمایەداری بە منظور تقسیم جهان به مناطق نفوذ؛ تخفیف بحرانهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و کسب سود بیشتر در دوران پساجنگ است؛ اگر جنگ یکی از راەکارهای عبور از بحرانهای اقتصادی برای حاکمان جهان کنونی است؛ اما جنگ برای طبقە کارگر و مردم محروم کە اکثریت عظیم ساکنین کرە زمین را تشکیل می دهند، علاوه بر ویرانی٬ کشتار و آوارگی، بهرەکشی شدیدتر، سرکوب بیرحمانە تر، کمبودها و محرومیت بیشتر به دنبال دارد.
هنوز مصیبت کرونا کە طی ٣ سال گذشتە بیش از ٥ میلیون قربانی و بالغ بر ١٥٠میلیون مصدوم برجای گذاشت، پایان نیافتە است و پس لرزەهای زلزلە بحران اقتصادی ٢٠٠٨ میلادی ادامه هنوز ادامه دارد که مصائب جنگ اوکراین نیز بر مردم جهان تحمیل شد. بشریت آگاه و مترقی با نگرانی بە این جنگ و عواقب آن می نگرد و در کنار مردم جنگ زدە و رنج دیدە اوکراین تهاجم روسیه و همه طرفهائی را که در تعیقب اهداف امپریالیستی خود آتش بیار این معرکه هستند را محکوم می کند و خواهان پایان فوری آن هستند. بی تردید در اول ماە مە امسال ، یکی از مطالبات فوری طبقە کارگر جهانی ، پایان دادن بە جنگ و کشتار انسانهای بی دفاع خواهد بود و لازم است در ایران و کردستان نیز در صدر شعارها و مطالبات مارش جهانی این روز قرار گیرد.
گرامیداشت اول ماە مە روز جهانی کارگر در ایران قدمتی صد سالە دارد، اما بعد از اول ماە مە با شکوە ١١اریبهشت ١٣٥٨، امکان برگزاری مستقل این روز با زور سرکوب از جانب رژیم مذهبی تازە بە قدرت رسیدە از کارگران ایران سلب شد و به مراسمهای فرمال و رسمی حکومتی پر از ریاکاری تعدیل داده شد. سران جمهوری اسلامی هر ساله تلاش می کنند که این مناسبت تاریخی و جهانی را از مضمون طبقاتی و انقلابی آن خالی کنند. رژیم به شیوه ای فریبکارانه، به جای روز کارگر، هفته کارگر را تعریف کرده است. مطابق این حیله گری هفته کارگر هر سال از یک هفته قبل از روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر، آغاز میشود و به این روز ختم می گردد.
جنبش کارگری ایران علی رغم محرومیت از اَبزار و نهادهای مبارزاتی مستقل و طبقاتی خود، از جملە تشکل های تودەای و ضدسرمایە ، حق اعتصاب ، تحصن و تظاهرات و همچنین دستگیری ، زندان و خروج اجباری بخش چشمگیری از رهبران و فعالین کارگری بە خارج کشور یا اخراج آگاهانە آنان از محیط های کار و فعالیت، جنبشی فعال و زندە است. مبارزە کارگر با سرمایەدار ، چە آشکار و چە نهان ، امری روزانە و از خصلت تقابل کار و سرمایە و ضرورت تامین زندگی کارگر در فروش اجباری نیروی کار خود ؛ در نیاز بە بقا و میل صاحبان سرمایە بە استثمار شدید و کسب اضافە ارزش بیشتر از گردە کارگر نشآت میگیرد و تعطیل ناپذیر است. وظیفە کارگران آگاە و سوسیالیست، سمت و سو دادن بە مبارزات جاری روزانە کارگران و نمایندگی منافع کل طبقە کارگر در مقابل منافع گروهی و رهبری مصالح دراز مدت طبقە کارگر در برابر مصالح موقتی و کوتاە مدت این طبقە است. شکی نیست هر اعتراض و مبارزەای بە آگاهی ، اتحاد و سازمان نیاز دارد . اما این عناصر محصول مبارزە و در همان حال، مبارزە نیز با اتکا بە آنها بە پیش بردە می شود و در دل نبرد روزانە به دست می آیند و قوام می یابند.
