هر روز که میگذرد مبارزات و اعتراضات کارگران و توده های محروم ایران علیه رژیم اسلامی وسعت و عمق بیشتری می یابد. اعتراضات و خواست‌ها، در سطح محلی و از نیازهای فوری آغاز و با شتابی قابل توجه به خواستهای سیاسی و پایه ای تری تبدیل می شوند. تغییر رژیم، سرنگونی حکومت اسلامی و لغو سیستم ولایت فقیه، به خواستی همه گیر و عمومی در گستره جغرافیایی وسیعتری تبدیل شده است.
فیلم ها و گزارش هایی که در شبکه های اجتماعی منتشر شده نشان می دهد، روز شنبه دوم مرداد ماه، همزمان با دهمین روز اعتراضات مردم خوزستان، در شهر تبریز تظاهراتی به حمایت از اعتراضات خوزستان برپا شده است. مردم تظاهر کننده شعار ” اتحاد آذربایجان- خوزستان” سر داده اند.
در عین حال امروز یازدهمین روز تظاهرات اعتراضی مردم در خوزستان است. این تظاهرات در اعتراض به تشنگی و کم آبی در این استان آغاز شد و شعارها و خواست های آن به تدریج متوجه کل سیستم حاکم بر ایران و علی خامنه ای شده است. تظاهرات خوزستان، مورد حمایت گسترده ای در سطح جهان و ایران قرار گرفته است. از جمله کارگران اعتصابی نفت و گاز و پترو شیمی، کارگران اعتصابی هفته تپه، گروه های مختلف کارگران، بازنشستگان، فرهنگیان، هنرمندان و مدافعان حقوق بشر از مردم خوزستان حمایت کرده اند. در روزهای گذشته در برخی از شهرهای دیگر تظاهراتی در حمایت و همبستگی با مردم خوزستان برگزار شد. تبریز نخستین کلان شهری است که به این اعتراضات پیوسته و همبستگی خود را با مردم خوزستان اعلام کرده است.
بیش از چهل سال غارت و دزدی، فساد و بی کفایتی حاکمانِ جمهوری اسلامی، وضعیت را آنچنان خراب و در مواردی غیر قابل بازگشت به شرایط نرمال کرده است، که دیگر، خواست تغییر رژیم یکی از پیش شرط های ضروری تامین آب و برق، کار و مَسکن شده است.
مردم خوزستان از نابودی مزارع، منابع آبی، نخلستانها، از بیکاری و تبعیض زبانی و فرهنگی علیه مردم عرب خوزستان به ستوه آمده اند. خوزستان بر دریایی از نفت و گاز بنا شده است و مردم آن شاهد به غارت رفتن منابع طبیعی خود بوده و نه تنها نتوانسته اند از آن ثروت میلیاردی و هنگفت در جهت بهتر کردن شرایط زیستی خود استفاده کنند، بلکه بدلیل داشتن همان منابع طبیعی با سیاستهای پاکسازی قومی، با عرب ستیزیِ سیستماتیک، با سیاست خشک سازی و به شوره زار کردن بخشی از خوزستان روبرو شده اند. توفان شن، بی آبی و بی برقی، بیکاری، عدم وجود امکانات درمانی، گرانی، به نابودی کشاندن بخش کشاورزی و ایجاد مانع بر سر راه استخدام مردم عرب در ادارات دولتی، بخشی از دستاوردهای جمهوری اسلامی ایران برای مردم خوزستان است.
مردم خوزستان در گرمای پنجاه درجه بدون آب آشامیدنی هستند، حتی دام ها و گاومیش های آنها در رودخانه های خشک شده و در آبهای شور شده از بی آبی له له زده و دسته دسته از بین میروند.
سیاست رژیم اسلامی در برابر این مردم و در مقابل مردم ایران و جهان، تکرار همان یاوه گویی و دروغ‌ها، همان دشمن سازیهای کلیشه ای، قطع اینترنت و جلوگیری از پخش آزاد اخبار، دستگیری و شکنجه معترضین و گُسیل نیروهای سرکوبگر با توپ و تانک به منطقه است.
این بار به مدد پایداری مردم خوزستان و بویژه مردم عرب آن دیار، بدلیل وجود رسانه های مجازی و بدلیل خشم و نفرت عمومی از حکومت اسلامی در سطح ایران، حمایت‌های مردمی از خوزستان در ایران و در جهان ابعاد بسیار وسیعتری داشته است.
حضور توده وسیع جوانان خشمگین و مصمم که حکومت اسلامی امید به آینده را در آنها نابود کرده است، حضور پر رنگ زنان، تنوع زبانی، فرهنگی و ملی معترضین، حضور هنرمندان، روشنفکران، ورزشکاران، روزنامه نگاران و نویسندگان در حمایت از مردم خوزستان، سرکوب مردم را برای رژیم دشوار تر کرده است.
پیروزی مردم خوزستان در گرو سراسری شدن مبارزات، در گرو زمین گیر کردن نیروهای سرکوبگر حکومت در اقصی نقاط ایران و مستلزم به میدان آمدن و اتحاد هرچه بیشتر توده های محروم و زحمتکش، به میدان آمدنِ بیشتر کارگران و سراسری شدن این اعتراضات است. بدون شک نتیجه این دور اعتراضات در خوزستان هرچه باشد، رابطه مردم و حکومت به شرایط و تناسب قوای پیش از این اعتراضات بر نخواهد گشت.
مبارزات مردم خوزستان بار دیگر و با قدرت بیشتر ستم و تبعیض موجود و سیستماتیک علیه اقلیت های ملی و مذهبی در ایران را به جلو صحنه آورده است و انکار این تبعیضات و ستمِ سنگین نه برای حکومت اسلامی و نه برای اپوزیسیون ناسیونالیست و افراطی ایرانی ممکن و مقدور است.
مردم کردستان که بیش از چهار دهه است در زیر بار سنگین ستم و تبعیض حکومت اسلامی قرار دارند، تمام قد و با همه امکانات موجودِ خود، از مبارزات و خواستهای انسانی مردم خوزستان از لغو تبعیض علیه مردم عرب در خوزستان و از مبارزات کارگری و توده ای علیه رژیم و برای تحقق آزادی و برابری دفاع خواهند کرد. باید به استقبال همبستگی مبارزاتی مستحکم ترِ مردمِ هم سرنوشت کردستان و خوزستان و آذربایجان و دیگر مردم استثمار شده و ستمدیده در سراسر ایران رفت.