ناکامیِ پرونده سازی رژیم علیه فعالین کارگری و پیشروان جنبش معلمان

پس از آزادی اسکندر لطفی، سخنگوی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در روز پنجشنبه 26 مرداد، اکنون خبر می رسد که شعبان محمدی و مسعود نیکخواه، اعضای هیات مدیره انجمن صنفی معلمان کردستان – مریوان نیز در روز شنبه 29 مرداد آزاد شده اند. این سه مبارزِ عرصه کار مستقل برای تامین حقوق پایمال شده معلمان، در کنار سایر فعالینِ دستگیر شده با کاردانی و روحیه رزمنده خویش و نیز الهام گرفتن از روحیه مبارزاتی موجود در جامعه و در میان خانواده هایشان، دسیسه های گوناگونِ بازجویانِ کارکشته در زندان های سنندج و اوین برای کشاندن آنها به پای مصاحبهِ دروغینِ تلویزیونی را خنثی کردند. این فعالینِ مبارزات معلمان که چون قهرمانان به دامن مردمِ آزاده و خانواده خود بازگشتند، مظهر ناکامیِ یکی از پروژه های نخ نمای جمهوری اسلامی در وابسته کردن هر گونه مبارزهِ حق طلبانه به دستگاههای جاسوسی خارجی هستند. مقاومت این فعالینِ مستقل و معتبرِ کانون فرهنگیان در کنار سایر فعالین کارگری و معلمی دستگیر شده، یک دستآورد بزرگ در مسیر مبارزات جاری است.
مبارزات مردمِ کارگر و زحمتکش و زنان علیه رژیم، در دیماه 96 یک اوج به خود دید، در آبان 98 اوج دیگری را تجربه کرد. این خیزشهای مردمی با مبارزاتِ پیشروانه و رو به رشدِ کارگران فولاد اهواز، مجتمع نیشکر هفت تپه و کارگران پالایشگاههای نفت و تعمیق مبارزه توده ای علیه بی آبی، آلودگی محیط زیست، مقاومت زنانِ آزاده علیه حجاب اجباری وارد مرحله جدیدی شد. سران جمهوری اسلامی که در دام بحران های اقتصادیِ چاره ناپذیر، بحران مشروعیت، فساد نهادینه شده، تفرقهِ درونی و ناتوانی کامل در پاسخ دادن به هرگونه مطالبه عادی مردم گرفتار هستند، دست به اقدامات مذبوحانه ای زدند. آنها به امید خنثی کردن مبارزات و اعتراضات در کنار پاتَک های تبلیغیِ بی اساس از طریق صدا و سیما و سایر رسانه های سرسپرده به ارگان های اطلاعاتی و سرکوبگر خود هم متوسل شدند. از جمله اقدامات آنها توسل به یک پرونده سازی بی اساس بود.
وزارت اطلاعات طی یک طرحِ از پیش آماده شده و به طریقی خانم سیسیل کوهلِر و همسرش ژاک پاری، دو فعال سندیکایی معتبر و خوشنام معلمان فرانسه و دوستداران جنبش کارگری و معلمیِ ایران را در اردیبهشت 1401 به ایران کشاند. مامورین بدنام امام زمان تسهیلات لازم برای سفر نامبردگان را فراهم کرده و حتی برایشان هتل و اتاق معینی را از پیش آماده کرده و زمینه چینی کردند تا آنها با فعالین کارگری و معلمین صاحب نام و نفوذِ معینی در ایران ملاقات کنند. آنها به شیوه توطئه گرانه از تمام سفر ها و بازدیدهای آن دو انسان شریف فیلم گرفته و به هنگام خروج از ایران در فرودگاه دستگیرشان کردند. این فریبکاران سپس از صدا و سیما و رسانه های سرسپرده شان، بدون حتی تفهیم هیچ اتهامی به سیسیل و ژاک آنها را جاسوس خواندند، که گویا در روز روشن قصد داشته اند جنبش های عظیم، ریشه دار و حق طلب کارگری و معلمی را به دستگاههای جاسوسی غرب وصل کنند.
رژیم سپس تعدادی فعال نامور کارگری نظیر رضا شهابی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد و حسن سعیدی عضو این سندیکا و شماری فعال معلمی معتبر و محبوب،از جمله رسول بداقی، جعفر ابراهیمی ، محمد حبیبی، ناصر موسوی، شعبان محمدی ، اسکندر لطفی و مسعود نیکخواە را به بهانه دیدار با آن دو شخصیت کارگری و آموزشی فرانسوی دستگیر نمود. آنها سپس پرونده های ساخته شده برای چند فعال کارگری دیگر نظیر ریحانه انصاری نژاد، آنیشا اسداللهی و همسرش کیوان مهتدی، فعالین کارگری و مدنی را به پرونده های جعلیِ فعالان مذکور افزودند. پروند سازانِ وزارت اطلاعات با این کارِ رذیلانه به خیال خام خود کوشیدند مبارزات جاری کارگران و معلمان را توطئه و تحریک شده بوسیله خارجیان جلوه دهند. اما مقاومت خودِ این فرزندانِ مردم در زندان ها و تلاش تشکل های مستقل کارگری و معلمی توطئهِ مذکور را به ضد خودش و به زیان رژیم اسلامی تمام کرد. بالاخره جمعی در راس رژیم تشخیص دادند که ماندن بیشتر این فرزندانِ دلاورِ مردم در زندان ها زیان بیشتری به دم و دستگاهِ پوسیده آنها خواهد رساند. ما باید منتظر ازادی بقیه زندانیان سیاسی مربوط به این پرونده باشیم.
زندان، شکنجه و اعدام مبارزین، انقلابیون، مخالفین و فعالین کارگری و مدنی، که از طریق پرونده سازی میسر شده، یکی از ارکان بقای جمهوری اسلامی بوده و هست. رژیم اسلامی تنها در دهه شصت و بویژه در سال 67 هزاران انقلابی کمونیست و مخالفین سیاسی خود را با همین پاپوش دوزی ها شکنجه و اعدام کرد. اکنون به اتکای مبارزات کارگران، معلمین، بازنشستگان، زنان آزاده، توده معترض، آزادیخواهان و زندانیان مرد و زن سیاسیِ در بند، این شگرد ها به ضد خود رژیم عمل می کنند. آزادی اسکندر، شعبان و مسعود که باید با آزادی سایر دستگیرشدگان این پرونده تکمیل گردد نمایانگر این واقعیت است که توازن قوا در رابطه بین جمهوری اسلامی و مردم حق طلب به زیان رژیم تغییر کرده است.