طبقە کارگر در کردستان نیز بعنوان بخشی از طبقە کارگر ایران، منافع و مصالح مشترک و در همان حال درد و رنج مشترک با این طبقە در سطح سراسری در ایران دارد. در همان حال جنبش کارگری کردستان، جنبش واقعی و زندە است. این جنبش با رهبران و فعالین جسور و شناختە شدە در سطح ایران و مجامع کارگری جهانی شناختە می شود. طبقە کارگر کردستان علاوە بر ستم طبقاتی با ستم مضاعف و تبعیض آمیز ملی کە در واقع ستمی سیاسی توسط حاکمان مرکزنشین است، نیز روبرو می باشد کە بار ستم بر گردە آن را دو چندان کردە است. تبعیض اقتصادی در کنار سرکوب شدید سیاسی و خانه بدوش بودن بخش اعظم کارگران کردستان از حقیقت ستم یاد شدە ناشی می شود. روی آوری بخش زیادی از کارگران کردستان بە کار فصلی ، بە کار در خارج از کردستان ایران و در کردستان عراق ، بە دستفروشی و کولبری کە نان بە قیمت جان است ، با اتکا بە سرکوب بیرحمانە و میلیتاریزە کردن کردستان توسط حاکمان ضدمردمی، نیروی اجتماعی طبقە کارگر در کردستان را در امر سازماندهی و تشکل یابی تودەای خود محدود کردە است . کشتاری کە روزانە از کارگران کولبر می شود؛ در هیچ بخشی دیگری از ایران دیده نمی شود. طبق آمار مستند طی ١٠ سال گذشتە بیش از ١٦٣٧ کارگر و کاسبکار کولبر در نقاط مختلف مرزی کشتە و مجروح شدەاند. علی رغم حقایق بیان شدە، اما کارگران پیشرو کردستان پیام آوران آزادی و برابری برای دیگر هم طبقەیهای خود در همه ایران بودەاند. این ویژەگی جنبش کارگری کردستان، از حضور نیرومند و پرقدرت جریان چپ در جامعە کردستان و فعال بودن آن در همە عرصەهای مبارزاتی نشآت میگیرد کە هم بخشی از نیرو و انرژی خود را از جنبش کارگری دریافت نمودە و هم بر سیاسی بودن این جنبش تآثیر غیرقابل انکار دارد.
سنت برگزاری اول ماە مە در میان کارگران کردستان و سنت صدور قطعنامە و طرح و مدون کردن خواست و مطالبات کارگران رو بە حاکمیت و جامعە، بە سنتی جاافتادە و ماندگار تبدیل شدە است . در فضای خفقان و سرکوب دهە ٦٠ برگزاری اول ماە مە در شهر های مهاباد ، سقز، سنندج و شهرهای دیگر با کوشش فعالین کارگری این شهرها، از صفحات درخشان جنبش کارگری در کردستان هستند. سخرانی “جمال چراغ ویسی” از رهبران و فعالین کارگری سنندج در اول ماە مە ١٣٦٨ در سالن تختی که البته جانش را در پای آن نهاد، از جمله نمونه های مبارزه تا پای جان برای تثبیت یک سنت کارگری در کردستان هستند.
در طول سالیان گذشتە و در دل سرکوب و استبداد خونین جمهوری اسلامی، کارگران کردستان با برگزاری مراسم های اول ماە مە در ابعاد و اشکال مختلف این سنت جهانی و طبقاتی را گرامی داشتە و بعنوان طبقەای کە خواهان تغییر ریشەای در مناسبات کار و سرمایە است عرض اندام نمودە و استوارتر از گذشتە بە میدان نبرد طبقاتی آمدەاند. امسال نیز شایستە است کە فعالین و رهبران کارگری در کردستان بە استقبال برگزاری مراسم های اول ماە مە در ابعاد وسیعتر و گستردە تر از قبل بشتابد. مراسم های اول ماە مە در خیابان ، میادین شهرها ، مراکز کار و تولید با حضور کارگران و مردم برابری طلب و بە شکل علنی برگزار شوند. لازم است خواست و مطالبات کارگران ، بویژە افزایش دستمزد به نسبت سبد معیشت و تورم موجود ، کار یا بیمە بیکاری ، تآمین بهداشت و درمان با هزینە دولت ، بە رسمیت شناختە شدن حق تشکل ، اعتراض ، تحصن و اعتصاب ، آزادی فوری کارگران زندانی و همە زندانیان سیاسی و ضدیت با جنگ ارتجاعی و امپریالیستی و دیگر مطالبات عاجل و فوری کارگران در قطعنامەهای اول ماە مە کارگران طرح و فرمولە گردند.
روز کارگر ، روز کل طبقە کارگر بعنوان تنی واحد است . این روز ، روز جشن کارگران، روز اعلام مانیفست کارگران علیە سرمایەداران، روز ٩٩درصدیها در برابر یک درصدیها است . در این روز خیابان و میادین شهرها متعلق به کارگران است. در این روز، لازم است که چرخهای تولید به فرمان کارگران و در جهت خدمت به اتحاد، سازمانیابی و رزم انقلابی آنان، از گردش باز ایستد. در این روز، کل جامعە و کل بشریت، باید نسیم امید به رهایی بشریت از توحش و بربریت نظام سرمایەداری را در محیط کار، در محل کار و زندگی خود احساس کند. اول ماه مه روز اتحاد و رزم انقلابی طبقە کارگر برای آزادی و رهایی؛ مژده بخش جامعە سوسیالیستی با اتکا به نیروی آگاه و رزمندە طبقە کارگر جهانی است .
زندە باد اول ماه مه
زندە باد اتحاد و همبستگی جهانی طبقە کارگر
کومەلە
سازمان کردستان حزب کمونیست ایران
فروردین ١٤٠١