در تداوم خیزش اعتراضی توده های مردم زحمتکش و تهیدست در آبان ماه امسال، در روزهای چهارشنبه و پنج شنبه چهارم و پنچم دیماه به مناسبت گرامی داشت یاد و خاطره جانباختگان آن اعتراضات، تجمعات و تظاهرات اعتراضی در تعدادی از شهرهای ایران برگزار گردید. این اعتراضات در حالی برگزار گردید که ارگانهای امنیتی رژیم خانواده‌های جانباختگان را تحت فشار و تهدید قرار داده بود تا فراخوان یادمان دلبندانشان را لغو نمایند و حتی تعدادی از آنان را قبلآ دستگیر کردند.با وجود این به فراخوان خانواده جانباختگان، در بسیاری از شهرهای ایران اعتراضات از سر گرفته شد. در بخشی از فراخوان آمده بود: “ما ساکت نمی نشینیم. ما مادران و خانواده‌های داغدیده که در طی چهل سال فرزندانمان جان خود را در راه آزادی و برقراری عدالت از دست داده اند، از مردم شریف و آزاده ایران و جامعه بین الملل می‌خواهیم روز پنجم دیماه با برگزاری مراسم به هر طریقی که می توانند به ادای احترام به قربانیان بپردازند و جنایت حکومت را محکوم کنند.”
مردم مبارز ایران در پاسخ به این فراخوان از روز چهارشنبه به استقبال آن شتافتند و علیرغم تهدیدات و ایجاد فضای به شدت نظامی و امنیتی و قطع اینترنت از جانب رژیم،در بسیاری از شهرها از جمله تهران، رشت، اصفهان، قزوین، کرج، کرمانشاه، مریوان، سقز،بهبهان، اندیمشک، شهریاد و یزدانشهر، نسیم شهر،”له دراز”اردکان، منطقه “بازفت “چهار محال بختیاری و دیگر شهرها دست به تظاهرات و تجمعات اعتراضی زدند و در بعضی جاها بازاریان مغازه های خود را بستند و به اعتراضات پیوستند و شهر به حالت تعطیل در‌آمد و بعضأ با نیروهای رژیم نیز درگیر شدند.
مردم مبارز و ستمدیده ایران در این اعتراضات بدون اعتنا به آماده باش و حضور بسیار گسترده نیروهای نظامی و بسیج و لباس شخصی ها و بدون توجه به مانور نیروهای نقابدار و موتورسوار سرکوبگر رژیم،ضمن محکوم نمودن کشتار وحشیانه به فرمان حاکمان جمهوری اسلامی به تظاهرات و تجمعهای اعتراضی پرداختند. در این اعتراضات مردم مبارز با سردادن شعارهایی ضد حکومتی از قبیل “مرگ بر خامنه ای مرگ بر دیکتاتور، این همه سال جنایت – مرگ بر این ولایت، کشته ندادیم که سازش کنیم – رهبر قاتل را ستایش کنیم”خواستها و مطالبات خود را تکرار کردند و نشان دادند که رژیم جمهوری اسلامی نمی‌تواند با تهدید و کشتار و زندان و شکنجه خواستهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آنان را پشت گوش اندازد.
فراخوان مادران و خانواده جانباختگان با حمایت و پشتیبانی تشکلها و نهادها کارگری و فرهنگی و اجتماعی روبرو شد. کارگران مبارز کشت و صنعت نبشکر هفت تپه روز پنجم دیماه طی بیانه ای که در کانال مستقل کارگران هفت تپه منتشر نمودند،از پنجم دیماه به عنوان یکی از مهمترین روزهای مهم در تاریخ کشور نام بردند و از فراخوان مزبور حمایت و پشتیبانی به عمل آوردند. در بخشی از بیانیه اشاره شده بود : “پنجم دیماه روز مشترک اعتراض برحق همه ما برای آزادی و برابری و نشانه زنده بودن و عمیق‌تر شدن اعتراضات است. این روز به یاد و بزرگداشت جانباختگان اعتراضات برحق آبان ۹۸در سراسر کشور است. یاد و بزرگداشت این جانباختگان در صورتی گرامی داشته می‌شود که راه برابری خواهی و آزادیخواهی با عزم جدی پیموده شود. برخورد سرکوبگرانه رژیم با معترضین غیر قابل پذیرش و توحش می باشد. جامعه حق دارد تصمیم بگیرد کدام سیستم دولتی می خواهد.”
