اعتصاب شرکتهای وابسته به صنایع نفت و پتروشیمی و نیروگاهها با قدرت همچنان ادامه دارد. دامنه این اعتصابات به سراسر کشور گسترش یافته و به پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها، مخازن نفت و سکوهای نفتی در تهران، کنگان، ماهشهر، اراک، قشم، خارک، بهبهان، گچساران، بوشهر، آبادان و اصفهان و چند منطقه دیگر هم کشیده شده است. در مجموع این اعتصاب تاکنون بیش از 70 واحد کاری با 30 هزار کارگر را در بر گرفته است. پا به پای گسترش اعتصابِ تاریخی کارگران پیمانی، پشتیبانی در داخل و خارج از این کارگران مبارز نیز گسترش یافته است.
کارگران ملی فولاد، که اعتصابات گذشته آنها به خاطر کسب تجارب مبارزاتی، راهگشا بوده اند، طی بیانیه ای از پیشقراولان اعتصابی صنایع کلیدی نفت، پتروشیمی و نیروگاهها به گرمی پشتیبانی کرده اند. در قسمتی از بیانیه آمده است:
” ما در دوره تاریخیِ ویژه ای قرار گرفته‌ایم که جنبش کارگری پیشتاز تمام اعتراضات جامعه شده و کارگران صنعتی و نیروهای مزدی برای نخستین مرتبه در تاریخ ایران در قامت “طبقه” به میدان آمده‌اند. حرکت سراسری که کارگران صنعت نفت آن را شکل داده‌اند، همراه با آموزش مبارزه جمعی، چراغِ راهِ آینده‌ِ باقی کارگران و نیروهای مزدبگیر و بیکار نیز هست. درد یکی است و درمان نیز.”
در پایان بیانیه تاکید شده است که “تنها در صورت پیوستن به این کمپینِ جمعی و اعتصاب سراسری با خواست‌ها و مطالبات مشترک طبقه کارگر است که میتوانیم به یک زندگی بهتر و یک جامعه انسانی برسیم.”
کانون صنفی معلمان تهران نیز همبستگی خود با کارگران اعتصابی را اعلام کرده اند. بیش از یکصد نفر از فعالین کارگری و کارگران پیشرو در سنندج طی بیانیه ای با ذکر نام و امضا از کارگران اعتصابی حمایت کرده اند. آنها در بخشی از بیانیه خود نوشته اند:
“رهبران سرسخت دیروز در گام نخست دیوار جداسازی با سایر کارگران در بخشهای مختلف را فرو ریخته و در قامت بخش پیشرو و مبارز طبقه‌ِ کارگر ظاهر شده و با همبستگی و اتحاد خود خواستار سراسری شدن اعتصابات و مبارزات کارگری شدند.”
کارگران بخشهای مختلف شرکت نیشکر هفت تپه طی بیانیه ایی، حمایت همه جانبه خود از کارگران اعتصابی را اعلام کرده اند. این کارگران، که خود در این شرکت، مبارزات پیچیده و پر نشیب و فرازی را پیش برده اند، بر اساس تجارب مبارزاتی خود هشداری رفیقانه به کارگران اعتصابی داده اند که شایان توجه عمیق می باشد. آنها نوشته اند:
“همکاران عزیز شما بسیار باتجربه هستید و در صنعتی مثل نفت و گاز همیشه سرمشق کارگران ایران بوده اید. شوراهای کارگری شما در دوران انقلاب در خاطرات پدران ما هنوز زنده اند. با احترام به این سابقه و شما عزیزان، باید بدانیم که دشمن بیکار نمی نشیند. در درون خود ما همیشه تمایلاتی هستند که چشمشان بیشتر به بالا و کمتر به پائین است. حرف ما اینست که این باید برعکس باشد.
نکته مهمتر عناصری هستند که تحت نام “نظر دیگر” اعتصاب کارگران را تخریب و یا به کج راهه می برند تا تفرقه ایجاد کنند و شکست دهند. این تجربهِ زنده ما در هفت تپه است. شورای اسلامی کار، تملق گویان کارفرما و مدیریت ضد کارگر، عناصر امنیتی که مدافع تداوم خصوصی سازی و ظلم کارفرما به کارگران هستند، عناصری که با زبان کارفرمایان و صاحبان مفتخور صنایع حرف می زنند، امثال اینها را هم می شود میان شما عزیزان نیز مشاهده کرد. آن سیاستی که می خواهد اعتصاب را بدون هیچ دستاوردی تمام کند، آن سیاستی که کارگران را از محل کار دور می کند و از تجمع کارگران وحشت دارد و آنرا “امنیتی شدن اعتصاب” می نامد، اینها هر کسی باشند طرفدار زنگنه و کارفرمایان و مدیران و بالائی ها هستند. اینها از عزیزان کارگر صنعت نفت و گاز نیستند.”
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور نیز طی بیانیه ای ضمن پشتیبانی از کارگران اعتصابی بر اهمیت تاریخی این اعتصاب پای فشرده اند. در قسمتی از بیانیه آمده است:
“به میدان آمدن کارگران نفت و گاز و پتروشیمی یکی از مهمترین ترین صنایع ایران که با اعتصاب آنها بود حکومت سلطنتی پهلوی به زباله دان تاریخ فرستاده شد، امروز نقطه عطفی در تاریخ جنبش کارگری ایران است که تداوم آن خواهد توانست با به میدان آوردن دیگر بخشهای جنبش کارگری یاری رسانده و در به سرانجام رساندن و متشکل شدن طبقه کارگر حول آلترناتیو کارگری و تغییر توازن قوا به نفع جنبش کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی بیشترین نقش را داشته باشد”.
در سطح جهانی نیز توجه تشکلهای کارگری و رسانه های جمعی به اعتصاب کارگران پیمانی نفت و پتروشیمی و نیروگاهها جلب شده است. خبرگزاریهای جهانی گزارشهای مفصلی از این حرکت گسترده کارگری در ایران منتشر کرده اند.
“شبکه بین‌المللی سندیکایی همبستگی و مبارزه” که یک نهاد کارگری جهانی است، از اعتصاب کارگران ایران حمایت کرده است. این شبکه در بیانیه خود، از حمایت سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و تشکل های بازنشستگان و معلمان ایران از اعتصاب کارگران صنایع و نفت و گاز، قدردانی کردند.
در این بیانیه همچنین آمده است: “مقام‌های ایرانی تشکلهای کارگری مستقل را به رسمیت نمی‌شناسند و فعالان کارگری همواره هدف برخوردهای قضایی و امنیتی بوده‌اند. فساد در خصوصی‌سازی واحدهای صنعتی، قراردادهای موقت، نداشتن امنیت شغلی، حوادث مرگبار کار و نامتناسب بودن دستمزدها با گرانی از جمله مسائل مورد اعتراض جنبش کارگری در ایران است”. در پایان، بیانیه خواهان همبستگی برای اعتراض به اخراج ۷۰۰ کارگر معترض شده است.
در کنار این موج همبستگی محلی و جهانی باید از پشتیبانی کارگران رسمی شاغل در شرکتهای دولتی نفت و پتروشیمی از کارگران پیمانی یاد کرد. جمع های مختلف این بخش از کارگران از راههای مختلف و از جمله از طریق شبکه های اجتماعی پشتیبانی خود را از کارگران پیمانی اعتصاب کننده اعلام کرده اند.آنها هم چنین تهدید کرده اند چنانچه به خواسته های کارگران پیمانی توجه نشود، در تدارک یک اعتصاب فلج کننده در کلیه رشته های صنعت نفت و پتروشیمی خواهند بود.