امروز سه شنبه 26 بهمن روز کومه له است. فرا رسیدن این روز را به همه رفقای حزبی و به همه آنهائی که دل در گرو اهداف و آرمانهای کومه له دارند، شادباش می گوئیم. یاد و خاطره جانباختگان کومه له را گرامی میداریم و به خانواده های سرفراز و مقاومشان  درود می فرستیم.

کومه له که اکنون چهل و وسومین سال آغاز فعالیت علنی آنرا جشن می گیریم، 52 سال قبل در پائیز سال 1348 در متن شرایط اجتماعی تحول یافته جامعه ایران، توسط جمعی از مبارزین انقلابی، که عمدتا در دانشگاههای ایران تحصیل می کردند، بنیانگذاری شد. کومه له در شرایطی تشکیل شد که فروپاشی نظام فئودالی و تسلط مناسبات سرمایه داری، در فاصله ده سال بافت اجتماعی شهرها و روستاهای ایران را به سرعت عوض کرده بود. ملیونها رنجبری که سهمی از اصلاحات ارزی رژیم شاه نبرده بودند، همراه با ملیونها دهقان فقیری که توانائی پرداخت اقساط زمینهائی را که می بایستی به اربابان سابق پرداخت می کردند، نداشتند، به شهرها روی آوردند و به امید یافتن کار و بهرمندی از امکانات شهری در حاشیه شهرها، در “حلبی آبادها و مجبور آبادها” سکنی گزیدند. بدین ترتیب آنها به نیروی کار ارزان بنگاههای سرمایه داری جدید تبدیل شدند. رشد این طبقه اجتماعی و تمرکز آن در شهرها سیمای سیاسی جامعه را نیز دگرگون ساخت. همه مسائل اجتماعی تحت الشعاع این تحولات قرار گرفتند. تضادهای جدیدی سرباز کردند. مردم تهیدست در حاشیه شهرها، خواهان سرپناه مناسب و خدمات اولیه شهری بودند، جدال کارگران در کارگاهها، کارخانه ها و مراکز کار با صاحبان قدرت و ثروت ، بر سر ابتدایی ترین حقوق خود،  بر سر بهره مندی از امکانات زندگی شایسته انسان به وسعت همه ایران در جریان بود. چنین شرایطی پاسخ شایسته خود را می طلبید.

هسته های اولیه کومه له مرکب از روشنفکران انقلابی، که سوسیالیسم علمی و دانش مارکسیستی را راهنمای فعالیت خود قرار داده بودند و با زندگی و مبارزاه کارگران و زحمتکشان همدلی داشتند، تلاش کردند تا با متشکل شدن در یک سازمان سیاسی در حد توان خود به نیازهای مبارزاتی آن دوره جواب دهند. جهت گیری فعالین کومه له از همان آغاز پیوند خوردن با زندگی و مبارزه کارگران و اقشار فرودست جامعه بود. کم نبودند فعالین کومه له که کاروان های کارگران کردستان را تا معدن های سمنان و دامغان، تا باراندازهای بندرعباس، تا اهواز و آبادان، تا کرمان و رفسنجان، تا تهران و اصفهان همراهی می کردند و دوش بدوش آنان کار می کردند و در میانشان بذر آگاهی می پاشیدند؛ آنان را با ریشه درد و رنج و مصیبت های دنیای سرمایه داری و راه رهایی از ستم و استثمار آشنا می کردند؛ اعتصابات و مبارزاتشان را سازمان می دادند و رهبری می کردند.  با چنین پیشینه ای از 9 سال فعالیت در شرایط حاکمیت دیکتاتوری رژیم پهلوی بود که کومه له پا به دوره انقلابی سال 1357 گذاشت. کادرها و فعالین  صفوف کومه له به سرعت در بین زحمتکشان و مردم آزادیخواه، به چهره های سرشناس پیشرو و مورد اعتماد مردم بپاخاسته و رهبر مبارزات توده ای در همه شهرها و مناطق کردستان تبدیل شدند.

