شهروندان، انقلابی و مبارز در روز ۲۵ شهریور، سالگرد قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی و شروع جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” با نیروهای پرشمار و تا دندان مسلح، اما هراسان رژیم مقابله کردند. آنها با توجه به تناسب قوا و با اتخاذ تاکتیک های مناسب در شهرهای مختلف اکسیون هائی را با موفقیت کامل و یا نسبیبرگزار نمودند.
فراخوان تشکل های مدنی و ۶ نیرو و حزب سیاسی در کردستان جهت دست زدن اعتصاب سیاسی و عمومی مورد استقبال ستایش انگیزی قرار گرفت.کارگران در کارگاهها، کاسبکاران و بازاریان و کارمندان ادارات دولتیدر شهر های سنندج، کرمانشاه، مریوان، دیواندره، سقز، کامیاران، قروه، بیجار، اشنویه، پیرانشهر، مهاباد، کرمانشاه، بانه، بوکان، سردشت، پاوه،آبدانان، ایلام، دهگلان، سرابلە، ایوانغرب، سروآباد، و تکاب وروانسر به طور یکپارچه به فراخوان اعتصاب پاسخ مثبت دادند. در چند نقطه در خارجِ کردستان نظیر بازار نارمک، هفت حوض تهران، رودهن، ارومیه و میاندوآب نیز اعتصاباتی به حمایت از اعتصاب سراسری و سیاسی در کردستان انجام گرفت.
در کنار اعتصاب عمومیو تلاش برای حضور بر سرمزار جانباختگان تظاهرات به صورت جنگ و گریز به طرق مختلف در بسیاری از شهرها انجام گرفت. بوق زدن های ممتد، افروختن آتش اعتراضی و مسدود کردن راهها و سر دادن شعارهای ضد رژیمی در روز یا شباز جمله اقداماتی بودند که مردم انجام دادند. شهرهائی که اقدامات فوق در آنها انجام گرفتند عبارتند از اکثر شهرهای کردستان،محلاتی از تهران،گوهردشتِکرج،ارومیه، میاندوآب، اراک، لاهیجان، رشت، دهدشت،جونقان در استان چهار محال و بختیاری، کرمان، مشهد، رودهن و دماوند.نقش زنان در اکسیون ها برجسته گزارش شده است.
گذشته از اقدامات انجام گرفته توسط انقلابیون و معترضین در شهرها، در زندان ها نیز انقلابیون صاحب نام و جسور نیز اکسیون هائی در حمایت از جنبش انقلابی ژینا برگزار کردند. سیزده زندانی سیاسی، کارگری و صنفی که از زندان اوین برای تنبیه به زندان قزلحصار منتقل شدند، در سالروز ژینا و در همبستگی با معترضان برای مدت سه روز اعتصاب غذا را اعلام کردند. جمعی از زنان زندانی سیاسی بند زنان زندان اوین هم در «حمایت از مردم علیه حکومت و هم‌صدا با مردم ایران» در محوطه زندانتحصن کرده و شال‌ها را سوزاندند.
کاربدستان دستپاچه رژیم و عوامل و مزدوران هراسان آنها در ادامه اقدامات سرکوبگرانه قبلی شمار بسیار زیادی از ماموران مسلح به سلاح آتشین را به رویاروئی با مردم فرستادند؛، پهبادها و بالگرد ها را در آسمان شهرها به پرواز درآوردند؛در بعضی حیابان ها تانک، زره پوش و ماشین های نظامی مستقر کردند؛ مانور دادن با موتور و یا به صورت پیاده، تیراندازی، بازداشت، بستن راههای منتهی به آرامستان های معینو نظایر آنها مکمل اقدامات سرکوبگرانه رژیم بودند.اقدامات ضد انسانی این نیروهای وحشت زده در بعضی شهرها نظیر سقز، سنندج، تهران، کرج بسیار گسترده گزارش گردید. آنها عملا کردستان را در وضعیت جنگی قرار دادند. برای نمونهشاهدی از شهر سقز گزارش کرد که”نیروهای حکومتمثل مور و ملخ در سطح شهر پراکنده شدەاند. در تمامی کوچەها و خیابان‌ها حضور دارند. تمامی مدارس و ادارات دولتی را اشغال کردەاند. مسیرهای منتهی بە گورستان آیچی کاملا بستە شدەاند و صدها نیرو و دەها خودروی زرەپوش در دو طرف خیابان‌ها پارک شدەاند.”
حداقل از دهم مرداد امسال که حسین سلامی، فرمانده نیروی مافیائی و تروریستی سپاه پاسداران جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” را قوی ترین و خطرناک ترین پیکار علیه جمهوری اسلامی خواند، رژیم نیروهای سرکوبگر خود را برای سنگین ترین رویاروئی با مراسمها، اعتراضات و اکسیون های دیروز آماده میکردند. سران حکومت طی چند ماه گذشته حملات و اعمال فشار بر خانواده های جانباختگان جنبش انقلابی ژینا، دانشجویان و استادان مبارز، فعالین جنبش کارگری (شامل بازنشستگان و رده های پائین معلمان)، زنان معترض و نافرمان، مردم رزمنده در کردستان و بلوچستان را به شدت افزایش دادند. رویاروئی ها دو نیروی انقلاب و ضد انقلابدر روز جانباختن ژینای عزیز نشان داد که رژیم در مقابله با مردم شکست سختی خورد.این بار مردم به وضوع قدرت پایان ناپذیر خود را در سیمای رژیم مشاهده کردند.
اکسیون های روز تاریخی 25 شهریورنشان دادکهجنبشانقلابی “زن، زندگی، آزادی” زنده بوده و باتانی و هوشیاری در جهت تحقق اهدافش گام برمیدارد. در همانحال جنبش نشان داد که در خارج کردستان از پراکندگی زیادی رنج میبرد. این ضعف چشم اسفندیار و پاشنه آشیل این جنبش است. تداوم تلاش در جهت خود سازماندهی، که بویژه در میان کارگران پیشرو، دادخواهان و جوانان دختر و پسر جریان دارد امید به رفع این ضعف را بالا میبرد. لازم است کمک کرد تا خود سازماندهی در مسیر ایجاد ستاد رهبری سراسری و متحد شدن و ارتقای رهبران موجود انجام گیرد.
نباید فراموش کرد که این جنبش تا هم اکنون نیروهای ارتجاعی و راست را کنار زده و بر استقلال صفوف انقلابیون پای فشرده است. باید با جا انداختن شعار نان، کار، آزادی، حکومت شورائی پیشرفت ها در مقابله با راست و امپریالیسم را تثبیت کرد. باید تلاش نمود حکومتی که پس از مرگ رژیم اسلامی سرکار می آید معطوف به منافع کارگران و توده تحت ستم باشد.