روز دوشنبه 24 مرداد، ساکنانِ معترضِ شهرکُرد با شعار “مرگ بر رئیسی” مقابل استانداریِ استان چهار محال و بختیاری گرد آمدند تا خشم خود علیه ناتوانی این حاکمیت در تامین آب مردم را بیان کنند. چندین شهر و روستای استان مذکور ده روز است که در این روزهای سوزانِ سال با مشکل کم آبی روبرو هستند و مسئولینِ مربوطه جز دادن وعده های پوچ، اقدامی جدی در جهت تامین آب برای ساکنان این استان انجام نداده اند. سیل دو هفته پیش، آب شهر را کدر و چشمه کوهرنگ را از مدار آبرسانی خارج کرد. مسئولین گوناگون از آن زمان تاکنون برای حل مشکل آب، امروز به فردا کرده و در پی خریدن زمان بودند که با اعتراض مردم روبرو شدند.
مردم معترض در حالیکه با شعار “زاده سرچشمه‌ایم، تشنه‌ایم، تشنه‌ایم” به طرف استانداری راهپیمایی میکردند که مورد حمله نیروهای سرکوبگر قرار گرفتند. آنها با شعار “بی شرف، بی شرف” و “فقط کف خیابون، به دست میاد حقمون” سرکوبگران را عقب زده تا به استانداری رسیدند. در آنجا نیز آنها شعار دادند: “استاندار حیا کن، صندلی رو رها کن!” ولی مقامات شهر و از جمله امام جمعه، که سیل اخیر را “امتحان الهی” خوانده بود، از روبرو شدن با مردمِ ناراضی خودداری کردند.
خبرگزاری دولتی ایران (ایرنا) خبر داد که “تنش آبی” در هفت شهر و ۳۴ روستای استان چهارمحال و بختیاری موجب اعتراض مردم شده است. رسانه های تحت سانسور تلاش کردند تا ضمن اشاره به بعضی واقعیات، مردم را نسبت به اقدامات کابینه رئیسی امیدوار نگه دارند. آنها نبود زیرساخت و تصفیه‌خانه‌های مناسب را از عوامل بی آبی اخیر به حساب آورده و فقدان آنها را به ناتوانی دولت روحانی نسبت دادند. اما مردم معترض در شهرکرد با تکرار “مرگ بر رئیسی” به این فریبکاری ها جواب دادند.
چهار محال و بختیاری به عنوان “آب‌خیزترین” استان کشور شناخته شده است. جمهوری اسلامی چند سال پیش با طرح هایی غیرکارشناسانه از طریق دو تونلِ “بهشت آباد” و “گلاب” بخشی از آب این استان را به اصفهان انتقال دادند. این طرح در زمان احمدی نژاد طرح ریزی شده و در زمان روحانی اجرایی شد. مردم منطقه به اشکال گوناگون به اقدامات کابینه های مذکور اعتراض کردند. مردم می گفتند آب شُربِ مردم باید در هر نقطه‌ای از کشور تامین شود، اما نباید به واسطه طرح‌های انتقال، آبِ مردمِ دیگر نقاط نابود شوند. یک کارشناس در همان زمان گفت چهارمحال و بختیاری، استان مرتفعی است و مناطق آبرفتیِ چندانی ندارد و بخش عمدهِ نیاز آبی این استان از طریق منابع زیرزمینی تامین می‌شود. اجرای طرح تونل زیرزمینیِ انتقال آبِ بهشت‌آباد موجب بی‌خانمانی ۶۰ درصدِ جمعیت چهارمحال و بختیاری می‌شود و به ۶۰درصد از منابع این استان نیز خسارت وارد می‌کند. ولی روسای جمهور و مسئولین وقت در جواب مردم معترض طبق معمول به سرکوب و در برابر کارشناسان به فریبکاری توسل جُستند. اجرای طرح های مذکور به لحاظ سیاسی لازم تشخیص داده شده بود.
