در آستانه فرار رسیدن ۸ مارس، روز جهانی زن هستیم. روز جهانى زن، روز اعلام همبستگی جهانی زنان، روز یادآوری مبارزه متحدانه زنان و مردان برابری خواه علیه کلیه وجوه نابرابری، روز اعلام تشدید مبارزه علیه تبعیض جنسیتی، روز اعلام نفرت از سنن و فرهنگ زن ستیز و مردسالارانه است. روزی در گرامیداشت نیمی از جمعیت جهان که ادامه نابرای و ستم بر علیه آنان بر وجدان بشریت عصر ما سنگینی می کند. اگر چه در نتیجه بیش از یک قرن مبارزه مردم آزادیخواه و برابری طلب، زنان در برخی از کشورها به بخشی از حقوق انسانی و اجتماعی خود دست یافته اند، اما در اکثر کشورهای جهان تا رهائی و برابری کامل هنوز راه درازی در پیش دارند.
ستم کشی زن در ایرانِ تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، ابعاد و اشکال به شدت ضد انسانی به خود گرفته است. تبعیض جنسیتی رسماً بعنوان یکى از ارکان اعتقادى رژیم، تبلیغ و تقدیس می شود. زن ستیزی بصورت قانون تدوین شده و توسط مراجع دینی، دادگاەهای دولتی، قواى انتظامى و حزب اللهی ها در سر هر کوی و برزن به اجرا گذاشته می شود. دستگاههای تبلیغاتی رژیم مدام در کارند تا درجه دوم بودن و فرودست بودن زن را حتی به خود وی نیز بقبولانند، او را مطیع و فرمانبر و مرد سالارى را به باور غیر قابل تغییر وى بدل کنند.
طی سالها حاکمیت رژیم اسلامی اگرچه زنان شرایط ضد انسانی دردناکی را تجربه کرده اند و این رژیم از همان روز اول بقدرت رسیدنش همواره به اشکال گوناگون تلاش در جاانداختن ابزارها و مکانیسم های زن ستیزانه داشته است، با این حال زنان به فرودستی خود نه تنها تمکین نکرده اند که به اشکال گوناگون علیه آن مبارزه کرده اند. ابعاد مبارزات مستمر و پیگیرانه توده ای زنان در طول دوران حاکمیت جمهوری اسلامی، آنقدر وسیع و نیرومند بوده که این رژیم هنوز و بعد از 43 سال حاکمیت فریادش علیه بدحجابی و بی حجابی زنان بلند است.
مقاومت زنان در مقابل قوانین ارتجاعی و ستمگرانه همواره یکی از ستون های اصلی مبارزه بر علیه این رژیم بوده است. زنان ایران به همین اعتبار صاحب نقش و جایگاه ویژه ای در تحولات و دگرگونی های سیاسی و اجتماعی ایران شده اند. زنان آزاده ایران دریافته اند که رهائی شان از مسیر ابراز وجود قاطعانه شان در مبارزه با كلیت رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی می گذرد.
مسلماً مبارزه برای تامین برابری زن و مرد، تنها امر زنان نیست، بلکه امر همه انسانی هایی از زنان و مردان است که در راه رهایی بشر از یوغ ستم و اختناق و استثمار مبارزه می کنند. مبارزه برابری طلبانه و آزادی خواهانه زنان، نباید محدود به مبارزه خود زنان باشد. مبارزه برای رهایی زن، مبارزه ای است که ملیت، جنسیت و سیاه و سفید نمی شناسد. سیستم سرمایه داری جهانی و گرایشات ملی و مذهبی عقب مانده این سیستم، حقوق و حضور فردی و جمعی زنان در عرصه های سیاسی و اجتماعی را تا جایی به رسمیت می شناسند که در خدمت بهره کشی از نیروی کار ارزان آنان باشد. نظام سرمایه داری، در جنگها، تبلیغات تجاری و اقتصادی و بهره کشی، همواره از زنان به عنوان ابزار استفاده می کنند. اما رهائی زن از قید ستم جنسیتی در گرو پیروزی در همه عرصه هایی است که در آن تبعیض و نابرابری بر اساس جنسیت جریان دارد.پیروزی هنگامی حاصل می شود که حقوق اجتماعی و سیاسی، حقوق اقتصادی، حقوق زن در خانواده به صورت قانون جاری و غیر قابل تخطی در آید.
