بازنشستگان معترض و مبارز تامین اجتماعی، روز یکشنبه 12 تیرماه با شعارهایی رزمنده تر و صفوفی گسترده تر خیابان های 30 شهر را دوباره پر از تکرار مطالبات خود کردند. آنها در شهرهای بزرگی چون تهران، اصفهان، زنجان، اراک، شوش، شوشتر، ساری، دزفول، کرمان، همدان، آبادان، خرم آباد، اندیمشک، اهواز و کرج با تجمع و راه پیمایی مطالبه افزایش مستمری ها بر اساس سبد معیشت و میزان تورم، یکسان سازیها، عدم دخالت دولت در صندوق بازنشستگی و مطالباتی دیگر به گوش مقامات و شهروندان دلسوز رساندند.
روز 15 خرداد در پاسخ به اعتراضات بازنشستگان دولت اعلام کرد که در سال 1401 تنها 10 درصد به مستمری ها و حقوق هایشان اضافه خواهد کرد. این در حالی است که شورای عالی کار افزایش 38 درصدی را برای آنها تصویب کرده است. خانه کارگریها و کاربدستان شوراهای اسلامی دوباره به جنب و جوش افتاده اند تا مطالبه بازنشستگان تامین اجتماعی را به لغو مصوبه دولت توسط مجلس رژیم و قبول افزایش 38 درصدی شورای عالی کار محدود سازند. البته شماری از مجلس نشینان هم بیکار ننشسته و نمایشی ترتیب دادند و مصوبه دولت را مغایر با قانون اعلام کردند. هدف این مرتجعین در این نمایش ها بلاتکلیف گذاشتن مطالبات و سردواندن بازنشستگان بوده و خانه کارگری ها نیز بازیگران این نمایش مضحک شده اند. بازنشستگان مبارز و آگاه با شعار های “دولت خیانت می‌کند، مجلس حمایت می‌کند”، “هم مجلس هم دولت، دروغ می‌گن به ملت”، “مرگ بر این دولت مردم فریب” به این بازیگران بی خبر از مشکلات معیشتی و سیاسی مردم جواب دادند. آنها با شعار “فقط کف خیابون بدست میاد حقمون” جواب تلاش های قانونگرایانه خانه کارگری را دادند. بازنشستگان همچنین در برابر کوشش آن عوامل که جمعی از نمایندگان مجلس در تلاشند تا مستمری بگیران تامین اجتماعی بتوانند 38 درصد اضافه بگیرند بر تامین مستمری مکفی پای فشرده اند. آنها اگر این میزان از اضافه را هم بگیرند، از خواست اصلی خود کوتاه نخواهند آمد. بازنشستگان همراه با کارگران مطالبه حداقل دستمزد و حقوق 16 میلیون تومان در ماه، که سال گذشته توسط شورای سازمانده اعتراضات کارگران پیمانی نفت اعلام شد، را به روز کرده اند. آنها میگویند بر اساس اطلاعات خودِ کاربدستان میزان تورم نقطه به نقطه در خرداد ماه بیش از 52 درصد بوده است. گزارشات دقیق تر نشان می دهند که اقلام غذائی مورد استفاده کارگران و بازنشستگان گاه بیش از 200 درصد گران شده است. قیمت خانه و کرایه خانه نیز به طور نجومی بالا رفته است. بنابراین در چنین شرایطی نه 16 میلیون تومان در ماه که بسیار بیشتر از آنهم جوابگوی نیازهای بازنشستگان و توده های محروم کم درآمد نیست.
اما بازنشستگان که میدانند کابینه جلاد 67 کاملا در خدمت صاحبان سرمایه و دشمنان مردم است در گردهمائی ها و تظاهرات ها شعار “مرگ بر رئیسی!” را در صفوف خود همگانی کرده اند. آنان که از سال ۹۹ حداقل هفته‌ای یک بار در یکشنبه‌های اعتراضی در شهرهای مختلف به خیابان می‌آمدند، اکنون و در دور جدید اعتراضات تمام روزهای هفته را تبدیل به روزهای اعتراضی خود کرده‌اند.
بر اساس گزارش ها، نیروهای سرکوبگر، اعم از سپاهی و لباس شخصی با برخوردهای وحشیانه در تهران از تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی در روز 11 تیر جلوگیری کردند. آنها تعداد زیادی از این مبارزین حق طلب و آزاده را دستگیر و به مکان نامعلومی منتقل کردند. نیروهای سرکوبگر رژیم هم چنین به تجمع بازنشستگان در اراک حمله کرده برخی از معترضان را بازداشت کردند.
شدت عمل رژیم در مقابل اعتراضات حق طلبانه بازنشستگان نه تنها آنها را از پیگیری خواسته هایشان باز نداشته است، بلکه به رادیکال تر شدن شعارها و گسترش اعتراضات نیز منجر شده است. معترضین در راه پیمائی روزهای اخیر با شعار های “زیر بار ستم نمی‌کنیم زندگی، جان فدا می‌کنیم در ره آزادگی،”، “می‌جنگیم، می‌میریم، ذلت نمی‌پذیریم” و “می‌جنگیم می‌میریم، تا حق خود نگیریم، آروم نمی‌نشینیم” به سران جمهوری اسلامی جواب داده اند.
قابل یادآوری است که بازنشستگان همیشه شعار آزادی کارگران و معلمین زندانی را به سایر شعار ها اضافه کرده اند. آنها نه تنها در گردهمائی و تظاهرات ها که در بیانیه ها نیز این مطالبه ی سیاسی را برجسته کرده اند. برای نمونه اخیرا گروه اتحاد بازنشستگان طی بیانیه نوشت:
“ بازداشت و زندانی کردن رضا شهابی، حسن سعیدی، ریحانه انصاری نژاد، کیوان مهتدی و آنیشا اسدالهی نشانه عجز حاکمیت سرمایه داری است!.”
در ادامه بیانیه آمده است:
پاپوش دوزی برای دو فعال کارگری خوشنام و معتبر فرانسوی و کارگران و معلمین به اسارت رفته محکوم است.
گروه اتحاد بازنشستگان در پایان بیانیه خود ضمن اشاره به اعتصاب غذای کارگران و معلمین زندانی نظیر رضا شهابی و حسن سعیدی نوشتند:
“مسئولان زندان، قوه قضائیه، نیروهای امنیتی، دولت و همه کسانی که این فعالان حق طلب را به زندان انداخته اند مسئول سلامتی و جان آنها هستند. همه کارگران و معلمان و حامیان طبقه کارگر باید فوری و بدون قید و شرط آزاد شوند”.
مواضع برحق معیشتی و سیاسی مذکور سبب شده تا تشکل های مستقل نظیر سندیکای هفت تپه، سندیکای واحد و شورای سازمانده کارگران نفت، کانون نویسندگان، سوسیالیست ها و مردم آزادی خواه در داخل و خارج از مطالبات و مبارزات بازنشستگان حمایت کنند و این حمایت رو به گسترش است.