مشکل کم آبی در استان چهار محال و بختیاری بخشی از مشکلات سراسری شهر ها و روستاهای مناطق وسیعی از ایران است. این مشکلات در فلاتِ نیمه خشک ایران بدلیل دزدی و فساد، رانتخواری و عدم کاردانی در مدیریت آب، رویداده است. بسیاری از کارشناسان، دولت ششم جمهوری اسلامی ایران به ریاست اکبر هاشمی رفسنجانی را آغازگر پروژه‌های رانتی و بی‌حساب در سد سازی و مدیریت منابع آب در ایران می‌دانند. او، که سپاه پاسداران را وارد پیمانکاری و ساخت و ساز نمود، بودجه‌های کلان برای ساخت سدهای آبی در سراسر کشور را به بهانه تولید برق و مدیریت منابع آبی، در اختیار آن ارگان نهاد. ساخت غیر کارشناسانه سد ها که عمدتاَ توسط قرارگاه خاتم الانبیا و پیمانکاران آن انجام گرفته و ناندانی بوده و یا به دلایل سیاسی ساخته شده اند از آن زمان شروع شد. یکی از برجسته‌ترین موارد در ساخت غیر اصولی سدهای آبی در کشور که منجر به تخریب گسترده اِکوسیستم‌های پایین دستِ رودخانه شده، سد گتوند در خوزستان است. این سد که بر روی رودخانه کارون بنا شده، با ارتفاع ۱۸۰ متر از پی، به عنوان بلندترین سد خاکی ایران شناخته می‌شود که توسط شرکت‌های «سپاسد» و «مَهاب قدس» وابسته به سپاه پاسداران ساخته شد. حجم نمکِ انباشته شده در مخزن این سد ۱۰,۵ میلیون تن اعلام شده که به گفته کارشناسان، در جریان سیل بخشی از این نمک‌ها به رودخانه کارون تخلیه شده است. یک متخصص در جمعبندی نتایج سد سازی ها در جمهوری اسلامی گفت سدهایی در کشور ساخته شده‌اند که بنا بر اعتراف خودشان سدهای سیاسی هستد. این سدها بیشتر در جهت پر کردن جیب مافیاهای اقتصادی از جمله قرارگاه خاتم و آستان قدس ساخته شده اند.
سدهای مذکور در مواردی به بهانه تامین برق کشور ساخته شده اند. طبق اعلام منابع رسمی در سال 1400 سدها تنها ۱۵ درصد ظرفیت تولید برق ایران را تأمین می‌کنند. این در حالی‌ست که به دلیل عملکرد غیر تخصصیِ شرکت‌های پیمانکاریِ تحت نظر سپاه در ساخت و تأسیس سدها بر روی رودخانه‌ها، این سدها حتی نقش مؤثری در کنترل بخش اعظمی از سیلاب‌های مخرب در سراسر کشور را ندارند.
مبارزات شهروندان چهار محال و بختیاری و بویژه اهالی شهر کرد در روز دوشنبه 24 مرداد بخشی از مبارزات گسترده تری است که از مدتها قبل شروع شده و در آینده با تشدید بی آبی وسیعتر نیز خواهد شد.
روز دوشنبه 24 مرداد، ساکنانِ معترضِ شهرکُرد با شعار “مرگ بر رئیسی” مقابل استانداریِ استان چهار محال و بختیاری گرد آمدند تا خشم خود علیه ناتوانی این حاکمیت در تامین آب مردم را بیان کنند. چندین شهر و روستای استان مذکور ده روز است که در این روزهای سوزانِ سال با مشکل کم آبی روبرو هستند و مسئولینِ مربوطه جز دادن وعده های پوچ، اقدامی جدی در جهت تامین آب برای ساکنان این استان انجام نداده اند. سیل دو هفته پیش، آب شهر را کدر و چشمه کوهرنگ را از مدار آبرسانی خارج کرد. مسئولین گوناگون از آن زمان تاکنون برای حل مشکل آب، امروز به فردا کرده و در پی خریدن زمان بودند که با اعتراض مردم روبرو شدند.
مردم معترض در حالیکه با شعار “زاده سرچشمه‌ایم، تشنه‌ایم، تشنه‌ایم” به طرف استانداری راهپیمایی میکردند که مورد حمله نیروهای سرکوبگر قرار گرفتند. آنها با شعار “بی شرف، بی شرف” و “فقط کف خیابون، به دست میاد حقمون” سرکوبگران را عقب زده تا به استانداری رسیدند. در آنجا نیز آنها شعار دادند: “استاندار حیا کن، صندلی رو رها کن!” ولی مقامات شهر و از جمله امام جمعه، که سیل اخیر را “امتحان الهی” خوانده بود، از روبرو شدن با مردمِ ناراضی خودداری کردند.
خبرگزاری دولتی ایران (ایرنا) خبر داد که “تنش آبی” در هفت شهر و ۳۴ روستای استان چهارمحال و بختیاری موجب اعتراض مردم شده است. رسانه های تحت سانسور تلاش کردند تا ضمن اشاره به بعضی واقعیات، مردم را نسبت به اقدامات کابینه رئیسی امیدوار نگه دارند. آنها نبود زیرساخت و تصفیه‌خانه‌های مناسب را از عوامل بی آبی اخیر به حساب آورده و فقدان آنها را به ناتوانی دولت روحانی نسبت دادند. اما مردم معترض در شهرکرد با تکرار “مرگ بر رئیسی” به این فریبکاری ها جواب دادند.