امروز زنان آزادیخواه ایران در صفوف طبقه كارگر، در صفوف دانشجویان مبارز، در صفوف حركت های اعتراضی در محله ها و در محیطهای کار، در قالب مبارزه مادران جانباختگان و مادران زندانیان سیاسی، در عرصه های مختلف جنبش انقلابی كردستان و هر جا که نشانی از اعتراض و مبارزه و مقاومت هست، در خط مقدم قرار دارند و نمونه جسارت انقلابی و سرسختی در پیگیری خواست های بر حق خود هستند.
یکی از عرصه های حضور اجتماعی زنان، شرکت فعال در هر چه باشکوه برگزار کردن مراسم ۸ مارس، روز جهانی زن است. روز جهانی زن یک مناسبت فراحزبی، فراسازمانی و فرا کشوری است. تدارک برگزاری مراسم های این مناسبت هم بایستی با مشارکت فعالین عرصه های مختلف جنبش زنان، فعالین جنبش کارگری و مبارزین عرصه های مدنی و فرهنگی پیشرو صورت بگیرد. علنی بودن برگزاری مراسم، مشارکت شمار هر چه بیشتر زنان و مردان برابری طلب در آن از جمله شاخص های موفقیت سازمان دهندگان آن است. پیگیری زنان و مردان مبارز و برابری طلب در حفظ سنت روز جهانی زن، تا حدودی برگزاری این مراسم را به رژیم تحمیل کرده است و هر ساله، مردان و زنان، این روز را به اشکالی گوناگون گرامی می دارند. بدون شک امسال نیز، در ادامه سنت هر ساله تدارک برگزاری این مراسم ها از سوی فعالان جنبش زنان و توده زنان و مردان برابری طلب دیده شده است. بگذار تلاش های رژیم برای جلوگیری از برگزاری مراسم این روز را با حضور پر شمار خود در آن، خنثی کنیم.
در آستانه فرار رسیدن ۸ مارس، روز جهانی زن هستیم. روز جهانى زن، روز اعلام همبستگی جهانی زنان، روز یادآوری مبارزه متحدانه زنان و مردان برابری خواه علیه کلیه وجوه نابرابری، روز اعلام تشدید مبارزه علیه تبعیض جنسیتی، روز اعلام نفرت از سنن و فرهنگ زن ستیز و مردسالارانه است. روزی در گرامیداشت نیمی از جمعیت جهان که ادامه نابرای و ستم بر علیه آنان بر وجدان بشریت عصر ما سنگینی می کند. اگر چه در نتیجه بیش از یک قرن مبارزه مردم آزادیخواه و برابری طلب، زنان در برخی از کشورها به بخشی از حقوق انسانی و اجتماعی خود دست یافته اند، اما در اکثر کشورهای جهان تا رهائی و برابری کامل هنوز راه درازی در پیش دارند.
ستم کشی زن در ایرانِ تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، ابعاد و اشکال به شدت ضد انسانی به خود گرفته است. تبعیض جنسیتی رسماً بعنوان یکى از ارکان اعتقادى رژیم، تبلیغ و تقدیس می شود. زن ستیزی بصورت قانون تدوین شده و توسط مراجع دینی، دادگاەهای دولتی، قواى انتظامى و حزب اللهی ها در سر هر کوی و برزن به اجرا گذاشته می شود. دستگاههای تبلیغاتی رژیم مدام در کارند تا درجه دوم بودن و فرودست بودن زن را حتی به خود وی نیز بقبولانند، او را مطیع و فرمانبر و مرد سالارى را به باور غیر قابل تغییر وى بدل کنند.
