سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر، گروه اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری و کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری ایران به عنوان تشکلاتی مستقل از دولت در روز شنبه هفدهم دیماه بیانیه مشترکی را تحت عنوان ” تداوم نبردی سخت و نابرابر برای تعیین حداقل مزد سال ۱۴۰۱”، منتشر کردند. این بیانیه، که در تناسب قوای بهتری از پارسال و سالهای پیش از آن منتشر شده، با روشن بینی، با فرهنگ طبقاتی و دانشی بالا نوشته شده و لاجرم دارای نکات بسیار مهمی است.
در پاراگرافی به حقیقت تلخی اشاره میشود و آن اینکه “بر اساس آمارهای رسمی، طی ۴۲ سال گذشته شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی عمومی تقریبا ۲۵٠٠ برابر شده است!” در مقابل انباشت عظیم ثروت و سرمایه‌ی سرمایه‌داران و افزایش نجومی درآمد طبقات دارا به طور کلی نتیجه آن بوده است. در بیانیه در مورد علت این شکاف نجومی درآمد نوشته شده استثمار شدید نیروی کار در سایه اختتناق و سرکوب و کمک تشکل‌های کارگری فرمانبردار و عقیم مانند خانه کارگر، شوراهای اسلامی کار و حضور نمایندگان آن در شورای عالی کار موجب این وضع شده است. در بیانیه ضمن اشاره به تورم سرسام آور رو به افزایش به افزایش اسمی ده درصدی در لایحه بودجه اشاره شده که راهنمای سرمایه داران بخش خصوصی و شورای عالی کار خواهد بود. در بیانیه یادآوری شده که در لایحه بودجه سقف حداقل مزد 4 و نیم میلیون تومان منظور شده که به زحمت هزینه زندگی یک هفته خانوار متوسط را تامین میکند.
پس از استدلالهای متین و صحیح در بیانیه آمده:
“از دید ما حداقل مزد کارگران در سراسر کشور نباید از میانگین هزینه خانوار در کشور پایین‌تر باشد. براساس چنین معیاری ما در دی ماه سال ۱۳٩٩ مبلغ دوازده میلیون و پانصدهزار تومان در ماه را برای حداقل مزد سال ۱۴۰۰ پیشنهاد کردیم. واقعیات زندگی، درستی پیشنهاد ما را نشان دادند! اکنون نیز براساس همان معیار و با توجه به تورم افسار گسیخته‌ی جاری که نشانی از توقف یا کاهش آن دیده نمی‌شود، اعلام می‌کنیم که مزد حداقل سال ۱۴۰۱ نباید از ۱۶ میلیون تومان در ماه کمتر باشد.”
بیانیه به تمام مزد، حقوق و مستمری بگیران پیشنهاد کرده تا خواست حداقل مزد ۱۶ میلیون تومان در ماه را به خواست محوری مبارزات خود در ماه‌های آینده تبدیل کنند. از مردم حق طلب نیز دعوت به عمل آمده تا از مبارزات کارگران جهت تامین حداقل مزد 16 میلیون تومان در ماه پشتیبانی کنند. در بیانیه همچنین از خود کارگران دعوت به عمل آمده تا با ایجاد تشکل های مستقل، خود را برای تحقق مطالبات شان نیرومند نموده و اضافه شده:
” ما همچنین خواستار مقاومت همه کارگران علیه سیاست‌های ضدکارگری مانند مزد منطقه‌ای، مزد توافقی، حذف دستمزد حداقل و برقراری نظام استاد- شاگردی هستیم.”
در پایان بیانیه به مسئله بسیار مهمی اشاره شده است:
” ما به تمام کارگران، تشکل‌های کارگری و مدافعان منافع طبقۀ کارگر می‌گوییم که تغییر واقعی و بهبود اساسی زندگی مادی و معنوی آنها در گرو تغییر اساسی روابط اقتصادی- اجتماعی، سیاسی و فرهنگی حاکم است و چنین تغییری را هیچ کس به جای آنها انجام نخواهد داد. انجام چنین تغییر بزرگی تنها در صورتی امکان پذیر است که میلیون‌ها کارگر، متحد و متشکل شوند. اکنون سرمایه‌داران و زمین‌داران بزرگ و حامیان آنها هم اهرم‌های اقتصادی و قدرت‌های قضایی، قانون‌گذاری و اجرایی یعنی اداری، نظامی، انتظامی و امنیتی را در دست دارند و برای حفظ موقعیت و امتیازات خود و فرودست نگاه داشتن کارگران از آنها بهره می‌گیرند. طبقه کارگر در این نبرد نابرابر چیزی جز عده بزرگ جمعیت خود ندارد. اما عده زیاد هنگامی کارآیی دارد که با هدف روشن و درست و به صورت متحدانه و سازمان یافته عمل کند. راه چاره‌ی کارگران اتحاد و تشکل است.
نویسندگان بیانیه میدانند برای انجام چنان وظیفه مهمی، کارگران به کسب اصلاحات و رفرم هایی نیاز دارند که ازدیاد و منطقی کردن دستمزد یکی از ارکان آنست. مبارزات اخیر کارگران پیمانی نفت و پتروشیمی و معلمان و بازنشستگان، اینجا و آنجا دستاوردهای مهمی مثل افزایش دستمزد، تبدیل قرارداد پیمانی و موقت به قرارداد مستقیم معطوف به دائمی شدن را بدست آورده اند. برای مثال کارگران شرکت پتروشیمی رجال با مبارزه ای متحدانه و پیگیرانه توانستند مقامات اداری و شرکتی را وادارند که 8 تا از خواست های آنان را بپذیرند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران نفت در 16 دیماه نوشت:
” اعتراض قدرتمندانه همکاران عزیز ما در پتروشیمی رجال واقع در سایت شماره سه منطقه ویژه پتروشیمی سربندر که از روز شنبه چهارم دی با خواسته هایی چون : افزایش دستمزدها، دائمی شدن قراردادها و کتبی بودن آن، اجرای طبقه بندی مشاغل،پرداخت تمامی اقلام مزدی،پرداخت بدی آب و هوا،پرداخت مطالبات جمعه کاری ها و ایام تعطیل و همینطور پاداش ایام کرونا آغاز شده بود مسئولان شرکت و مقامات استان و شهرستان را وادار به پذیرش خواسته های شان کرد.”
در این شکی نیست که مطالبات کارگران، برحق بوده و مبارزات خود آنها (شامل معلمین) اکنون جامعه را متوجه این حقانیت کرده است. اما در جامعه طبقاتی ایران با حکومتی فاسد و دیکتاتوری اسلامیش هیچ حقی بدون قدرت به دست نخواهد آمد.