روز دوشنبه اول ماه مه، برابر با 11 اردیبهشت، راه پیمائی های اعتراضی، تظاهرات های خشم آگین و گردهمائی های با سخنرانی های آتشین در اکثر شهرهای دنیا و در بزرگداشت روز جهانی کارگر انجام گرفتند. مطالبات شرکت کنندگان، که بسیار بیشتر از گذشته در رویدادها شرکت کرده بودند، در هر کشوری به نسبت نیاز جنبش کارگری تفاوت هائی با هم داشتند. خواست های مشترک و جهانی طبقه کارگر و مردم ستمدیده و معترض عبارت بودند از افزایش دستمزد به نسبت تورم واقعی، تامین ایمنی محیط کار، تامین امنیت شغلی و لغو قراردادهای موقت، جلوگیری از تخریب بیشتر محیط زیست و احیای زیست بوم، ، پایان دادن به جنگ در اکراین و توقف هرگونه جنگ افروزی و از بین بردن نابرابری. مطالبات ویژه ی بیان شده در اکسیون ها به نسبت چند کشور نمونه را می توان چنین برشمرد:
در آمریکا ائتلاف اول مه در کالیفرنیا، بوستون، نیویورک، شیکاگو، فیلادلفیا و واشنکتن دی سی تظاهرات ها را سازمان داد. دفاع از پناهندگان و کارگران مهاجر با شعار شهروندی یک حق است، و نه به تحریک مخالفت با چین و علیه جنایات پلیس از مطالبات ویژه بود.
در فرانسه بنا به تخمین اتحادیه ها دو میلیون و سیصد هزار نفر در 300 تظاهرات شرکت کردند. تنها در پاریس 550 هزار معترض در اکسیون ها شرکت داشتند که ده برابر جمعیت سال 2022 به شمار آمد. کارگران مهاجر و فاقد اسناد قانونی و نیرهای ضد فاشیست، که وسیعا در تظاهرات ها سهیم بودند، علیه نژاد پرستی و فاشیسم جبهه ملی فرانسه شعار دادند. فرانسویان با شعار زنده باد همبستگی طبقاتی از آنها استقبال کردند. همه تظاهر کنندگان در فرانسه علیه امانوئل مکرون و قانون ازدیاد سن بازنشستگی شعار دادند. در مارسی شماری از تظاهر کنندگان هتل لوکس اینترکانتینانتال را اشغال کرده و بر تخته تبلیغات هتل نوشتند: “بورژوازی در منو هست.” حضور سنگین پلیس و رفتارهای خشونت آمیز آنها سبب شد که بعضی از تظاهر کنندگان با آنها دربیافتند. شماری نیز دستگیر گردیدند
در اسپانیا افزایش حقوق بازنشستگی و الغای قوانین سختگیرانه در محیط های کار، که در 2012 توسط حکومت محافظه کار تحمیل شد، جز خواست ها بود. آن قوانین حقوق دموکراتیک کارگران را از بین برد، کمک های دولتی را کاهش و مالیات بر درآمد را افزایش داد.
در لندن تظاهر کنندگان، که جمعیتشان بیشتر از هر سال بود، علیه تاجگزاری، جنگ و امپریالیسم، و به حمایت از کارگران مهاجر و پناهجویان شعار دادند. آنها تشدید ریاضت اقتصادی توسط کابینه محافظه کار را محکوم کردند و خواستار شدند هزینه کمک به اکراین در جنگ به بهبود کیفیت زندگی مردم اختصاص یابد. راه پیمایان از مطالبات اعتصاباتگران در نظام پزشکی و بهداشت، حمل و نقل ریلی، ادارات پست و معلمین حمایت کردند. آنها از حقوق روای فلسطینی ها دفاع نموده و اجخافات دولت نژاد پرست علیه آنها را مجکوم نمودند.
در سریلانکا تظاهر کنندگان خواستار توقف پیاده کردن سیاست های صندوق بین المللی پول شدند که عمده ترینشان عبارتند از ریاضت اقتصادی و خصوصی کردن ها. در سئول، پایتخت کره جنوبی، دهها هزار تظاهرات کننده به طور ویژه خواستار کم کردن ساعات کار و لغو قوانین پایمال کننده حقوق دموکراتیک کارگران و اتحادیه ها شدند. در ژاپن تظاهر کنندگان خواستار توقف دو برابر شدن بودجه نظامی و به کار بردن آن در بهبود بیمه های اجتماعی گردیدند. در این کشور یک جنبش توده ای علیه فقر و فساد حکومتی در جریان است.
روز جهانی کارگر در روز دو شنبه سی آوریل در بعضی شهرهای ایران نیز گرامی داشته شد. برپایه گزارشات دریافتی شماری از کارگران و مردم آزادیخواه در شهرهای مختلف ایران و کردستان از طریق فعالیت تبلیغی و برگزارای تجمعاتی این روز را گرامی داشتند. این گزارش می افزاید،کارگران و مردم آزادی خواه در شهرهای سنندج، مریوان، کامیاران، بانه، سقز، تهران، اصفهان، اهواز و دیگر شهرهای کردستان و ایران 1 می را گرامی داشتند.
در تهران جوانان در خیابان ستارخانِ شبانه شعار دادند:
“مرگ بر ستمگر + درود بر کارگر”، در تهران پارس زنان و مردان معترض شعار “مرگ بر دیکتاتور” را سردادند. معترضان راه های محله صادقیه تهران را مسدود کردند تا سرکوبگران سواره امکان ورود پیدا نکنند. در اصفهان مردم شعار دادند: کارگران بیدارند، از استثمار بیزارند؛ مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر؛ معیشت منزلت حق مسلم ماست. دانشجویان در بسیاری از دانشگاه ها با نوشتن شعارهای مبارزاتی و انقلابی بر دیوارها روز جهانی کارگر را گرامی داشتند.
مراسمهای اول ماه مه، روز جهانی کارگر، نمایاندند که کارگران پیشرو، سوسیالیست و کمونیست ها، یعنی سازمانگران اصلی مراسمهای این روز، نیرومند شده اند.