دانشگاهها در ایران همواره نبض پر تپش جامعه بوده اند. در دوره سه ماهه گذشته مدارس نیز در کنار دانشگاهها همین جایگاه را پیدا کردند. امروز بیش از دو میلیون دانشجو و پانزده میلیون دانش آموز به معضل بزرگ و حل نشدنی حکومت اسلامی تبدیل شده اند.
حاکمان اسلامی تلاش بسیار کردند تا دانشگاه و مدارس را به حوزه های مذهبی تبدیل کنند و یک مشت آخوند و بسیجِ تهی مغز و مرتجع، مدیریت مراکز آموزشی و محتوای دروس تحصیلی را تعیین کنند. فراتر از آموزش خرافات و داده های قرون وسطایی، آخوندها و بسیجِ حاکم بر فضای دانشگاهی در صدد هستند که شیوه زندگی، روابط اجتماعی، ارزش های فرهنگیِ دانشجویان و دانش آموزان را هم چهارده قرن به عقب بر گردانند.
دانشگاه و فضای آموزشی به پادگان شباهت بیشتری دارد تا به محیط آموزشی در قرن بیست و یکم. اخراج استادان و معلمین آزادیخواه و شریف، ستاره دار کردن و محروم کردن دانشجویان از تحصیل، زندانی کردن استادان و دانشجویان، بر پا کردن و تقویت انجمن ها و نهادهای اسلامی، آوردن مزدوران لباس شخصی و نیروهای نظامی و امنیتی به محیط دانشگاه، امتیاز دادن به اعضاء خانواده و وابستگانِ نیروهای حکومتی برای تحصیل در دانشگاه ها، کلاً فضای دانشگاه و محیط آموزشی را به پادگان و یا حوزه و حجره های طلاب و آخوندی تغییر داده است.
حاکمان اسلامی به این همه تلاش‌های ارتجاعی و ضد آموزشی هم بسنده نکرده، مراکز آموزشی را پر از مسجد و حسینیه، آخوند و مبلغ مذهبی، حتی آخوندهای سیار کرده اند. گزینش دانشجو و استخدام معلم و استاد از هفت خوان کنترل امنیتی میگذرد و بسیاری از انسان‌های شریف و با کفایت، به بهانه های امنیتی، اساساً اجازه راه یافتن به مراکز آموزش عالی را ندارند.
حاکمان اسلامی نه دانشگاه را می شناسند، نه سواد و دانش لازم را برای حضور در دانشگاه دارند، حتی با زبان دانشجو و دانشگاه هم آشنا نیستند. تهدید و تحقیر دانشجویان، توهین های پیاپی به کادر آموزشی و به خود دانشجویان از حرکات مشترک این آخوند – پاسدارهای سخنران در دانشگاهها بود. در روز ۱۶ آذر شهردار تهران عملاً چون یک لات و لومپن زورگو با دانشجویان روبرو شد، که پاسخ شایسته را با صوت زدن و فریادها و شعارهای دانشجویان دریافت کرد. حکومت که در تلاش بود دانشگاه را به حوزه مذهبی تبدیل کند، اینک آخوندها و مراکز مذهبیِ حکومتی با خشم و نفرت وسیع و سراسری مردم روبرو هستند .
با سرنگونی حکومت اسلامی، مدارس و دانشگاهها هم جایگاه شایسته خود را مبتنی بر علم و دانش بدست خواهند آورد. تلاش ارتجاعی رژیم برای پادگانی، امنیتی و حوزه ایی کردن مراکز آموزشی با شکست روبرو می شود. جدایی مذهب از آموزش و پرورش، بستن مراکز اسلامی در محیط های آموزشی از نخستین دست آوردهای پیروزی انقلاب خواهد بود.