روز 23 بهمن سال 1357رفیق محمد حسین کریمی از بنیان گزاران کومه له در حالیکه قیام مردم شهر سقز بر علیه نهادهای سرکوبگر رژیم شاه را رهبری می کرد، هدف گلوله افراد مسلح رژیم شاه قرار گرفت و در روز 26 بهمن با دلی آکنده از عشق به رهایی کارگران و زحمتکشان جان باخت. در همین روز کومه له آغاز فعالیت علنی خود را اعلام کرد. در فاصله زمانی کوتاهی هزارن تن از کارگران و زحمتکشان و مبارزین انقلابی به صفوف کومه له پیوستند. رهبران کومه له به خمیر مایه یک جنبش عظیم اجتماعی در سراسر استانهای کردنشین غرب ایران تبدیل شدند. آوازه عروج یک جنبش سوسیالیستی در کردستان از مرزهای این منطقه فراتر رفت و شمار زیادی از فعالیت کمونیست از سرتاسر ایران به صفوف این تشکیلات روی آوردند.

رهبران و فعالین کومه له برای توده های کارگر و زحمتکش، چهره های ناشناخته ای نبودند. همان یاران قدیمی آنها، مبارزان مقاوم زندان های رژیم شاه، فعالین و مبارزین جنبش های کارگری و دهقانی، رهبران با نفوذ توده های وسیع مردم و رهبران مبارزه دوران قیام و شورش آنها بودند. کومه له بعد از سقوط رژیم شاه در 22 بهمه 1357، سازماندهی مبارزات همگانی و توده ای ، رهبری مقاومت در مقابل یورش ضد انقلابی جمهوری اسلامی، مقاومت در برابر مرتجعین محلی، دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان و زنان ستمدیده جامعه را در سرلوحه فعالیت خود قرار داد.

آنچه که پس از قیام 22 بهمن 1357، سرنوشت این تشکیلات را با سرنوشت میلیون ها انسان ستمدیده و تشنه رهایی گره زد، مقاومت کومه له در مقابل دشمنان رنگارنگ کارگران و زحمتکشان بود. دفاع از دهقانان در برابر مالکان، دفاع از زحمتکشان روستا در مصادره اراضی، دفاع از زنان در برابر ارتجاع حاکم و فرهنگ و سنت های پوسیده مردسالارانه، دفاع از کارگران در برابر سرمایه داران، دفاع از مسلح ماندن مردم و تلاش برای مسلح کردن زحمتکشان، تشکیل و ایجاد جمعیتهای دموکراتیک، تشکیل شورای شهر سنندج که وجود خود را رسما به دولت موقت تحمیل کرد، تشکیل شوراهای محلات ( بنکه ها) ، تشکیل اتحادیه دهقانان، شوراهای زنان و دانش آموزان از جمله عرصه های فعالیت کومه له در این دوره است. سازماندهی حرکت توده ای بزرگی چون کوچ تاریخی مردم شهر مریوان و سازماندهی دیگر تظاهرات و راهپیمایی ها که نماد دخالت دادن مستقیم مردم در مبارزه سیاسی بودند، موجب شدند تا کومه له بتواند بعد از یورش نظامی رژیم اسلامی نیز پرچمدار مقاومت توده ای و مسلحانه مردم کردستان در مقابل یورش نیروهای اشغالگر و سرکوبگر جمهوری اسلامی گردد. هجوم رژیم تازه به قدرت رسیده به کردستان با مقاومت جانانه مردم و نیروهای پیشمرگ درهم شکسته شد. پس از آزاد کردن شهرها در آبان 1358رژیم به زانو درآمد و ریاکارانه به مذاکره تن داد. قاطعیت و کاردانی کومه له در مذاکرات با رژیم در جهت حفظ منافع جنبش و منافع کارگران و زحمتکشان و گسترش دمکراسی، سازماندهی هر چه وسیعتر فعالیت های آگاهگرانه در فاصله دو لشکرکشی رژیم  به کردستان، بار دیگر توانایی کومه له در بسیج توده ها و در رهبری مبارزات انقلابی مردم کردستان بخوبی نشان داد.

امروز کومه له با افقی که با تشکیل حزب کمونیست ایران، به رویش گشوده است، با تمام توان می کوشد که امر جنبش و مقاومت انقلابی مردم کردستان را به مبارزات رهائی بخش طبقه کارگر و مردم همسرنوشت ستمدیده و محروم در سطح سراسری پیوند دهد. بدون شک کومه له به مثابه یک سازمان کمونیستی همراه و همدوش با مبارزات  توده های استثمار شده و حق طلب کردستان، این راه را تا به آخر و تا رسیدن به فردای پیروزی با سربلندی ادامه خواهد داد.