بر طبق آمارهای گوناگون در فصول مختلف سال صد تا دویست هزار فلسطینی برای کارفرماهای اسرائیلی کار میکنند. تعداد قابل توجهی از اینان کارگران ماهر هستند که اقتصاد اسرائیل به شدت به کار آنها نیاز دارد. از این تعداد 18 هزار و پانصد نفرشان که اجازه رسمی کار دارند ساکن غزه هستند. متوسط دستمزد اینان سیزده دلار در روز گزارش شده است. از آنجا که۵۰ درصد کارگران در غزه، در مقایسه با سه درصد در اسرائیل، بیکارند و این منطقه توسط دولت اسرائیل به صورت فقیرترین نقطه نگه داشته شده است،درآمد مذکور برای خانواده های کارگری از ضروریات حیاتی محسوب میشود. اینکه چه تعداد از کارگران غزه در روز حمله حماس در هفتم اکتبر در خاک اسرائیل بوده اند مشخص نیست.
در روز یورش حماس مقامات اسرائیلی بلافاصله تمام اجازه های کار کارگران غزه را لغو کردند.اکنون اینان به عنوان ساکنین غیرقانونی از هرگونه حق قانونی محروم شده که نه اجازه اقامت دارند و نه امکان بازگشت.کارگران فورا و بدون دادن دستمزد و معوقات توسط کارفرمایان اخراج و راهی کرانه باختری شدند. هرجا آنها تقاضای حقوق خود کردند تهدید شدند که تحویل پلیس داده خواهند شد. پلیس اسرائیل تا هفدهم اکتبر ۵ هزار تن از این کارگران را بازداشت کرده است. سوالاتی که آنها با آن مواجهند داشتن همکاری با حماس و جهاد اسلامی، کمک کردن به آنان در حمله به اسرائیل و یا حداقل داشتن همدردی با این گروههای اسلامی است. نیروهای امنیتی برای بازداشت شدگان پرونده سازی می کنند. این کارگران از داشتن هرگونه حقی و از جمله داشتن وکیل محروم شده اند. به گزارش روزنامه هارتص بازداشت شدگان در شرایطی بسیار سخت در پادگان ها و مراکز نظامی بدون داشتن کمترین امکانات زندگی نگهداری میشوند.آنها در بازداشتگاهها به شدت مورد ضرب و شتم و تحقیر قرار میگیرند. زندانبانان آگاهانه آنها را در آفتاب نگه داشته و برای مدت طولانی به آنها آب و غذا نمی دهند. آنها هیچگونه اطلاعاتی و حتی نام و مشخصات بازداشت شدگان را به گروههای حقوق بشری و حتی مسئولین هلال احمر نمی دهند. امداد گران روزانه با پرسش های فراوان تلفنی خانواده هائی مواجه میشوند که نان آورهای خانه شان اسیر و خودشان در محاصره و خطر مرگ قرار گرفته اند. گروههای مذکور دادخواستی به دادگاه تسلیم کرده و خواستار شده اند حداقل اطلاعات مثل نام کامل بازداشت شدگان به آنها داده شود تا به خانواده ها گفته شود که فرزندان و یا شوهران کجا هستند.
کارگران به گیر افتاده در شهرهای کرانه باختری (طولکَرم، بیت الحم، نابلس و رام الله) نیز وضع بهتری از بازداشت شدگان ندارند. آنها در ایست بازرسی ها مورد آزار قرار گرفته و پول و تلفن هایشان مصادره شد. اکنون آنها بدون پول و دور از خانواده در غزه، سرگردانند و توسط گروههای حقوق بشری کمک می شوند. دولت اسرائیل تمام مسئولیت های بین المللی خود به عنوان اشغالگر را تعلیق کرده است. کارگرانِ به دام افتاده در چنان شرایطی در خطر حملات مداوم از جانب سربازان، پلیس، نیروهای امنیتی و حتی بعضی از اسرائیلیان عادی ناآگاه قرار دارند. کارگران آواره و بی حقوق شده به طور طبیعی نگران خانواده هایشان هستند که در خطر جانباختن هستند و آرزو دارند در این مصیبت بزرگ همراه پدر، مادر، همسر و کودکانشان باشند. جرقه ای که حماس به خرمن امنیت اسرائیل زد، نه تنها غزه را به ویرانه ای تبدیل کرد، بلکه کارگران مذکور را نیز با چنین سرنوشت تلخی مواجه نمود. در حال حاضر این تنها اسرائیلیان انساندوست و فعال در گروههای حقوق بشری هستند که به کمک کارگران به دام افتاده و یا بازداشت شده در اسرائیل شتافته اند.این امر بار دیگر نشان می دهد که مردم آزاده و شریف در فلسطین واسرائیل هیچگونه خصومت ریشه داری با همدیگر ندارند. آنها خواستار حل ریشه ای مسئله فلسطین و اسرائیل هستند. کارگران اسرائیلی و فلسطینی با همدیگر هم سرنوشتند و سرانجام هم اینان هستند که دست نیروهای مذهبی نظیر حماس، جهاد اسلامی، گروههای ارتدکس یهودی و سرمایه داران را از سر مردم کوتاه کرده و راهی را خواهند رفت که هر دو ملت اسرائیلی و عرب فلسطینی بتوانند ریشه های اختلافات کهنه را خشک کرده و با همدیگر در صلح و آرامش زندگی در حال تحولی را برای خود و فرزندانشان فراهم کنند.