چهار محال و بختیاری به عنوان “آب‌خیزترین” استان کشور شناخته شده است. جمهوری اسلامی چند سال پیش با طرح هایی غیرکارشناسانه از طریق دو تونلِ “بهشت آباد” و “گلاب” بخشی از آب این استان را به اصفهان انتقال دادند. این طرح در زمان احمدی نژاد طرح ریزی شده و در زمان روحانی اجرایی شد. مردم منطقه به اشکال گوناگون به اقدامات کابینه های مذکور اعتراض کردند. مردم می گفتند آب شُربِ مردم باید در هر نقطه‌ای از کشور تامین شود، اما نباید به واسطه طرح‌های انتقال، آبِ مردمِ دیگر نقاط نابود شوند. یک کارشناس در همان زمان گفت چهارمحال و بختیاری، استان مرتفعی است و مناطق آبرفتیِ چندانی ندارد و بخش عمدهِ نیاز آبی این استان از طریق منابع زیرزمینی تامین می‌شود. اجرای طرح تونل زیرزمینیِ انتقال آبِ بهشت‌آباد موجب بی‌خانمانی ۶۰ درصدِ جمعیت چهارمحال و بختیاری می‌شود و به ۶۰درصد از منابع این استان نیز خسارت وارد می‌کند. ولی روسای جمهور و مسئولین وقت در جواب مردم معترض طبق معمول به سرکوب و در برابر کارشناسان به فریبکاری توسل جُستند. اجرای طرح های مذکور به لحاظ سیاسی لازم تشخیص داده شده بود.
مشکل کم آبی در استان چهار محال و بختیاری بخشی از مشکلات سراسری شهر ها و روستاهای مناطق وسیعی از ایران است. این مشکلات در فلاتِ نیمه خشک ایران بدلیل دزدی و فساد، رانتخواری و عدم کاردانی در مدیریت آب، رویداده است. بسیاری از کارشناسان، دولت ششم جمهوری اسلامی ایران به ریاست اکبر هاشمی رفسنجانی را آغازگر پروژه‌های رانتی و بی‌حساب در سد سازی و مدیریت منابع آب در ایران می‌دانند. او، که سپاه پاسداران را وارد پیمانکاری و ساخت و ساز نمود، بودجه‌های کلان برای ساخت سدهای آبی در سراسر کشور را به بهانه تولید برق و مدیریت منابع آبی، در اختیار آن ارگان نهاد. ساخت غیر کارشناسانه سد ها که عمدتاَ توسط قرارگاه خاتم الانبیا و پیمانکاران آن انجام گرفته و ناندانی بوده و یا به دلایل سیاسی ساخته شده اند از آن زمان شروع شد. یکی از برجسته‌ترین موارد در ساخت غیر اصولی سدهای آبی در کشور که منجر به تخریب گسترده اِکوسیستم‌های پایین دستِ رودخانه شده، سد گتوند در خوزستان است. این سد که بر روی رودخانه کارون بنا شده، با ارتفاع ۱۸۰ متر از پی، به عنوان بلندترین سد خاکی ایران شناخته می‌شود که توسط شرکت‌های «سپاسد» و «مَهاب قدس» وابسته به سپاه پاسداران ساخته شد. حجم نمکِ انباشته شده در مخزن این سد ۱۰,۵ میلیون تن اعلام شده که به گفته کارشناسان، در جریان سیل بخشی از این نمک‌ها به رودخانه کارون تخلیه شده است. یک متخصص در جمعبندی نتایج سد سازی ها در جمهوری اسلامی گفت سدهایی در کشور ساخته شده‌اند که بنا بر اعتراف خودشان سدهای سیاسی هستد. این سدها بیشتر در جهت پر کردن جیب مافیاهای اقتصادی از جمله قرارگاه خاتم و آستان قدس ساخته شده اند.
سدهای مذکور در مواردی به بهانه تامین برق کشور ساخته شده اند. طبق اعلام منابع رسمی در سال 1400 سدها تنها ۱۵ درصد ظرفیت تولید برق ایران را تأمین می‌کنند. این در حالی‌ست که به دلیل عملکرد غیر تخصصیِ شرکت‌های پیمانکاریِ تحت نظر سپاه در ساخت و تأسیس سدها بر روی رودخانه‌ها، این سدها حتی نقش مؤثری در کنترل بخش اعظمی از سیلاب‌های مخرب در سراسر کشور را ندارند.
مبارزات شهروندان چهار محال و بختیاری و بویژه اهالی شهر کرد در روز دوشنبه 24 مرداد بخشی از مبارزات گسترده تری است که از مدتها قبل شروع شده و در آینده با تشدید بی آبی وسیعتر نیز خواهد شد.