وب‌سایت بین‌المللی رتبه‌بندی کیفیت هوای شهرها اعلام کرد، داده‌های این نهاد نشان می‌دهد شامگاه یک‌شنبه، دوم مرداد، و بامداد دوشنبه، سوم مرداد، تهران آلوده‌ترین شهر جهان شناخته شده و شاخص آلودگی هوا روی عدد 327 قرار داشت.
این وضعیت برای تمامی گروه‌ها خطرناک توصیف شده است. در پی تشدید آلودگی هوا و قرار گرفتن تهران در وضعیت «بنفش»، بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در پایتخت به حالت آماده‌باش در آمدند.
حسنلو رییس مرکز تحقیقات آلودگی هوای تهران در خصوص استاندارد کیفیت هوا در ایران گفت که طی یک دهه گذشته ایران تنها کشوری بوده که نه تنها مقادیر استاندارد ملی کیفیت هوا را کاهش نداده، بلکه با توجه به عدم دستیابی به کیفیت هوای مطلوب، حتی مقادیر استاندارد را افزایش داده است. این در حالی است که ابراهیم رئیسی 21 تیرماه، در نشست وزیران محیط زیست کشورهای منطقه غرب آسیا، گفته بود، ایران آماده است تجارب و دانش خود در مورد کاهش آلودگی هوا را در اختیار کشورهای جهان قرار دهد.
طبق آمارهای موجود حکومتی در ایران بدلیل آلودگی هوا هر روز ۱۱۰ نفر جان خود را از دست می دهند که قطعا آمار واقعی بیش از این است . این یعنی مرگ چهل هزار نفر انسان در سال بدلیل بی کفایتی و عدم مسئولیت حکومت اسلامی در قبال جان و زندگی مردم و تصمیمات فاجعه بار و ضد علمی مسئولین دولتی در حوزه محیط زیست.
متوسط میزان مرگ و میر در ایران به طور کلی، تصویر فاجعه باری از آنچه که در ایران می گذرد به دست می دهند: مرگ و میر بر اثر آلودگی هوا، مرگ و میر بر اثر تصادفات رانندگی، مرگ و میر بر اثر سوانح طبیعی قابل پیشگیری، مرگ و میر کودکان به دلیل مشکلات درمان و تغذیه، مرگ بر اثر کرونا به دلیل کُندی در واکسیناسیون. تکرار هر روزه مرگ و میر انسانها، چنان عادی شده که انگار حوادثی پیش پا افتاده اند و مردم به تکرار آنها عادت کرده اند.
آلودگی هوا امری فرا کشوری و جهانی است و با اتخاذ سیاستهای درست و علمی محیط زیستی، با سرمایه گذاری در انرژی های غیر فسیلی، با ایجاد شبکه های امن و ارزان ترانسپورت عمومی، با تشویق و تسهیل نهادهای مردمی و دانشگاهی، با بکارگیری کارشناسان صاحب نظر و متخصص در حوزه های مختلف محیط زیست سالم و با آموزش مردم و بکارگیری رسانه های عمومی می توان آلودگی هوا را کنترل و مشکلات و معضلات ناشی از آلودگی را به حداقل ممکن خود رساند.
با برنامه های کوتاه مدت ، میان مدت و دراز مدت که با مشارکت فعال مردم، با صنعتی کردن و به روز کردن تکنولوژی در عرصه های صنعتی، کشاورزی، ایجاد فضای سبز بیشتر و جلوگیری از جنگل زدایی، هموار نمودن شرایط برای گروههای طرفدار محیط زیست، با همکارهای منطقه ای و جهانی، آلودگی های هوا را میتوان به حداقل رساند، امری که جمهوری اسلامی بدترین نمونه آن را در میان دولتهای سرمایه داری جهان را از خود نشان داده است و در تمامی این عرصه ها بگونه ای خصمانه و ویرانگر در جهت مخالف آنها عمل می‌کند.
در ایران سیاستها و عملکرد رژیم جمهوری اسلامی همیشه عامل تخریب و آلوده سازی محیط زیست بوده است. رژیم با اجازه دادن به وارد کردن زیرآبها به رودخانه، دریاچه، تالابها و نیزارها صدمات جبران ناپذیری به محیط زیست رسانده است. با بی تدبیری در اجرای برنامه‌های پنج ساله اقتصادی با سدسازی های کارشناسی نشده، ایجاد تغییر در مسیر آبها و نابود کردن مرتعها ضربه های جبران ناپذیری به محیط زیست در ایران وارد آورده است. که عوارض و عواقب آن را در آلودگی شدید هوا در آتش سوزی جنگلها، در به راه افتادن سیلها، خشک شدن رودها، دریاچه ها و تالابها و فرسایش خاک و خروج سالانه هزاران هکتار از زمینهای حاصل خیز از کشاورزی شاهد هستیم.
واقعیت این است که جان و سلامتی مردم برای رژیم اسلامی ارزشی ندارد. این بی توجهی و عدم مسئولیت حاکمان رژیم اسلامی را بویژه در برخورد به فجایع زیست محیطی می توان دید. مسئولیت چنین تلفات و خسارات سنگین به مردم بر عهده حاکمیتی است که در آن فساد، دزدی و رانت خواری در همه ارکان رژیم نهادینه شده است. چنانچه تنها بخشی از میلیاردها دلاری که هر ساله صرف پروژه های موشکی و اتمی، صرف تقویت نیروهای سرکوبگر مردم،صرف ماجراجوئی های منطقه ای در بیرون مرزها،صرف بنگاهها و موسسات مذهبی مروج عقب ماندگی و خرافات، می شود، در خدمت جلوگیری از نابودی جنگلها و آلودگی هوای شهرها و غیره می شد، شاهد فاجعه مرگ 40 هزار انسان در سال در نتیجه آلودگی هوا نبودیم.
مقابله با تعرض رژیم و صاحبان سرمایه به محیط زیست و به سلامت انسانها چه در ایران و چه در سایر کشورها در گرو تقویت جنبشهای اجتماعی زیست محیطی در همه جا می باشد. حق همه انسانهای روی کره زمین است که از هوای سالم، آب پاک و مواد غذایی کافی بهره مند باشند. برای کسب این حق باید بطور متشکل به مبارزه با عاملان تخریب محیط زیست پرداخت.