عصر پنج شنبە ١٤مرداد ١٤٠٠ خورشیدی، ابراهیم رئیسی عضو ارشد “هیئت مرگ” در تابستان ١٣٦٧ کە بە فرمان مستقیم خمینی رهبر و بنیابگذار جمهوری اسلامی هزاران زندانی سیاسی بیدفاع در آن سلاخی شدند، بعنوان هشتمین رئیس جمهور اسلامی در صحن مجلس سوگند یاد کرد و رسماً رئیس جمهور حکومت اسلامی ایران شد. رئیسی در انتخاباتِ مهندسی شدەِ ٢٨ خرداد کە کم رونق ترین انتخاباتِ حیات جمهوری اسلامی بود، بعنوان مهرە مورد نظر علی خامنەای، بیت رهبری و سپاە پاسداران از صندوق های تقلب و فریب بیرون کشیدە شد.
در مراسم سوگند رئیسی، بە جز دو کشور عراق و افغانستان کە در سطح رئیس جمهور در این مراسم حضور داشتند،اکثر کشورهایی کە از آنها برای شرکت در این نمایش دعوت بە عمل آمدە بود، یا شرکت نکردە و یا با هێئت هایی در سطح وزیر شرکت کردە بودند. حضور جریانات وابستە بە جمهوری اسلامی از لبنان، عراق، فلسطین، یمن و سوریە در ردیف اول مهمانان، توجە هر ناظری را جلب می کرد. شرکت “انریکه مورا” معاون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در این مراسم، با اعتراض و نارضایتیِ شدید مخالفین جمهوری اسلامی و مدافعین حقوق بشر، بە دلیل حضور مستقیم رئیسی در جنایات علیە مردم ایران و قتل عام زندانیان سیاسی روبرو گردید. بی توجهی دولت های جهانی در عدم حضور در این مراسم از سوئی نشانە انزوای روزافزون بین المللی جمهوری اسلامی در سطح جهان و از سوی دیگر بە دلیل واقف بودن سران کشورهای جهان و افکار عمومی این کشورها از نقش رئیسی بعنوان قاتل مردم ایران است.
مراسم تحلیف ابراهیم رئیسی در فضای ملتهب و اعتراضی ایران و در میان تدابیر شدید امنیتی در اکثر استانهای کشور برگزار گردید. استانداری تهران پیش‌تر اعلام کرده بود که “روز پنج شنبە تمامی ادارات دولتی، بانک‌ها و بخش خصوصی تعطیل خواهند بود”. فرمانده انتظامی تهران بزرگ نیز اعلام کرد کە در این روز “تمامی نیروهای این مجموعه در تهران در آماده‌باش کامل به سر می‌برند. ” نگرانی اُستاندار و فرماندە نیروی انتظامی از حضور مردم معترض در خیابانهای تهران بود کە طی روزهای گذشتە چندین بار دست بە اعتراض و نارضایتی زدە و ضمن حمایت از مردمِ بە پا خواستەِ خوزستان شعارهای “مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر جمهوری اسلامی” کە رئیسی از مهرهای اصلی آن است، سر دادە بودند.
سخنان رئیسی همچون اِنشائی کە در اتاق فکر سپاە پاسدارن برای وی نوشتە شدە بود و وعدە و وعیدهای هایی کە در این مراسم داد، تکرار کسالت آور وعدەهای حسن روحانی بود کە قرار شد مشکلات مردم ایران را بگشاید اما در پایان کار دولتش اعلام کرد “من فرماندە بی سرباز و اسلحە بودم “.
