جمهوری اسلامی با پافشاری بر مواضع توسعه طلبانه ارتجاعی و سیاستهای تجاوز کارانه و دخالتگرانه اش، هر روزه بر بار مشکلات زندگی توده های مردم کارگر و زحمتکش می افزاید. رژیم برای پیشبرد این سیاستهای ارتجاعی تاکنون از جان صدها هزار نفر و از زندگی و معیشت میلیونها خانواده کارگری و دیگر مردم ستمدیده ایران مایه گذاشته است. اتخاذ و اِعمال این سیاستهای پرهزینه در سطح منطقه، اقتصاد کشور را به آستانه ورشکستی کشانده و بر بار مشکلات مردم ایران افزوده است. جمهوری اسلامی به جای چاره‌اندیشی برای فقر و گرسنگی و معضلات عدیده اجتماعی که با اتخاذ و اجرای این سیاستها برای مردم ایران به ارمغان آورده است، با بلوفهای بی پشتوانه و تهدیدات بی محل نظامی از قبیل “فلسطین بزرگ از نهر تا بحر را آزاد می کنیم” و “دست ما همیشه روی ماشه است” و در برابر اسرائیل “محور مقاومت را تقویت می کنیم” و غیره، مشکلات زیادی برای مردم ایران ایجاد کرده است.
واقعیت این است که آمریکا و دیگر قدرتهای جهان سرمایه داری با در پیش گرفتن سیاستهای گاه معامله گرانه و گاه به ظاهر باز دارنده اما در راستای منافع خود، به تداوم حاکمیت رژیم اسلامی کمک نموده اند. تحمیل تحریمهای ضد انسانی این دولتها با این توجیه که گویا می تواند رژیم اسلامی را از پیگری سیاستهای دخالتگرانه در منطقه باز دارد، تاکنون دودش مستقیمأ به چشم توده های مردم تهیدست ایران رفته و میزان فقر و گرسنگی مردم را افزایش داده است.
در راستای این سیاست و در رقابت قدرتهای سرمایه با هم، روز پنج شنبه ۳۰ مرداد پمپئو وزیر خارجه آمریکا در نیویورک پس از گفتگو با دبیرکل سازمان ملل درخواست رسمی دولتش برای بازگرداندن تمامی تحریمهای بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی بر اساس مکانیزم ماشه را به او تحویل داد. از نظر آمریکا دلیل این اقدام عدم التزام جمهوری اسلامی به تعهدات هسته ای خود در توافق برجام است. زیرا جمهوری اسلامی با کاهش پنج مرحله‌ای تعهداتش، توافق برجام را نقض کرده است. در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت در رابطه با توافق برجام قید شده است که: “در صورتی که جمهوری اسلامی به تعهدات خود در برجام عمل نکند، هریک از دولتهای (۱+ ۵) به تنهایی نیز می‌توانند درخواست کنند که این تحریمها باز گردانده شوند و اعضاء دائمی شورای امنیت حق وتوی آنرا نخواهند داشت.” به این ترتیب شورای امنیت ۳۰ روز وقت خواهد داشت تا قطعنامه جدیدی برای تمدید تحریم های هسته ای تصویب نماید. در غیر این صورت تحریمهای سازمان ملل علیه ایران بطور اتوماتیک باز خواهند گشت.
این اقدام آمریکا پس از آن به میان آمد که هفته گذشته شورای امنیت سازمان ملل در خواست آمریکا برای تمدید تحریمهای تسلیحاتی علیه جمهوری اسلامی را با اکثریت قاطع رد کرد. از نظر آمریکا پایان دوره تحریم تسلحاتی جمهوری اسلامی به رژیم امکان خواهد داد تا برای گروههای تروریست اسلامی وابسته به خود اسلحه و امکانات نظامی تهیه نماید و تلاش رژیم برای دستیابی به سلاح اتمی را نیز آسان خواهد کرد. در این رابطه حسن روحانی چند ماه قبل در مقابل جناح رقیبش پایان تحریمهای تسلیحاتی را به عنوان دستاورد توافق برجام به آنها مژده می‌داد.
بسیاری از دولتهای عضو شورای امنیت از جمله فرانسه، آلمان، بریتانیا، روسیه و چین که به پایان تحریمهای تسلیحاتی جمهوری اسلامی در ماه اکتبر امسال رأی داده بودند، هم صدا با رژیم ایران، حق آمریکا برای استفاده از مکانیزم ماشه را به دلیل خروجش از توافق برجام زیر سوأل برده‌اند. روز جمعه ۳۱ مرداد، سه دولت فرانسه، آلمان و بریتانیا طی بیانیه مشترکی ضمن مخالفت با پیشنهاد آمریکا و ضمن تأیید نقض سیستماتیک تعهدات برجام از جانب جمهوری اسلامی، اظهار داشتند این مشکل باید از طریق گفتگو حل شود و رژیم باید تمام اقدامات مغایر با تعهدات برجام را متوقف کند و به اجرای کامل آن باز گردد. اما پمپئو در سخنان روز پنج شنبه اش بر حق آمریکا به عنوان کشور “مشارکت کننده در برجام” و آغاز پروسه ۳۰ روزه بازگشت تحریمهای سازمان ملل و تهدید کشورهای مخالف با آن تأکید داشت و ذکر نام آمریکا در قطعنامه شورای امنیت درباره توافق برجام علیرغم خروجش از برجام را برای برخورداری از حق فعال کردن “مکانیزم ماشه” کافِی دانست.
بدون شک موضع قدرتهای سرمایه داری اروپا در دفاع از رفع تحریم تسلیحاتی و خودداری از به دست گرفتن مکانیزم ماشه علیه جمهوری اسلامی، با چشم داشت سهم بری از بازار آتی فروش تسلیحات به رژیم و در تقابل با آمریکا می باشد. اما در کشمکش میان آنها، رژیم جمهوری اسلامی کاری غیر از ایجاد مزاحمتها و عملیات ایذایی از قبیل ربودن قایق و کشتی از دستش ساخته نیست. به گزارش رویترز تهدید رژیم به خروج از برجام نیز بی‌اساس است زیرا جمهوری اسلامی نمی‌تواند از برجام خارج شود و تنها می‌تواند چشم به راه نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در ماه نوامبر باشد.
رژیم تداوم حاکمیتش را در شرایطی به دیکتاتوری، سرکوب و اختناق در داخل متکی کرده است و در سطح منطقه به سیاستهای ارتجاعی و توسعه طلبانه و پر هزینه خود ادامه می‌دهد که اقتصاد ایران در آستانه ورشکستگی قرار گرفته است. پول رایج رژیم به شدت بی‌اعتبار شده است و روز به روز تورم بیشتر بالا می رود و قدرت خرید مردم نیز بیشتر پایین می آید.
در شرایطی که رژیم با اعتراضات و اعتصابات پیوسته و گسترده و بی سابقه جنبش کارگری مواجه شده است، اعتراضات و تجمعات هر روزهِ دیگر اقشار تهیدست جامعه برای تحقق مطالبات متعدد انباشته شده شان و در حمایت از جنبشهای اجتماعی ادامه دارد، جمهوری اسلامی از پاسخ‌گویی به مطالبات مردم عاجز و زبون است و به کشتار و زندان و شکنجه و سرکوب امید بسته است. البته آنهم کارایی آنچنانی برایش ندارد و نمی‌تواند توده های مردم گرسنه و عاصی را از پیگیری مطالباتشان منصرف نماید و سرانجام باید با یک قیام توده های مردم کارگر و زحمتکش، شر خود را از سر مردم ایران و منطقه کم نماید.