اخیرا «کنسرسیوم بین‌المللی روزنامه‌نگاران» تحقیقی اسنادی را تحت عنوان «اسناد پاندورا» منتشر کرد که در آن پرده از روی فرار مالیاتی ۳۳۰ تن از رهبران و سیاستمداران جهان برداشته شده است. طبق گفته این سازمان، تهیه این اسناد حاصل کار بیش از ۶۰۰ روزنامه‌نگار در ۱۱۷ کشور جهان است.
ابعاد فساد، غارت و ریاکاری حاکمان سیاسی نشان می دهد که چگونه سیستم سیاسی، بانکی ـ مالیاتی موجود جهان سرمایه داری این امکان را به حاکمان این نظام می‌دهد که میلیاردها دلار از ثروت و سامان کشورشان را که باید خرج بهداشت، درمان، مسکن، آموزش و رفاه مردم شود در حساب بانک‌های محرمانه و یا در املاک گران قیمت در پایتخت های اروپایی و آمریکایی برای خود و خانواده هایشان سرمایه گذاری می کنند.
ارتباط قدرت سیاسی و فساد مالی امر تازه ای نیست اما آنچه جدید است قدرت اتحاد روزنامه نگاران برای افشا فساد و ریاکاری حاکمان فاسد می باشد. حاکمانی که ثروت ملی و امکانات مردم کشور خود را با فعالیتهای پیچیده و غیرقانونی از کشور خارج و در کشورهای مختلف جهان سرمایه گذاری می کنند، بدون انکه نام و نشانی از خود بر جای بگذارند.
در لیست افشا شده از جمله رئیس جمهور کشور آذربایجان با چهارصد میلیون دلار پول دزدی، پادشاه اردن با بیش از صد میلیون دلار املاک، رئیس جمهور پاکستان و خانواده اش و تونی بلر نخست وزیر سابق انگلیس قرار دارند .
سرمایه داران و بویژه حاکمان فاسد با استخدام ارتشی از حسابداران، وکلا، مشاورین مالی و با استفاده از شبکه های غیر قانونی ارسال پول، بخش‌هایی از ثروت خود را از کانال تبهکاران و مافیای مالی و بانکی از کشوری به کشور و از قاره ای به قاره دیگر منتقل کرده و تحت نامها و شرکت های جعلی پولهای غارت شده را در خرید املاک، طلا، نفت و سهام سرمایه گذاری می کنند.
این اولین بار نیست که لیست دزدی‌ها و فساد نجومی حاکمان فاسد علنی شده و رسوایی های زیادی برای آنها بوجود می آورد. تونی بلر که در بریتانیا بیش از هر سیاستمداری از رعایت و اهمیت قانون حرف می زد و پادشاه اردن که کاسه گدایی در دست از پایتختی به پایتخت دیگر در حرکت است، علی اوف مستبد سبک مغز آذربایجان که با سلاح اسرائیلی و جهادیون عرب متحد ترکیه پیروزهایی در قره باغ بدست آورد، نمونه هایی از ریاکاری و فساد حاکمان هستند.
اهمیت این اسناد تنها در رسوا کردن و نشان دادن ریاکاری حاکمان فاسد نیست، بلکه در آن است که علیرغم فوق سری و محرمانه بودن این پول شویی ها، ارسال میلیاردها دلار ناشی از غارت و فساد نخبگان سیاسی و حکومتی، می توان میلیونها سند را در یک کار متحد و پیچیده روزنامه نگاران علنی کرد. افشای این اسناد نشان داد که مستبدین و حاکمان فاسد دیگر نه امنیتی برای ثروت نجومی خود دارند و نه بعد از سرنگونی و یا پایین آمدن از قدرت محل امنی را می توانند داشته باشند.
حاکمانی که مردم معمولی و محروم را بخاطر مسائل بسیار کوچکی به جرم نقض قانون روانه دادگاه و زندان می کنند، از هزینه بازنشستگان، معلولین، کودکان و مهاجرین می زنند و با وقاحت از نظم و دیسپلین مالی و حقوق مالیات دهنده حرف می زنند، چمدان چمدان و تن تن طلا و دلار را در پایتخت های اروپایی و امریکایی سرمایه گذاری می کنند.
سیستم مالی جهان، بانک‌ها و کارتل ها در این نقل و انتقال میلیاردها دلار ناشی از غارت و یا تجارت مواد مخدر نقش داشته و مسئول هستند. بدون شرکت بانک‌ها و حکومت ها، چگونه ممکن است میلیاردها دلار حاکمان فاسد و باندهای مافیایی از کشور و قاره ای به کشور و قاره دیگر منتقل کرد ؟
چگونه است که بانک‌ها و حکومت ها که برای ارسال چندصد دلار از مردم معمولی مدرک فراوان می خواهند، از منشا این ثروت افسانه ای و از اینکه چرا این میلیونها دلار قانونی منتقل نشده و مالیاتی برای آن پرداخت نگردیده است پرسشی نمی کنند ؟
مردم ایران تجربه دوره سلطنت پهلوی ها را دارند، که چگونه میلیاردها دلار را از ایران خارج کرده و هنوز بیش از چهار دهه بازماندگان خانواده پهلوی زندگی افسانه ای را دارند بدون آنکه حتی یک روز کار کرده باشند! تجربه حاکمان فاسد اسلامی را دارند که چگونه فساد سیستماتیک و رانت خواری، باعث به غارت رفتن میلیاردها دلار از سرمایه مردم می شوند .
شفاف سازی درآمد و ثروت حاکمان، غیر سری بودن میزان ثروت و سامان آنها، گزارشات سالانه و پریودی از میزان دارائی های حاکمان و خانواده و نزدیکان آنها، روشن و شفاف بودن منابع این درآمدها، بسته و ممنوع کردن کشورها و مناطقی که بخش عمده پول دزدی جهان را جذب کرده بدون انکه هیچ مالیاتی بدهند و هیچ پرسشی از منابع تامین این سرمایه ها بکنند و بالاخره وجود میدیای آزاد که بتوانند فعالیتهای مجرمانه مالی حاکمان فاسد را گزارش بدهند، می تواند در کاهش این غارت و فساد موثر باشند.
گریزگاههای مالی که ظاهراً قانونی هم هستند مناطقی از جهان هستند که پولشویی در آن امری عادی و رایج بوده و در ازای حق سرویسی که می گیرند و خدمات محرمانه ای که ارائه می دهند، ثروت غارت شده توسط حاکمان فاسد و سرمایه ناشی از فروش مواد مخدر و شبکه های تن فروشی، قمار و کازینو را «قانونی» می نمایند.
حاکمان فاسد و دزد در شرایطی که اکثر مردم کشورهای آنها در فقر و محرومیت زندگی می کنند، نه تنها امروز خود و خانواده و نزدیکانشان زندگی افسانه ای دارند، بلکه برای نسل های آینده خود هم ثروت و سامان بزرگی را ذخیره می کنند.
با توجه به حضور و وجود هزاران انسان شریف که در عرصه های میدیایی، قانونی و سیاسی فعال هستند، امید آن وجود دارد که غارتگران و حاکمان فاسد نتوانند به آسانی گذشته ثروت و سامان خود را مخفی کنند. باید این ریاکاران دزد و غارتگر را که از اهمیت و ضرورت رعایت قانون حرف می زنند، هر جا که هستند، افشا و رسوا نمود.