طی خبر رسیده توسط همبندان علیرضا ثقفی، ایشان نزدیک به یکماه است که از مصرف دارو در زندان کچویی خودداری می کند و دلیل ایشان به همبندیان این است که داروها تاثیری ندارد. اینکه این داروها غیراستاندارد باشند امکان اش وجود دارد و علیرضا ثقفی بسیار در این موارد حساس است و چند دهه است که دارو مصرف می کند و می داند که تاثیر دارو بر او چگونه است.
متاسفانه از زمان ربودن هاله صفرزاده و علیرضا ثقفی بدون حتی نشان دادن حکم در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۴۰۰ تاکنون وضعیت نگهداری آنها در زندان کچویی نامشخص است.
آنها به خاطر خواست زندگی بهتر برای زحمتکشان و مقابله با فساد، اختلاس ، نابرابری و حق زندگی انسانی در زندان نگه داشته شده اند که از پایین ترین استانداردهای زندان برخوردار است.
جرمی که به آنها نسبت داده می شود تا به امروز در هیچ دادگاه کشور متمدنی ثابت نشده است که این نوع فعالیت ها جرم است و بسیاری مانند آنها جایزه های شجاعت و لیاقت انسانی برای فعالیت های انسانی می گیرند در حالی که علیرضا ثقفی و هاله صفرزاده را به زندان جرایم عادی منتقل کرده اند. علیرضا ثقفی و هاله صفرزاده حتی از دیگر زندانیان اجتماعی و کارگری دور نگه داشته می شوند که بطور مشخص آقای اسماعیل عبدی در همان زندان و در بند قرنطینه نگه داری می شود تا مبادا ثقفی و عبدی این دو فعال کارگری همدیگر را ببینند.
طبق کنوانسیون های بین المللی این نوع برخورد با زندانیان محکوم و قابل پیگیری است.
کانون مدافعان حقوق کارگر از تمامی نهادهای بین المللی از جمله صلیب سرخ می خواهد که به وضعیت زندانیان در ایران رسیدگی کند و نباید اجازه دهند که ایران از ورود یک هیئت تحقیق برای بررسی وضعیت زندانیان به ایران جلوگیری کند.
زندانیان کارگری اجتماعی-سیاسی در طول حیات حکومت جمهوری اسلامی همانند اسیر با آنها برخورد شده است و از کوچکترین حقوق انسانی که همانا نیازهای پزشکی و دارو است نیز محروم هستند.
نیروهای اجتماعی باید در مقابل یکی دیگر از ترفندهای سرکوب کارگران که همانا داروهای غیراستاندارد است، بایستند و نگذارند زندانی بدون حمایت در زندان سر به نیست شود.
جمعه ۲۴ تیرماه ۱۴۰۱
کانون مدافعان حقوق کارگر