طی سالها حاکمیت رژیم اسلامی اگرچه زنان شرایط ضد انسانی دردناکی را تجربه کرده اند و این رژیم از همان روز اول بقدرت رسیدنش همواره به اشکال گوناگون تلاش در جاانداختن ابزارها و مکانیسم های زن ستیزانه داشته است، با این حال زنان به فرودستی خود نه تنها تمکین نکرده اند که به اشکال گوناگون علیه آن مبارزه کرده اند. ابعاد مبارزات مستمر و پیگیرانه توده ای زنان در طول دوران حاکمیت جمهوری اسلامی، آنقدر وسیع و نیرومند بوده که این رژیم هنوز و بعد از 43 سال حاکمیت فریادش علیه بدحجابی و بی حجابی زنان بلند است.
مقاومت زنان در مقابل قوانین ارتجاعی و ستمگرانه همواره یکی از ستون های اصلی مبارزه بر علیه این رژیم بوده است. زنان ایران به همین اعتبار صاحب نقش و جایگاه ویژه ای در تحولات و دگرگونی های سیاسی و اجتماعی ایران شده اند. زنان آزاده ایران دریافته اند که رهائی شان از مسیر ابراز وجود قاطعانه شان در مبارزه با كلیت رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی می گذرد.
مسلماً مبارزه برای تامین برابری زن و مرد، تنها امر زنان نیست، بلکه امر همه انسانی هایی از زنان و مردان است که در راه رهایی بشر از یوغ ستم و اختناق و استثمار مبارزه می کنند. مبارزه برابری طلبانه و آزادی خواهانه زنان، نباید محدود به مبارزه خود زنان باشد. مبارزه برای رهایی زن، مبارزه ای است که ملیت، جنسیت و سیاه و سفید نمی شناسد. سیستم سرمایه داری جهانی و گرایشات ملی و مذهبی عقب مانده این سیستم، حقوق و حضور فردی و جمعی زنان در عرصه های سیاسی و اجتماعی را تا جایی به رسمیت می شناسند که در خدمت بهره کشی از نیروی کار ارزان آنان باشد. نظام سرمایه داری، در جنگها، تبلیغات تجاری و اقتصادی و بهره کشی، همواره از زنان به عنوان ابزار استفاده می کنند. اما رهائی زن از قید ستم جنسیتی در گرو پیروزی در همه عرصه هایی است که در آن تبعیض و نابرابری بر اساس جنسیت جریان دارد.پیروزی هنگامی حاصل می شود که حقوق اجتماعی و سیاسی، حقوق اقتصادی، حقوق زن در خانواده به صورت قانون جاری و غیر قابل تخطی در آید.
امروز زنان آزادیخواه ایران در صفوف طبقه كارگر، در صفوف دانشجویان مبارز، در صفوف حركت های اعتراضی در محله ها و در محیطهای کار، در قالب مبارزه مادران جانباختگان و مادران زندانیان سیاسی، در عرصه های مختلف جنبش انقلابی كردستان و هر جا که نشانی از اعتراض و مبارزه و مقاومت هست، در خط مقدم قرار دارند و نمونه جسارت انقلابی و سرسختی در پیگیری خواست های بر حق خود هستند.
یکی از عرصه های حضور اجتماعی زنان، شرکت فعال در هر چه باشکوه برگزار کردن مراسم ۸ مارس، روز جهانی زن است. روز جهانی زن یک مناسبت فراحزبی، فراسازمانی و فرا کشوری است. تدارک برگزاری مراسم های این مناسبت هم بایستی با مشارکت فعالین عرصه های مختلف جنبش زنان، فعالین جنبش کارگری و مبارزین عرصه های مدنی و فرهنگی پیشرو صورت بگیرد. علنی بودن برگزاری مراسم، مشارکت شمار هر چه بیشتر زنان و مردان برابری طلب در آن از جمله شاخص های موفقیت سازمان دهندگان آن است. پیگیری زنان و مردان مبارز و برابری طلب در حفظ سنت روز جهانی زن، تا حدودی برگزاری این مراسم را به رژیم تحمیل کرده است و هر ساله، مردان و زنان، این روز را به اشکالی گوناگون گرامی می دارند. بدون شک امسال نیز، در ادامه سنت هر ساله تدارک برگزاری این مراسم ها از سوی فعالان جنبش زنان و توده زنان و مردان برابری طلب دیده شده است. بگذار تلاش های رژیم برای جلوگیری از برگزاری مراسم این روز را با حضور پر شمار خود در آن، خنثی کنیم.