در حالی که حدود یک ماه از روی کار آمدن دولت بایدن می‌گذرد، آمریکا هنوز در رابطه با رسیدگی به کیس جمهوری اسلامی اقدامی به عمل نیاورده است. آنچه تاکنون در این مورد صورت گرفته از برخی اظهار نظر های پراکندهِ بعضی از مسئولین و تحلیل گران سیاسی فراتر نرفته است. جمهوری اسلامی که با بحران و از هم پاشیدگی وسیع اقتصادی و اجتماعی و اعتراضات و اعتصابات هر روزه کارگری و دیگر اقشار اجتماعی روبرو می باشد، از مدتها قبل به پایان دوره ترامپ چشم دوخته بود تا بلکه با لغو تحریمها بتواند اوضاع اقتصادی خود را تا حدی روبراه سازد. علیرغم بلوف و ژستهای دیپلماتیک ظاهری خامنه ای و دیگر مقامات جمهوری اسلامی مبنی بر بی تأثیر بودن تحریمها و شرط و شروط قائل شدن بی خریدارشان در این راستا، از سویی به منظور زمینه سازی برای جلب توجه آمریکا و دیگر دولتهای اروپایی برای تسریع در از سرگیری مذاکرات برجام و امید به کاهش تحریمها عجله فراوان دارند. و به این منظور جار و جنجال تبلیغاتی و اقدامات دیپلماتیک به راه انداخته اند. از سوی دیگر با هدف نشان دادن پتانیسل خود چه در تخریب و بی ثبات سازی و چه در آمادگی برای کمک به آمریکا و غرب در انجام پروژه هایشان در منطقه، به اقدامات تحریک آمیز دست زده اند. به اقداماتی از قبیل مانورهای نظامی و نشان دادن قدرت موشکی، موشک پرانی توسط عوامل وابسته به خود در عراق، یمن، افغانستان، سوریه و لبنان به منظور نشان دادن قدرت خرابکاری و ایجاد نا امنی پرداخته اند. آخرین مورد چنین اقدامات جنایتکارانه ای پرتاب ۱۴ موشک ساخت ایران توسط مزدورانی تحت نام “سرایا اولیأ الدَم”به فرودگاه و داخل شهر اربیل در شامگاه روز دوشنبه ۲۷بهمن ماه بود که موجب تلفات و خساراتی گردید.
بزرگنمایی رژیم در اعلام کاهش تعهدات خود در توافق هسته ای با تولید اورانیوم فلزی و اورانیوم ۲۰ در صدی و یا سونداژ تلویحی وزیر اطلاعات رژیم در چند روز گذشته مبنی بر اینکه” اگر ما را به آن سمت هُل دهند سلاح هسته ای می‌سازیم“، نیز بخشی از جارو جنجال تبلیغاتی رژیم برای ایجاد نگرانی و جلب آمریکا به میز مذاکره است. اما این اقدامات نه تنها موجب تسریع در کاهش تحریمها نمی‌شود بلکه موقعیت بین‌المللی جمهوری اسلامی در سطح منطقه ای و بین المللی را بیش از بیش تضعیف کرده است. آنچنان که تاکنون نیز موجب میلیتاریزه شدن بیشتر منطقه و تقویت موقعیت دولتهای عربی مخالف جمهوری اسلامی و اسرائیل در کشمکشهای منطقه ای و بین‌المللی شده است.
در راستای تهدیدات دیپلماتیک و تبلیغاتی نیز همان روز دوشنبه سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت خارجه ایران اعلام کرد که: “در صورت عدم لغو تحریمها تا هفته اول اسفند، جمهوری اسلامی اجرای پروتکل الحاقی را متوقف خواهد کرد. زیرا دولت جو بایدن همچنان بر رویه دولت قبلی حرکت می‌کند و فشار حداکثری علیه ایران را ادامه می دهد.” همزمان نماینده جمهوری اسلامی در سازمانهای بین‌المللی در وین نیز طی نامه‌ای از توقف اقدامات جمهوری اسلامی در اجرای پروتکل الحاقی پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای ( ان پی تی) از پنجم اسفند به بعد خبر داد و این اقدام را در راستای مصوبه مجلس اسلامی در یازدهم آذر ماه گذشته نام برد. طبق این پیمان بازرسان اژانس بین‌المللی انرژی اتمی مجاز خواهند بود هر زمان لازم بدانند از تأسیسات هسته ای جمهوری اسلامی بازرسی نمایند.
اما برخلاف انتظارات جمهوری اسلامی و تلاشهایی که در رابطه با تعجیل در انجام مذاکره فوری با آمریکا و لغو تحریمها، دولت بایدن اولویت کار خود را رسیدگی به مسأله برجام ندانسته است. در این رابطه خبرگزاری رویترز طی گزارشی اعلام نمود که: “جو بایدن هنوز تصمیم قطعی در قبال ایران اتخاذ نکرده است و تصمیم دارد سیاستی گام به گام را به اجرا درآورد و جمهوری اسلامی را نیز ملزم به رعایت تعهدات توافق هسته ای نماید“. بلینکن وزیر خارجه آمریکا نیز اعلام نمود که دولت آمریکا در رابطه با بازگشت به توافق هسته ای، خود را تحت فشار نمی‌بیند و سخنگوی او نیز در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که: “دولت آمریکا برای تنظیم رویکرد خود در قبال برنامه هسته ای ایران هیچ ضرب الاجلی را به رسمیت نمی‌شناسد و اقدامات جمهوری اسلامی در این زمینه‌ها فاصله گرفتن از برجام و ایجاد چالش با آمریکا و متحدانش می باشد. ما در صدد رایزنی برای ایجاد اجماع متحدان خود در مقابل جمهوری اسلامی هستیم.”
اعلام چنین رویکردی از جانب آمریکا در حالی است که چهار ماه بیشتر از عمر دولت روحانی باقی نمانده و می‌تواند به این معنا باشد که دولت آمریکا تصمیم گیری در این مورد را به نتیجه انتخاب ریاست جمهوری در ایران موکول نماید. این درحالی است که همه شواهد بیانگر آن است با توجه به اوضاع وخیم اقتصادی و اجتماعی در ایران و تشدید اعتراضات اجتماعی علیه جمهوری اسلامی در سه سال گذشته، حکومت جمهوری اسلامی مصمم است که دولت بعدی در ایران را سپاه پاسداران و جناح وابسته به بیت رهبری برعهده بگیرند. تا بلکه بتواند جنبشهای مطالباتی کارگران و توده های مردم ایران برای کسب آزادی و تحقق مطالباتشان را برای دوره دیگری با قهر و سرکوب خاموش نماید و به حاکمیت ضد انسانی خود ادامه دهد. اما نه مذاکرات احتمالی آینده با جمهوری اسلامی فقط پرداختن به مسأله هسته ای خواهد بود و نه توده های کارگر و زحمتکش ایران می‌توانند در چینن شرایط فلاکت باری به زندگی تحت حاکمیت این رژیم ضد انسانی ادامه دهند و یقیناً سرانجام با مبارزات متحد و متشکل خود رژیم جمهوری اسلامی سرمایه را به زباله دان تاریخ خواهند ریخت.