ماه منیر مولائی راد، مادر کودک جانباخته انقلاب کیان پیر فلک، از مادران دادخواهی است که بدلیل شجاعت و راستگوئیش به صورت یک قهرمان درآمده است.
کیان پیرفلک کودک نه ساله ای بود که در شامگاه 25 آبان 1401 و در گرماگرم انقلاب “زن، زندگی، آزادی” در ایذه ی خوزستان در اتومبیل والدین خود در مقابل چشمان مادرش با تیراندازی مستقیم مامورین از چهار طرف، جانباخت. قتل حکومتی این کودک بی دفاع انعکاس داخلی و جهانی وسیعی پیدا کرد و موجبات تشدید تنفر از جمهوری اسلامی را فراهم کرد. کاربدستان اطلاعاتی رژیم شایع کردند که کیان در تیراندازی مخالفان رژیم کشته شده است. آنها با تهدید و تطمیع کوشیدند تا خانواده کیان و بویژه مادر او، ماه منیر، را وادارند ادعای بی اساس پرونده سازان اطلاعاتی را تایید کند. اما این مادر شجاع در برابر رسانه ها به کرات اعلام کرد که ماموران امنیتی در مقابل چشمانش فرزند عزیز او را کشتند و به این ترتیب دروغپردازی پاپوش دوزان اطلاعاتی را افشا و رسوا کرد. اما ماموران بازهم به توطئه گری ادامه دادند. آنها در یک بیدادگاه نخ نما عباس کورکوری، معروف به مجاهد کورکور، یکی از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، را به قتل کیان و چند جانباخته دیگر متهم کردند و دادستان برای او تقاضای اعدام کرد. ماه‌منیر مولایی‌راد پیش از صدور حکم اعدام، در اقدامی بی‌سابقه با انتشار عکسی به همراه مادر مجاهد کورکور از او حمایت کرد و نوشت که «قتل فرزندش کار او نیست».
اما قوه قضائیه فاسد در تاریخ جمعه ۱۸ فروردین سال جاری از صدور حکم اعدام برای مجاهد کورکور، به اتهام «محاربه و افساد فی‌الارض» خبر داد.
ماه منیر، قبل از اقدامات یاد شده، همچون یک دادخواه فعال در مراسم خاک‌سپاری فرزندش علاوه بر ارائه روایتی از نحوه کشته شدن کیان پیرفلک و به رگبار بسته شدن خودروی آنها از جانب پلیس، شعرهای کودکانه‌ای با مضمون نقد حاکمیت و خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی خواند.
اداره آموزش و پرورس به دلیل فعالیت ها و اقدامات مبارزاتی ماه منیر او را از کار اخراج کرد. او در مقابل با دادن فراخوان برگزاری مراسمهای سالروز تولد ده سالگی فرزند جانباخته اش در داخل و خارج به جنگ رژیم و عوامل آن رفت. سران رژیم نیز از طریق ماموران تحت امر خود توطئه ای علیه این مادر دادخواه و جسور ترتیب دادند. آنها در 21 خرداد و در سالروز تولد کیان، پویا مولایی راد، پسر عموی ماه منیر و یک مامور خودی را کشتند و این مادر جسور را زمینه ساز آن معرفی کردند. نیروهای امنیتی طبق دستور در همان روز 21 خرداد منزل والدین کیان پیرفلک را محاصره کرده و تمامی وسایل منزل نیز از آنها گرفتند. آنها حساب های ماه منیر در شبکه های اجتماعی را بسته و کوشیدند امکان تماس با نزدیکانش را نیز از او بگیرند. این اقدامات سرکوبگرانه در داخل و خارج اعتراضات وسیعی را موجب گردید. روز اول تیر ماه این مادر شجاع توانست در میان محاصره سرکوبگران به همراه جمعی از نزدیکانش بر سر مزار پویا مولائی راد حاضر شده و ضمن محکوم کردن قاتلانش یاد او را گرامی بدارد.
شکست اقدامات سرکوبگرانه، که سران و کاربدستان اصلی رژیم در نشست امنیتی 25 خرداد به طور ضمنی به آن اعتراف کردند به بهترین وجه در مقابله سران و فرماندهان ددمنش رژیم با مادران دادخواه، و ماه منیر مولائی راد، خود را نمایان ساخته است. جنبش دادخواهی در سراسر ایران و در خارج شناخته شده است. این جنبش دارد بر میزان تشکل یابی خود می افزاید. اما هنوز نیروی بسیار کمی از کسانی که بالقوه دادخواه هستند به میدان آمده اند.
از روزی که ماموران جمهوری اسلامی آگاهانه کارگران بیکار اصفهان در فروردین 1358 را به رگبار بسته و موجبات جانباختن دو فعال کارگری و یک دانشجوی آزادیخواه فراهم کردند تا امروز سران جنایتکار رژیم جانباختن هزاران کارگر و کمونیست مبارز و مخالفین خود را موجب شده اند. خانواده ها و دوستداران این جانباختگان، و بویژه مادران، زمینه مادی جنبش عظیم دادخواهی هستند. در این میان مادران پیشمرگ در کردستان، مادران خاوران، مادران 1388، مشهور به مادران میدان لاله، مادران دادخواه، مادران دی 96 و آبان 98 و مادران انقلاب ژینا شناخته شده اند. اگر در ابعادی وسیعتر نگاه کنیم سران رژیم، در جنگ ارتجاعی ایران و عراق هفتصد هزار نفر، شامل 35 هزار کودک، را قربانی دادند. خانواده اکثر آنها به طور بالقوه بخشی از دادخواهان هستند.
وظیفه انقلابیون و مادران پیشرو اینست که هر چه بیشتر به متشکل شدن دادخواهان بالقوه و بالفعل یاری رسانند. این دادخواهان یکی از برجسته ترین نمونه ها و دلایل زنده بودن و عمیق تر شدن انقلاب ژینا به حساب می آیند.