ابراهیم رئیسی در عرصە معضلات اقتصادی و معیشتی اعلام نمود ”ایجاد شفافیت حداکثری در اقتصاد، خشکاندن ریشه‌های فساد و رانت‌خواری، مقاوم‌سازی اقتصاد در مقابل تَکانه‌ها، مهار تورم و گرانی، تقویت ارزش پول ملی و بازگرداندن ثبات به اقتصاد کشور و …..”، مجموعەای وعدە پوچ و توخالی داد کە تکرار وعدەهای احمدی نژاد و روحانی بە مردم ایران بودند .اما اقتصاد ایران بە همت مافیای قدرتمند سیاسی و رانت خوارِ بیت رهبری و سپاە پاسداران از جملە رۆسای ٣ قوە آنچنان در فساد غرق است کە یک دست کردن سە قوا در همراهی با سیاست های بیت رهبری و سرداران سپاە نیز نە تنها نمی تواند گرهی از مشکلات مردم ایران باز کند، بلکە در بر همان پاشنە قبلی خواهد چرخید. در دوران ٨سالە حکومت روحانی جدا از مشکلات نهادینە شدە در جامعە از قبیل سیرصعودی گرانی، تورم، بیکاری، تعطیلی مراکز کار و تولید، نزول مداوم ارزش پول ملی، گسترش فساد بە تاروپود جامعە، تشدید کارتن خوابی و گور خوابی، همراە با سرکوب شدید آزادیهای فردی و اجتماعی، کشتار و زندانی کردن مردم بە پا خواستە از جملە سرکوب خونین قیام دیماە ١٣٩٦ و آبان ماە ١٣٩٨ و خیزش مردمی و حق طلبانە خوزستان، معضل کمبود آب و برق و سوخت روزانە مردم نیز بە آن افزودە شد. ابراهیم رئیسی در آنجام وعدەهایش با معضلات بیان شدە کە خود از مسببین آن است و با اتخاذ سیاست های نئولیبرالی ،سفرە بی رمق مردم ایران را خالی تر و جامعە را هرچە بیشتر بە سوی بحران ، تباهی و نابودی سوق خواهد داد.
در عرصە سیاست خارجی نیز سیاست های رئیسی ، علی رغم آب و تاب دادن بە آن، همان سیاست های تعیین شدە از جانب خامنەای و سپاە پاسدارن است کە بنیاد آن بر دخالت در امور کشورهای همجوار، تقویت گروەهای وابستە تروریست جمهوری اسلامی بە قیمت هزینەکردن بیشتر از سفرە فقیرانە مردم ایران، ناامن کردن بیشتر منطقە، اصرار بر نابودی اسرائیل و فشار جهت کسب امتیاز در مذاکرات هستەای موسوم بە “برجام” خواهد بود، کە در آن پیروز نخواهد شد و با انزوای بیشتر رودررو است.
بیشرمانەترین سخنان رئیسی در عرصە حقوق بشر بود کە اعلام کرد ”ما مدافع واقعی حقوق بشر هستیم و سکوت در برابر ظلم و جنایت و تجاوز به حقوقِ انسان‌های بی گناه و بی دفاع را قبول نداریم”. این سخنان در حالی ایراد می شد کە از اوایل دهە شصت کە رئیسی در امور قضائی ایران درگیر بودە و بویژە در کشتار سال ١٣٦٧ هزاران زندانی در سیاە چالهای مرگ رژیم بە دستور “هیئت مرگ” کە نامبردە از مهرهای اصلی آن بود، قتل عام شدند. سخنان رئیسی در شرایطی ایراد شدند کە “سازمان عفو بین‌الملل” روز چهارشنبه، یک روز قبل از ادای سوگند نامبردە در رشته پیامی در توییتر “تحقیقات مستقل در مورد نقش رئیسی در کشتار سال ۱۳۶۷ را خواستار شد”.
در حالیکه در نتیجه شیوع موج پنجم ویروس کرونا در ایران روزانه صدها نفر جان خود را از دست می دهند و هنوز حتی 5 درصد از مردم نیز واکسینه نشده اند، ابراهیم رئیسی کوچکترین اشاره ای به این فاجعه، نکرد. یعنی در این مورد وضع همین خواهد بود که هست.
شکی نیست در جامعە متحول و پرتب و تاب ایران و در جریان اعتصابات کارگری و اعتراضات خیابانی، آنچە میتواند سرنوشت جامعە، حکومت و مردم را نهایتآ تعیین کند، نە طرح و برنامەهای رئیسی و سران جمهوری اسلامی ، بلکە میزان آگاهی ، سازماندهی و متشکل شدن کارگران و ستمدیدگان برای نبرد نهایی و خلاصی از سرکوب و کشتار نظام فاشیستی حاکم بر ایران است .