اعتصاب کارگران پیمانی صنعت نفت در پالایشگاهها و نیروگاهها، وارد نهمین روز خود شده است. هر روز که می گذرد شمار بیشتری از کارگران پیمانی به این اعتصاب می پیوندند. اگرچه کارگران رسمی پالایشگاهها هنوز به این اعتصاب نپیوسته اند، اما از این حرکت کارگران پیمانی و موقت، پشتیبانی می کنند. آنها نیز در تدارک پیوستن به این اعتصاب هستند. کارگران اعتصابی قبل از هرچیز می خواهند پایه حقوق آنها روشن شود. انها اعلام کرده اند که پایه دستمزد هیچ کارگری نباید از 12 میلیون تومان در ماه کمتر باشد. در عین حال آنها خواهان افزایش حقوق کارگران متناسب با سطح تخصص شان هستند. به عنوان مثال کارگران جوشکار خواهان ماهیانه 17 میلیون تومان هستند. همچنین با توجه به سختی کار و دوری از خانواده و اینکه کارگران ناچار هستند در تمام طول شبانه روز بر سر کار و یا در خوابگاهها باشند، کارگران خواستار بیست روز کار و ده روز مرخصی هستند. کارگران خواهان کوتاه شدن دست پیمانکاران و دائمی شدن قراردادها، لغو قوانین ویژه اقتصادی و پایان یافتن فضای امنیتی و پادگانی حاکم در محیط های نفتی، بهبود وضع خوابگاهها و بهداشت محیط های زیستی هستند.
کارفرمایان تلاش می کنند که با تفرقه اندازی در صفوف کارگران قدرت اعتصاب کنندگان را تضعیف کنند. کلیه شیوه و شگردهای کارفرمایان در این زمینه بایستی آگاهانه و با حوصله خنثی شوند. به این منظور رهبران اعتصاب خواهان برخورد روشنگرانه، دوستانه و تشویق آمیز با کارگرانی هستند که هنوز به اعتصاب نپیوسته اند.
همچنین در بیانیه ای که از سوی “شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت” انتشار یافته است از کارگران اعتصابی خواسته شده است که از منطقه اعتصاب خارج نشوند. در این بیانیه چنین آمده است:
“در اعتصاب این چند روز، بخشی از همکارانمان که دست به اعتصاب زده و محل کار خود را ترک کرده به خانه ها بازگشته اند، اما بخشی دیگر مثل ما که در اعتصاب هستیم، در خوابگاه ها مانده ایم. دلیلش اینست که می خواهیم خود با حضور حداکثری پیگیر مطالباتمان باشیم. می خواهیم در تصمیم گیری ها برای پیشبرد اعتراضاتمان دخالت داشته باشیم. بعلاوه خود شاهد بوده اید که در برخی از مراکزی که همکاران ما کار را ترک کرده و به خانه رفته اند، کارفرمایانِ بیرحم کارگرانِ روزمزد را اخراج و در تدارک بکارگیری نیروی جدید کاری هستند. بنابراین اگر در خوابگاه ها بمانیم کارفرما مکانی برای اسکان نیروی کاری جدید نخواهد داشت و در عین حال با حضور ما جرات نخواهد کرد دست به اخراج و چنین توطئه هایی بزند. از همین رو توصیه ما اینست که بعد از یک هفته دیدار با خانواده به محیط کار بازگردیم و در محل حاضر باشیم و به اعتصاب خود ادامه دهیم. از جمله حضور هر روزه ما در مقابل پتروشیمی ها و پالایشگاه ها و نیروگاه ها فشار بیشتری برای پیگیری خواست هایمان خواهد بود.
همکاران عزیز!
اتحاد مبارزاتی ما و پیوستن به اعتصاب در چنین سطحی بسیار غرورآفرین است و به همه دست مریزاد میگوییم. اما باید تلاش کنیم که این اتحاد را در شکل پیشبُرد اعتراضاتمان نیز داشته باشیم. باید با دخالت حداکثری خود در پیشبرد مبارزه، جلوی هر نوع تفرقه افکنی و دسیسه گری را بگیریم. نباید ریش و قیچی را دست شمار معینی از افراد که اینجا و آنجا اعلام کمپین میکنند بدهیم و همه تصمیم گیری ها را به آنها بسپاریم و خود راهی خانه شویم. بلکه چه با حضور در محل و ماندن در خوابگاه ها و برنامه ریزی برای تجمعات اعتراضی در مقابل پالایشگاه ها و مراکز نفتی و چه از طریق حضور فعال در گروه هایی که در مدیای اجتماعی داریم هر روزه در جریان تصمیم گیری در چگونگی پیشبرد مبارزه مان، فعالانه دخالت گر باشیم. این درس مهمی است که از کارگران نیشکر هفت تپه آموختیم و باید بدانیم که تنها به این صورت و با تصمیم گیری شورایی و جمعی است که می توانیم جلوی تفرقه افکنی ها و زد و بندهای احتمالی و از بالای سرمان را بگیریم. نگذاریم که باز ما را با وعده و وعید سر بدوانند و همانطور که اخطار کرده ایم اگر تا آخر برج ۵ به خواست هایمان پاسخ داده نشود، در تدارک ادامه گسترده تر اعتراضاتمان باشیم.”
اعتصاب سراسری کارگران پیمانی نفت و پتروشیمی در شرایطی روی میدهد که رژیم در درون خود به یک ریزش مزمن دچار شده است و حلقه صاحبان قدرت کوچک و کوچک تر شده است. هسته اصلی قدرت، خود را برای رویاروئی های سرنوشت ساز با کارگران و توده های مردم معترض آماده می کند. در چنین شرایطی حربه اعتصابهای سراسریِ کارگری و توده ای به مهمترین ابزار برای زمینگیر کردن نیروی سرکوب دشمن تبدیل می شود. اعتصاب ابزار مبارزه دسته جمعی کارگران است اعتصاب همواره یکی از ابزارهائی بوده است که توده کارگران برای بیرون کشیدن بخشی از حقوق خود از حلقوم سرمایه داران و دولتشان به آن دست زده اند. در جریان اعتصاب است که کارگران نقاط قوت و نقاط ضعف حرکت خود را در می یابند و تجربه خود را برای مبارزات سرنوشت سازی آتی غنی تر می سازند. در جریان اعتصاب رفاقت و همبستگی کارگری تقویت می شود. در روزهای اعتصاب خانواده های کارگری بیش از پیش به همدیگر نزدیک می شوند و در رفع مشکلات روزمره به یاری همدیگر می شتابند. در جریان اعتصاب شکوهمند روزهای اخیر کارگران پیمانی در صنعت نفت و پتروشیمی شاهد هستیم که همه این آزمونهای جهانی طبقه کارگر، خلاقانه به کار گرفته می شوند.