رژیم جنایتکار اسلامی کارگر جوان شورشی نوید افکاری را به چوبه دار آویخت تا هم انتقام کشته شدن یکی از مأموران امنیتی خود در جریان خیزش شیراز را گرفته باشد و هم زهر چشمی از جوانان شورشی و کارگران و مردمی که با اعتصابات و اعتراضات خود هراس مرگ به سر تا پای رژیم انداخته اند بگیرد. دژخیمان جمهوری اسلامی مطابق سناریوی از قبل آماده شده ابتدا نوید را زیر شکنجه وادار به اعتراف به قتل کردند تا بلکه بتواند با اعدام وی به عنوان یک قاتل از شعله ور شدن آتش خشم فروخورده مردم جلوگیری کنند. اما به رغم این تلاش های مذبوحانه اعدام نوید داغ ننگ دیگری بر پیشانی رژیم جنایتکار اسلامی کوبید و نوید افکاری به یکی از نمادهای مبارزه آزادیخواهانه در ایران تبدیل شد. اعدام نوید افکاری موج بی سابقه ای از خشم و اعتراض مردم و نهادهای مدافع حقوق انسانها و نهادهای ورزشی در داخل و خارج از کشور و در شبکه های اجتماعی را برانگیخته است. دولت های اروپایی که دفاع از حقوق بشر برای آنها همواره تابعی از منافع اقتصادی، سیاسی و دیپلوماتیک بوده است اینبار تحت فشار افکار عمومی به اعدام نوید افکاری اعتراض کرده اند. دولت آلمان در اعتراض به این قتل برنامه سفر ظریف به آلمان و از آنجا به دیگر کشورهای اروپایی را لغو کرده است. وزیر خارج فرانسه و سخنگوی اتحادیه اروپا نیز اعدام نوید را محکوم کردند. در حالی که رژیم جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته هر ساله رکورددار اعدام در سطح جهان بوده است، اما به ندرت با چنین موج سنگینی از اعتراض روبرو شده است. نوید افکاری کارگر گچ کار صدای اعتراض تهیدستان شهری، صدای اعتراض کارگران و پرستاران، صدای اعتراض دانشجویان، صدای اعتراض زندانیان سیاسی شکنجه شده در زندان ها بود. با دامن زدن به موج اعتراضات در داخل و خارج ایران نباید گذاشت این صداها خاموش شوند.
بنا به گفته حسن یونسی، وکیل نوید افکاری، در حال حاضر بیش از ۳۰ زندانی سیاسی حکم اعدام دارند. پیش از این، نام حدود ۱۰ نفر که به دلیل شرکت در اعتراضات دی ۹۶ و آبان ۹۸ به اعدام محکوم شده‌اند منتشر شده است. پنج نفر از شرکت کنندگان در اعتراضات دی‌ماه ۹۶ در استان اصفهان به اعدام محکوم شده‌اند. دادگستری اصفهان گفته است در پرونده‌های مربوط به اعتراضات دی۹۶ و آبان ۹۸ برای «هشت» نفر حکم اعدام صادر شده است. ماه گذشته، یکی از بازداشت‌شدگان اعتراضات دی۹۶ به نام مصطفی صالحی در زندان دستگرد اصفهان اعدام شد. از سوی دیگر امیرحسین مرادی سعید تمجیدی و محمد رجبی نیز که از شرکت‌کنندگان در اعتراضات آبان ۹۸ بودند به اعدام محکوم شده‌اند. منابع خبری مستقل از رژیم اسلامی اسامی حداقل ۳۳ زندانی سیاسی دیگر را در زندان های مختلف ذکر کرده اند که درحال حاضر حکم اعدام آنها صادر شده و زیر تیغ اعدام هستند.
رژیم جنایتکار اسلامی در هنگامه همه گیری و شیوع گسترده کرونا که برای مردم به زهری هراس افکن و کشنده تبدیل شده و هر شبانه روز صدها قربانی می گیرد، خود را برای دوره پسا کرونا آماده می کند. جمهوری اسلامی از یکسو با بازداشت و زندانی کردن رهبران و سازمان دهندگان اعتصاب های کارگری و اجرای حکم شلاق علیه آنها و شدت عمل در برابر اعتراضات خیابانی و از سوی دیگر با صدور احکام اعدام علیه دستگیر شدگان خیزش دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ و صدور احکام سنگین زندان برای زنان آزاده و دانشجویانی که در اعتراضات خیابانی شرکت کرده اند و همچنین با تحت فشار قرار دادن زندانیان سیاسی، می خواهد مردم معترض و جان به لب رسیده ایران را مرعوب سازد. رژیم با این اقدامات می خواهد جلو رشد هرگونه تحرک مبارزاتی را در سراسر ایران بگیرد.
رژیم جمهوری اسلامی در حالی که در بحران عمیق اقتصادی و سیاسی دست و پا می زند و در سطح جهان و منطقه بیش از پیش منزوی شده است و زیر فشار اعتصابات بی وقفه کارگری و جنبش های اعتراضی قدر قدرتی اش در انظار عمومی فرو ریخته است، شمشیر را از رو بسته است. این رژیم می خواهد در اوج درماندگی با تشدید فضای امنیتی و اعدام زندانیان سیاسی قدرت ماشین سرکوبش را به رخ مردمی بکشد که در منگنه همه گیر شدن ویروس کرونا و بیکاری و فقر و گرانی و بی حقوقی های سیاسی و اجتماعی قرار دارند. اعدام ناگهانی نوید افکاری و دفن پیکر آن در شب هنگام و تحت تدابیر شدید امنیتی، نه نشانه قدرت رژیم اسلامی، بلکه اقدامی از سر ضعف و درماندگی بر متن بحران همه جانبه ای است که در آن گرفتار آمده است. بدون تردید جمهوری اسلامی با اعدام نوید افکاری، بیش از پیش خشم و اعتراض مردم آزادیخواه ایران را نصیب خود خواهد ساخت.
در شرایطی که رژیم جمهوری اسلامی داس مرگ را بالای سر زندانیان سیاسی و دستگیر شدگان خیزش های سراسری دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ آویزان کرده است و می خواهد فضای شکنجه و اعدام را به بیرون زندان ها انتقال دهد، در چنین شرایطی لازم است با دامن زدن و گسترش اعتراضات خود به این رژیم جنایتکار نشان دهیم که دوران قتل های عمد دولتی به سر آمده است. تا زمانیکه که زندانی سیاسی وجود دارد و مجازات اعدام پا بر جا است خواست ممنوعیت حکم اعدام و دفاع از آزادی زندانیان سیاسی دفاع از حق همه محرومان این جامعه است تا بتوانند آزادانه اجتماع کنند، اعتصاب کنند، ابراز مخالفت کنند، صفوف خود را متحد و متشکل سازند، بی آنکه اسارت و شکنجه و کشتار در زندان ها، تهدید شان کند.