حزب کمونیست ایران

تشدید فشار مانع گسترش اعتراضات نیست

سران جمهوری اسلامی در این روزهای منتهی به سالگرد قتل حکومتی ژینا امینی و شروع خیزش “زن، زندگی، آزادی” بر شدت دستگیری ها، اعدام ها (از جمله اعدام در ملاء عام)، کشتن زیر شکنجه، احضار ها و تهدید ها افزوده اند. آنها ضمن عوض کردن تمام فرماندهان اصلی سپاه پاسداران در کردستان علیه مردم معترض و مبارز این منطقه بر میزان توحش در زندان ها و در بیرون افزودند. دادسرائی در بوکان در روز پنجشنبه 22 تیر احضاریه ای برای 54 وکیلی فرستاده که پیشتر بیانیه‌ای را در حمایت از خانواده (ژینا) امینی منتشر کرده‌ بودند. در همین روز “شیرین حسین‌ پوری، فریبا حسین‌ پوری، شیما حسین‌ پوری، شهروز حسین‌ پوری و رحمان اسماعیلی” پنج تن از اعضای خانواده “آزاد حسین‌ پوری” از جانباختگان اعتراضات انقلاب ژینا توسط اداره اطلاعات مهاباد احضار و مورد بازجویی قرار گرفتند. در همین روز چهار دختر نوجوان در رشت صرفا به دلیل رقصیدن با موی افشان بازداشت شدند.

علی روحی، پدر حمیدرضا روحی، از جانباختگان خیزش انقلابی ژينا در تهران، در روز ۲۰ تیر بدلیل دادن فرخوان جهت برگزاری مراسم سالروز فرزند جانباخته اش دادگاهی گردید.

در روزهای ۱۸ تا ۲۰ تیر دست‌کم ۱۲ شهروند و فعال کرد بازداشت شدند. در همین روز چندین نفر در ملاء عام و در زندان ها به دار آویخته شده و دو مبارز مقاوم به نامهای پیمان گلوانی، 24 ساله، اهل مهاباد و موسی اسماعیلی، 35 ساله، و اهل روستائی در اطراف پیرانشهر توسط جلادان زندان اورمیه زیر شکنجه های هولناک جان باختند.

درست در همین روزها که رژیم کوشیده به خیال خام خود جامعه را در وحشت فرو برده، ایران مهد مبارزه و اعتراض بوده است. مبارزات و اعتراضات آنقدر زیاد است که در اینجا تنها به چند مورد از مبارزه و اعتراض در یک هفته اخیر اشاره میشود.

روز پنجشنبه 22 تیر ماه جمعی ازکارکنان بیمارستان میلاد تهران در نسبت به بی توجهی مقامات به فراهم کردن امکان درمان رایگان برای افراد تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی اعتراض کردند. در همین روز فعالین دانشجویی دانشگاه تهران در اعتراض به پذیرش نیروهای حشدالشعبی به عنوان دانشجو، طی انتشار بیانیه ای اعلام کردند “پس نمی‌نشینیم دست روی دست نمی‌گذاریم و به شما اجازه حذف و انکار برابری‌‌طلبان و آزادی‌خواهان را نمی‌دهیم.

بازنشستگان کارگری به روال چهارشنبه های گذشته  در 21 تیر در شهرهای کرمانشاه، تهران، اصفهان، اردبیل و یزد با برپایی تجمعاتی نسبت به وضعیت بد معیشتی و عدم تحقق خواسته‌هایشان اعتراض کردند

شماری از کارکنان و پرسنل شرکت پلیمر آریا ساسول بوشهر روز چهارشنبه 21 تیرماه برای چندمین بار دست از کار کشیدند.  آنها خواستار 7 ماه حقوق موقعه و افزایش حقوق و بهبود وضعیت شغلی خود می باشند.

برپایه گزارشات دریافتی روز سه‌شنبه ۲۰ تیرماه جمعی از بازنشستگان کشوری در شهرهایی مانند، یزد، کرمانشاه، کرج، سنندج، اردبیل و ممسنی استان فارس متعاقب فراخوان از پیش اعلام‌شده و در اعتراض به عدم تحقق خواسته‌هایشان مقابل ساختمان صندوق بازنشستگی محل سکونت خود برای افزایش حقوق و مزایا دست به تجمع زدند.

روز دوشنبه 19 تیرماه شمار زیادی از ساکنان استان مازندران در اعتراض به کمبود آرد برای تهیه نان مردم و مسافران جلوی نانوایی ها دست به برگزاری تجمع زدند.

روز دوشنبه 19 تیرماه،شمار زیادی از بازنشستگان مخابرات در شهرهای مختلف ایران در اعتراض به اجرا نشدن مطالبات خود تجمع اعتراضی برگزار کردند.

براساس گزارشات منتشرشده،روز دوشنبه 19 تیرماه جمعی از مردم زاهدان و سیستان و بلوچستان،ضمن ایجاد صف های طولانی در مقابل اداره آب و فاضلاب و اداره برق به کمبود آب و برق اعتراض کردند.

روز یکشنبه 18 تیرماه شماری از کارگران شاغل در شرکت “او.دی.سی.سی” واقع در پتروشیمی گچساران در محل کار خود دست به تجمع اعتراضی زدند. کارگران در کنار سایر مطالبات خواستار تعیین تکلیف وضعیت شغلی خود، افزایش دستمزدها، کاهش ساعات کاری و همچنین اجرای طرح طبقه بندی مشاغل می باشند.

صبح روز شنبه 17 تیرماه جمعی از کارگران پیمانکاری ارکان ثالث وزارت نفت با برپایی تجمعی مقابل نهاد ریاست جمهوری خواستار پیگیری موضوع حذف پیمانکاران از وزارت نفت شدند.

به گفته کارگران ارکان ثالث: قریب به 105 هزار نفر به صورت شرکتی در شرکت‌های دولتی تابعه وزارت نفت اعم از شرکت گاز، نفت، حفاری، پالایش، پخش فرآورده‌های نفتی مشغول کار هستند که در خواست همه آن‌ها خروج شرکتهای پیمانکاری و عقد قرارداد مستقیم با وزارت نفت است.

شهروندان زاهدان در روز جمعه 16 تیر در راهپیمایی اعتراضی خود همچنین خواهان آزادی زندانیان سیاسی از جمله عباس دریس و توماج صالحی شدند. آنها همچنین با در دست گرفتن پلاکاردی با نوشته «مرگ بر خامنه‌ای»، شعار «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» سر دادند.

این اعتراضات در محتوای واقعی خود عرصه های جدایی ناپذیر از انقلاب زن، زندگی، آزادی هستند و  از آن نیرو می گیرند. انقلابی که گریبان رژیم جمهوری اسلامی را تا سرنگونی انقلابی این رژیم رها نخواهد ساخت.