ماه رمضان برای جمهوری اسلامی ایران ماه تشدید سرکوب و اجبار و برای بخش وسیعی از مردم افزایش مزاحمت های خیابانی ، فشار بر کسب و کار مردم ، وراجی بیشتر آخوندهای انگل و فاسد و جولان باندهای حزب الهی در خیابان‌ها و مراکز عمومی است . براساس قانون مجازات اسلامی، هر کس علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر، تظاهر به روزه خواری نماید به حبس از 10 روز تا 2 ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد.
بر اساس نظر سنجی های مختلف بیش از نصف مردم ایران خود را مذهبی نمی دانند ، اعتقادات دینی ندارند . علاوه بر آن در ایران مردمانی وجود دارند که پیروان ادیان و مذاهب غیر اسلامی هستند ، از جمله مسیحیان ، یهودیان ، بهائیان ، زردشتییان که اساسا الزامی به رعایت مناسک و مراسم ادیان و مذاهب دیگر ندارند .
در میان مسلمانان هم بخش قابل توجهی بدلایل سنی کودکان و نوجوانان ، پیران ، بدلیل کاری و یا بیماری و یا اساساً در عین دین باوری، خود را موظف به انجام وظایف نماز و روزه نمی دانند و در تاریخ صد ساله گذشته این گرایش هم هر روز رشد چشم افزونی داشته است . همچنانکه تعداد بسیار کمی از مسیحیان در روزهای یک شنبه در کلیسا حاضر می شوند .
آزادی دین و بی دینی، حق افراد در انجام و یا عدم انجام مناسک مذهبی حق اولیه و ابتدایی حقوق بشری انسان معاصر است که بنیادگرایان افراطی و مرتجعی چون جمهوری اسلامی ایران و طالبان افغانستان و دیگر گروه‌های تروریستی اسلامی می خواهند با زور شلاق و زندان مردمی را که نقد امروز آنها را جهنم کرده اند به اجبار به نسیه بهشت بفرستند .
تظاهر به روزه خواری ترمی جعلی و من در آوردی آخوندهای مرتجع است که حقوق انسانی و ابتدایی اکثریت جامعه را نقض می کنند . تظاهری در کار نیست و مردم زندگی روتین و معمولی خود را انجام می‌دهند و قرار و توافقی نبوده است که مردمی که دیندار نبوده و یا به ادیان دیگر تعلق داشته و یا حتی مسلمان هستند و با مراسم اجباری مذهبی مخالف هستند روزه بگیرند .در واقع ترم و بیان واقعی این است که آخوندها و طرفداران آنها تظاهر به روزه گرفتن می کنند ، وگرنه دین بمانند امری خصوصی حق هر کسی است و کسی مزاحم روزه گرفتن آنها نبوده است .
اخوندهای فاسد و انگل و هیئت حاکمه غارتگر و مرتجع اسلامی که بخش بزرگی از آنها در غارت ثروت عمومی کشور با هم مسابقه دارند ، جنگل ، دریا ، کوه ، شهر ،روستا و معادن زیر زمینی کشور را می خورند و مردم را با ضرب شلاق و زندان از روزه خوردن منع می کنند!
حکومت اسلامی که در آن اجبار بخش جدایی ناپذیری از سیاست سرکوب و نقض حقوق انسانی مردم است از روز اول روی کار آمدن خود در چهل و سه سال پیش به اعمال سیاست نماز ، روزه و حجاب اجباری پرداخته و هر سال هم با تعداد کمتر مردم و مقاومت بیشتر زنان و مردان در مقابل این اجبار روبرو شده است.
جدایی دین از دولت ، جدایی دین از آموزش و پرورش ، قطع کمک های دولتی به نهادها و اماکن مذهبی ، بستن مالیات به تجارت های مذهبی و دینی و خصوصی کردن امر مذهب ، آزادی دینداری و بی دینی تنها راه حل ممکن و انسانی است برای جلوگیری از تجاوزات باندهای مذهبی به حقوق انسانی مردم .
آنچه مردم میخورند و می پوشند ، کی و کجا میخورند ربطی به حکومت ندارد و تنها منافع عمومی ، سلامت و بهداشت جامعه ، امنیت شهروندان و حفظ و دفاع از محیط زیست تعیین کننده هستند .سطح فرهنگ عمومی مردم و نهادهای دموکراتیک قانون گذاری تعیین خواهند کرد که چگونه ، چرا و کجا جای نوشیدن ، خوردن است و چگونه پوششی مناسب محیط کار است و حکومت حق دخالت در زندگی خصوصی مردم را ندارد .
گذشت آن زمانی که رهبران فاسد، ریاکار و دروغگو مذهبی که بخشا خود از هیچ عمل زشت و نا انسانی خودداری نمی کنند ، به مردم دیکته بکنند که چگونه فکر و زندگی کنند .مردم فهیم و شریف امروزِ جامعه خود بهتر از هر کسی میدانند که چگونه زندگی کنند در همانحال امنیت ، آرامش و احترام همسایه ، همکار و هم شهری و هم روستایی خود را تامین و حفظ نمایند .