شورای بازنشستگان ایران و گروه اتحاد بازنشستگان نیز با انتشار بیانه هایی از فراخوان اعتراض مادران و خانواده‌های جانباختگان حمایت و پشتیبانی کردند و تداوم سرکوب سیستماتیک حاکمیت در برابر اعتراضات مردم به فقر و تبیعیض را محکوم کردند و از مردم خواستند در کنار این خانواده‌ها و با حضور در این مراسمها یاد جانباختگان را گرامی بدارند. علاوه بر آن ۱۳۵تن از مستند سازان نیز بیانه ای منتشر کردند و تعدادی نیز در مراسم گرامی داشت یاد جانباختگان در تهران شرکت کردند. در خارج کشور نیز ایرانیان مبارز در چندین کشور در گرامی داشت یاد جانباختگان آبان ماه و همه جانباختگان راه آزادی آکسیونهای اعتراضی برگزار کردند و سرکوب و جنایات رژیم اسلامی را محکوم نمودند.
واقعیت این است ک ابعاد جنایات وحشیانه ای که رژیم در آبان ماه علیه توده های مردم معترض به پا خواسته علیه فقر و بیکاری و اختناق انجام داده آنچنان گسترده است که این جنایتکاران تاکنون جرأت نداشته‌اند آمار کشته شدگان و مجروحین و تعداد دستگیر شدگان را اعلام کند و با وحشت از گسترش اعتراضات توده های مردم، به خانواده‌های جانباختگان نیز اجازه برگزاری مراسم نداده بودند. اماخوشبختانه عزم و اراده مردم و خانواده‌های جانباختگان از سویی و پیشرفت تکنولوژی و سُست شدن پایه‌های نظام از سوی دیگر، کتمان حقایق را برای رژیم ممکن نکرد. بنا به آمارهای منتشر شده طی کشتار رژیم در آبان ماه بیش از ۱۵۰۰تن از جوانان و کودکان جان باختند.بیش از سه هزار نفر زخمی شدند و بیش از هشت هزار نفر نیز توسط نیروهای امنیتی دستگیر گردیدند.
این برخورد وحشیانه نشان از وحشت سران رژیمی دارد که به شدت مورد نفرت و انزجار توده های مردم قرار گرفته است و خود می‌داند که بر چه دریایی از خشم و تنفر توده های مردم نشسته است. رژیم دزد و فاسدی که اقتصاد ایران را به لبه ورشکستگی کامل کشانده و زندگی توده های مردم را با فقر و فلاکت روبرو ساخته است قادر نیست از گرداب این بحران اقتصادی نجات پیدا کند. این رژیم راه حل و برنامه‌ای برای خروج از بحران ندارد. رژیمی که با سیاستهای ضد انسانی و قوانین ارتجاعی قرون وسطایی از همه مردم ایران سلب آزادی کرده است، رژیمی که با سیاستها و اقدامات مداخله گرانه و توسعه طلبانه منطقه ای و بین‌المللی ایران را با بحران و انزوای بین‌المللی روبرو ساخته است،عمرش به سر رسیده است. این نه توانایی اداره جامعه را دارد و نه توده های مردم ایران می‌خواهند تحت چنین حاکمیت جنایتکاری به زندگی فلاکتبار ادامه دهند. این رژیم نمی‌تواند با کشتار و سرکوب و زندان و شکنجه به زمامداری خود ادامه دهد و باید برود.